Odstąpienie od umowy o świadczenie usług turystycznych w związku z koronawirusem

„Podróżny może odstąpić od umowy o udział w imprezie turystycznej przed rozpoczęciem imprezy turystycznej bez ponoszenia opłaty za odstąpienie w przypadku wystąpienia nieuniknionych i nadzwyczajnych okoliczności występujących w miejscu docelowym lub jego najbliższym sąsiedztwie, które mają znaczący wpływ na realizację imprezy turystycznej lub przewóz podróżnych do miejsca docelowego”, co ma kluczowe znaczenie dla omawianego zagadnienia. Regulacja ta może odnosić się zarówno do wycieczek objazdowych, jak i do podróży do jednego miejsca docelowego.

W art. 4 pkt 15 ustawy znajduje się definicja legalna nieuniknionych i nadzwyczajnych okoliczności. Należy przez nie rozumieć „sytuację pozostającą poza kontrolą strony powołującej się na taką sytuację, której skutków nie można było uniknąć, nawet gdyby podjęto wszelkie rozsądne działania”. W motywie 31 preambuły dyrektywy 2015/2302 wskazano, że nieuniknione i nadzwyczajne okoliczności mogą obejmować, na przykład, „działania wojenne, inne poważne problemy związane z bezpieczeństwem, takie jak terroryzm, znaczące zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, takie jak wybuch epidemii poważnej choroby w docelowym miejscu podróży lub katastrofy naturalne, takie jak powodzie lub trzęsienia ziemi, lub warunki pogodowe uniemożliwiające bezpieczną podróż do miejsca docelowego uzgodnionego w umowie o udział w imprezie turystycznej”. Oznacza to, że skutki wywołane przez koronawirusa w danym miejscu podróży także mogą zostać objęte zakresem tej definicji. Na gruncie Ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych możliwa jest różna interpretacja jej przepisów z uwagi na brak w zakresie omówionych kwestii orzecznictwa sądowego oraz posługiwanie się przez ustawodawcę pojęciami nieostrymi.

Za nieuniknioną i nadzwyczajną okoliczność należy uznać sytuację zaistniałą już po zawarciu przez podróżnego z organizatorem umowy o świadczenie usług turystycznych, na którą strony umowy nie mogły mieć żadnego wpływu. Wspomniana okoliczność musi mieć także znaczący wpływ na realizację imprezy turystycznej lub przewóz podróżnych do miejsca docelowego, co obejmuje bardzo szeroki zakres przedmiotowy, np. brak możliwości skorzystania z atrakcji, jakie dane miejsce oferuje lub utrudnienia związane ze swobodnym przepływem osób zarówno na granicach państw, jak i na terytorium państwa docelowego. Trudności interpretacyjne sprawia również pojęcie „miejsca docelowego lub jego najbliższego sąsiedztwa”, gdyż z uwagi na dynamiczną sytuację trudne do przewidzenia są kierunki rozwoju epidemii i wzrostu zachorowań.

Aby prawo odstąpienia mogło zostać przez podróżnego wykonane, muszą zostać spełnione wszystkie wyżej wymienione przesłanki.
W dniu 2 marca 2020 r. Parlament przyjął rządowy projekt Ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Art. 13 ust. 1 Ustawy stanowi, że w przypadku odstąpienia lub rozwiązania umowy o usługi turystyczne w związku z epidemią wirusa SARS-CoV-2, zarówno przez podróżnego, jak i przez organizatora turystyki, przedsiębiorcy turystycznemu przysługuje zwrot środków przekazanych na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny.
Z uwagi na wyżej wymienione kwestie, nie jest możliwe generalne i jednoznaczne stwierdzenie, kiedy podróżny może mieć prawo odstąpienia od umowy i może domagać się zwrotu kosztów, a kiedy rozwiązać umowę może organizator imprezy turystycznej. Każdy przypadek należy rozważyć indywidualnie, z uwzględnieniem wszelkich zaistniałych okoliczności.

Wzór oświadczenia znajduje się pod linkiem :
http://bip.powiatszczycienski.pl/150/Powiatowy_Rzecznik_Konsumentow/

Zgłoś naruszenie/Błąd