Ołena spod Kupiańska: Ruskie się nas nie czepiały, ale nikt nie wiedział, co im do łbów strzeli. Wróg to wróg

Ołena i Kola to nieliczni mieszkańcy jednej ze wsi pod Kupiańskiem (nie podajemy lokalizacji, bo w okolicy stacjonuje ukraińskie wojsko). Mieszkają tu, jak mówi Lena, od zawsze. I nie zamierzają tego zmieniać.

– Z mężem nie żyję – ucina, gdy pytającym wzrokiem patrzę na obrączkę. – Jak mama żyła, było łatwiej, bo zajmowała się Kolą, a ja mogłam cokolwiek w domu zrobić. Umarła jeszcze przed ruskim atakiem, w 2021 roku. Brakuje mi jej, ale myślę, że lepiej tak, niż miałaby tu wszystko przeżyć – mówi kobieta.

Kola, jej syn, ma mózgowe porażenie dziecięce. Wymaga rehabilitacji, ale ona nie chce wyjechać. – Mamy 7000 hrywien na miesiąc zasiłku na niego (około 900 zł – red.). Opłaty, leki, jedzenie i tyle. Poza tym to jest dom. Rozumiesz, co to znaczy być w domu mimo wojny, a nie zostać wypędzonym? – pyta Ołena.

Rozmowę przerywa pukanie do drzwi.

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ