Olga Bołądź – aktorka, reżyserka i kobieta, która wspiera inne kobiety. Wkrótce zobaczymy ją w filmie “Wolka”, w roli Anny, która “dobra nie jest”. Tajemnica, dramat, zemsta – wszystko w surowym klimacie Islandii, pięknej, zaskakującej i … przyjaznej dla Polaków.
Katarzyna Droga, Styl.pl: Za chwilę wejdzie do kin najnowszy film z pani udziałem -“Wolka” w reżyserii Arniego Asgeirssona, koprodukcja polsko-islandzka. Gra pani Polkę, niebezpieczną, mroczną Annę. Co to za osoba?
Olga Bołądź: – To ciekawa postać kobieca. Momentami się jej nienawidzi, no bo dobra nie jest, ale ma sobie pewien magnetyzm, pomieszanie zła z dobrem, coś z “Monster” Charlize Theron. Ale też coś z postaci antycznej, wisi nad nią fatum, które nie pozwala jej być szczęśliwą. Od początku czujesz, że nie skończy dobrze…Dla mnie cały film to ona, Anka, a właściwie Wolka, bo ona jest bardziej Wolką niż Anką. “Wolka”, to słowo, które w więziennym slangu znaczy wolność.
A “wolność to walka” i słono się za nią płaci. Tak to wygląda w jej życiu?
– Anka wychodzi z więzienia po piętnastu latach, siedziała od siedemnastego roku życia. Weszła za kraty jako gówniara i wyszła jako gówniara, przynajmniej mentalnie. Strasznie pozaznaczana, bo jednak siedzieć tyle lat w więzieniu o zaostrzonym rygorze coś znaczy, tam człowiek dorasta w nieco inny sposób niż na wolności. Całe swoje dotychczasowe życie kojarzy z prawem dżungli. Tak mówi: “Świat to dżungla. Musisz brać co chcesz, szybko, dopóki ktoś inny tego nie zabierze”. Jest niezniszczalna, to ten typ, który dostaje kulkę i wstaje, odrąbią mu rękę a on jeszcze wstaje. Nie chciałabym takiej kobiecie zajść za skórę…
Zbudowanie tej postaci było ciekawym, ważnym wyzwaniem?
– To ważna dla mnie rola, chyba najważniejsza w dotychczasowej karierze. Ciekawiło mnie, że mogę zagrać postać, która straciła 15 lat z życia, spędziła młodość w więzieniu. Przygotowując się do roli, odwiedziłam męskie więzienie, byłam też w domach poprawczych i to było dla mnie bardzo mocne doświadczenie. Zbliżałam się do Anny, kiedy patrzyłam na więźniów i chłopaków z poprawczaka. A miałam czas, żeby się przygotować, bo umówiliśmy się z Arnim na “Wolkę” już kilka lat wcześniej. Arni mieszka na Islandii i za każdym razem, kiedy przyjeżdżał do Polski, spotykaliśmy się i rozmawialiśmy o filmie. Ten projekt długo czekał na realizację z przytupem, udało się wreszcie i to w czasie pandemii!
– Pracowaliśmy na Islandii pięć tygodni, w pełni obostrzeń sanitarnych, całkowicie odcięci od świata, więc nic mnie nie rozpraszało i to było pomocne… Nie było łatwo, warunki pogodowe są tam bardzo surowe -w sierpniu chodziłam w kurtce i czapce, nie wiem jak zniosłabym Islandię zimą. Fizycznie dostałam mocno wpieprz, ale jestem aktorką, a to zawód, który niesie takie wyzwania – przyjmuję je ze spokojem. Trudne warunki pomagały roli, a sama Islandia mnie zauroczyła. Jest bardzo specyficznym krajem. Podoba mi się, że tam nikt nikomu nie zagląda w okna, nikt nikogo nie ocenia. Nie ma czegoś takiego jak moda, Islandczycy nigdy nie komentują czyjegoś stroju ani wyznania, zachowania czy orientacji seksualnej.
Czytaj dalej na następnej stronie >>>
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS