Odnaleziono krypty prymasów Polski. Nie były otwierane przez setki lat

W trakcie prac archeologicznych archeolodzy odkryli krypty grobowe prymasów Polski. W pierwszej znajdował się sarkofag, zaś w drugiej dwie trumny. Jak mówi naukowczyni Monika Kamińska: – Są to miejsca pochówku arcybiskupów Henryka Firleja, Andrzeja Leszczyńskiego i Wacława Leszczyńskiego. Odnaleźliśmy też trzecią kryptę – prawdopodobne miejsce spoczynku prymasa Jana Przerębskiego.

Archeolodzy zwracają uwagę, że grobowiec Henryka Firleja oraz dwie krypty Andrzeja i Wacława Leszczyńskich nigdy nie były otwierane. 

– Znaleźliśmy przepiękny złoty pierścień z herbem Wieniawa, krzyżyk – prawdopodobnie złoty i cztery złote szpilki z główką z kryształu górskiego. W drugim grobie złożony tam człowiek w prawej dłoni trzymał krzyżyk, miał też złoty pierścień i krzyżyk na łańcuszku. Mamy nadzieję, że znajdziemy jeszcze złoty kielich i złotą paterę – mówi Kamińska.

Warto także zwrócić uwagę, że prymas Henryk Firlej został złożony w cynowym sarkofagu. Jak twierdzi Kamińska XVII-wieczne przekazy sugerują, że arcybiskup bał się nagłej śmierci, przez co zamówiony w Gdańsku cynowy sarkofag woził ze sobą.

Ponadto specjaliści odnaleźli cztery kompletne szaty prymasowskie sprzed kilkuset lat, które zachowały się w bardzo dobrym stanie, są to m.in. ornat, mitra szyta złotą nicią, rękawiczki, czy obuwie.

– Mamy teraz wiedzę, jak biskupi zostali przygotowani do pogrzebu, jak byli ubrani. Jakie tkaniny zastosowano do wyściełania trumny, do szycia odzieży i ornatów. Możemy w końcu, znając datę pochówku, ocenić, jak przebiegał rozkład ciała zmarłych – powiedział Łukasz Majchrzak, bioarcheolog pracujący w Łowiczu.

Naukowcy dokonali szczegółowej analizy kości prymasów. Jak mówi Łukasz Majchrzak, odkryto m.in. to, że prymas Wacław Leszczyński miał stany zapalne w okolicach kości śródręcza, z kolei prymas Andrzej Leszczyński miał złamany nadgarstek.

Doszło tutaj do zrostu poszczególnych kości w sposób uniemożliwiający poruszanie dłonią. Badacze uważają, że do urazu doszło przy prawdopodobnym upadku i podparciu się ręką.

Archeolodzy wskazują, że ich praca była wyjątkowo trudna, gdyż do komory grobowej wchodzili przez otwór w ścianie o wymiarach zaledwie 40 na 50 cm.

Badania ujawniły, że pomieszczenia krypt są długie, niskie i ciasne. Największą powierzchnię zajmował sarkofag oraz trumny. Specjaliści pracowali pojedynczo, na kolanach bez możliwości wyprostowania się, czy nawet odwrócenia.

Praca w tak niekorzystnych warunkach była możliwa dzięki zamontowaniu specjalnego systemu wentylacji, który tłoczył powietrze do k … czytaj dalej