Jedną z zaskakujących cech czarnych dziur jest to, że pomimo iż promieniowanie nie może się z nich wydostać, otaczająca materia może tworzyć intensywne rozbłyski promieniowania elektromagnetycznego. Gdy czarne dziury się poruszają, wyemitowane światło może odbijać się od chmur gazu i pyłu, podobnie tak jak wiązki światła z reflektorów samochodowych rozpraszają się we mgle.
Nowa sonifikacja zmienia te „echa świetlne”, pochodzące z czarnej dziury V404 Cygni, w dźwięk. Zlokalizowany blisko 7 800 lat świetlnych od Ziemi V404 Cygni jest układem zawierającym czarną dziurę, o masie między 5 a 10 razy większej od masy Słońca, przyciągającą materię z okrążającej ją gwiazdy. Materia tworzy dysk, który otacza gwiazdową czarną dziurę.
Materia okresowo generuje rozbłyski promieniowania, w tym rentgenowskiego. Gdy promieniowanie rentgenowskie przemieszcza się, na swojej drodze między V404 Cygni a Ziemią napotyka chmury gazu i pyłu i jest ono rozpraszane pod różnymi kątami. Teleskop kosmiczny Chandra oraz satelita Swift uchwycili rentgenowskie echa świetlne w pobliżu V404 Cygni. Ponieważ astronomowie dokładnie znają prędkość światła i precyzyjnie wyznaczyli odległość do tego układu, mogą obliczyć, kiedy te emisje nastąpiły. Te dane, wraz z innymi informacjami, pomagają astronomom dowiadywać się więcej o chmurach gazowych, w tym o ich składach i położeniach.
Ilustracja przedstawiająca, jak powstały pierścienie widziane przez Chandra.
Sonifikacja V404 Cygni przetwarza dane z CXO i XRT na dźwięk. Podczas sonifikacji kursor przesuwa się po kole, kierując się od centrum zdjęcia. Gdy przechodzi przez echa świetlne wykryte w promieniowaniu rentgenowskim (widoczne na ilustracji jako koncentryczne niebieskie pierścienie – Chandra, lub czerwone – Swift), występują dźwięki przypominające tykanie i zmiany w głośności, wskazujące wykrycie fali i wahania jasności. W celu odróżnienia danych z dwóch teleskopów dane z Chandra przedstawione są w wyższych częstotliwościach, natomiast dane z Swift w niższych. Oprócz promieniowania rentgenowskiego ilustracja zawiera dane optyczne z Digitized Sky Survey, które ukazują gwiazdy w tle. Każda gwiazda w spektrum widzialnym wywołuje rozbrzmienie nuty. Głośność i wysokość nuty zależy od jasności danej gwiazdy.
Więcej sonifikacji danych astronomicznych, jak również dodatkowe informacje o przebiegu interpretacji są na stronie: https://chandra.harvard.edu/sound/
Więcej ujęć, multimediów i powiązanych materiałów Chandra: http://www.nasa.gov/chandra
Wspomniane sonifikacje dokonane były przez Chandra X-ray Center (CXC) i uwzględnione jako część programu Universe of Learning (UoL). Współpraca była prowadzona dzięki: specjalistce od wizualizacji Kimberly Arcand, astrofizykowi Mattowi Russo i muzykowi Andrew Santaguidzie (obaj są z projektu SYSTEM Sounds). Centrum Lotów Kosmicznych imienia George’a C. Marshalla nadzoruje program CXO. Chandra X-ray Obserwatory kontroluje badania z Cambridge w Massachusetts i operacje lotnicze z Burlington w Massachusetts. Materiały projektu NASA Universe of Learning oparte są na pracach wspieranych przez NASA poprzez umowę o współpracy, o numerze NNX16AC65A, z Space Telescope Science Institute, współpracującym z Caltech/IPAC, Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics i Laboratorium Napędu Odrzutowego.
Korekta – Matylda Kołomyjec
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS