We Francji odkopano opactwo Beaumont. Wykopaliska ujawniły 1000 pochówków i średniowieczną wioskę
800-letnie opactwo Beaumont zostało zamknięte podczas rewolucji francuskiej. Dzięki wykopaliskom w tym miejscu, archeolodzy odkryli około 1000 pochówków, w tym ofiar dżumy i pozostałości 1200-letniej wioski.
Opactwo Beaumont
Opactwo jest położone poza Tours w Dolinie Loary we Francji, około 178 kilometrów na południowy zachód od Paryża. Zostało założone w 1002 roku w miejscu, w którym znajdowała się już wtedy od co najmniej 845 roku wioska Belmons. Z przekazów historycznych wynika, że opactwo szybko się rozrosło, stając się największą wspólnotą mniszek w prowincji.
Jednak w 1789 roku, w samym środku rewolucji francuskiej, opactwo i jego ziemie zostały przejęte przez państwo, a 46 zakonnic pozostałych w Beaumont zostało wydalonych. Kościół i związane z nim budynki zostały zburzone na początku XIX wieku.
Wykopaliska archeologiczne
Wykopaliska archeologiczne w opactwie Beaumont trwały od września 2022 do grudnia 2023 roku. Prowadził je Philippe Blanchard z National Institute for Preventive Archaeological Research (Inrap).
Niezwykłe jest to, że odkopaliśmy całe średniowieczne i nowożytne opactwo. Na innych stanowiskach odkopiemy część refektarza, kościoła, cmentarza czy kuchni, ale tutaj mamy cały kompleks: kościół, krużganek, ogrody, cmentarze, otaczający mur, a to od początków, od założenia opactwa w 1002 roku, aż do 1790 roku, kiedy to zakonnice benedyktynki zostały wypędzone. Odkryliśmy nawet starsze pozostałości wioski Beaumont datowane na IX-X wiek, znajdujący się pod opactwem. Był to pierwszy raz w Europie, kiedy cała przestrzeń opactwa, łącznie z ogrodami, została odkopana za jednym zamachem.
Ponieważ jest to wyjątkowy kompleks, odkopaliśmy jak najwięcej elementów tego opactwa: cały kościół, cały krużganek, wszystkie budynki peryferyjne, wszystkie urządzenia, mieszkania opactwa, refektarz, kuchnię, umywalki, salon, gołębnik, piwnice, piece, cysterny, rury, myjnię, latryny, lodownię, studzienki, wysypiska… Organizacja przebiega dokładnie według planu opactw benedyktyńskich, w tym klasztoru w St. Gallen. Z drugiej strony mniej uwagi poświęciliśmy wiosce Beaumont (IX oraz X stulecie) lub części z XIX wieku. W 2019 roku odkopaliśmy cmentarzysko z drugiej połowy XIX wieku.
– powiedział Philippe Blanchard.
Prace archeologiczne wykazały do tej pory, że kościół opactwa, zanim został zburzony, przeszedł co najmniej dwie poważne zmiany konstrukcyjne. Pierwsze wcielenie było niewielkie, z płaską absydą – półkolistą strukturą z półkopułowym dachem, która podwoiła swoją wielkość około XI lub XII wieku. Kolejne 100 lub 200 lat później kościół rozrósł się wraz z dodaniem obejścia, czyli naw bocznych wzdłuż nawy głównej, czyli centralnej części kościoła, w której znajduje się kongregacja.
Jeśli chodzi o kościół opacki, wyróżniliśmy do tej pory trzy stany. Jest tam pierwszy kościół, który jest dość niski (23 m) z płaską absydą, który jest być może małą kaplicą, o której przed chwilą wspomniałem, ale którą nadal trudno jest datować w szczegółach. Na południe od tego miejsca kultu znajduje się co najmniej jeden budynek. Jego następcą został około XI/XII wieku kościół o długości pięćdziesięciu dwóch metrów z absydą flankowaną przez dwie kaplice apsydy. Od południa zachował się krużganek, flankowany przez zabudowania peryferyjne (m.in. kapitularz w skrzydle wschodnim). Wreszcie w XII-XIII wieku do kościoła dobudowano obejście, zwiększając całkowitą długość budowli do 55 m.
– powiedział Philippe Blanchard.
Podobnie jak opactwo, cmentarz w Beaumont również rozrastał się z czasem i był używany przez kilka grup, w tym same zakonnice i służbę, która pracowała w opactwie. Analiza odnalezionych szkieletów dopiero się rozpoczęła, ale P. Blanchard ma nadzieję ustalić, skąd pochodzili ludzie, co jedli i w jakim stanie było ich zdrowie.
Wiemy, że w 1563 roku miała miejsce epidemia dżumy i że w tym samym tygodniu dziewięć zakonnic – dwie z nich tego samego dnia – zmarło i zostało pochowanych w tym samym grobie.
Posiadamy również rejestr szat liturgicznych i pochówków opactwa Beaumont. Opracował rejestry istniejące w latach 1730-1790. Był więc domem dla wszystkich nowicjuszek, które pragną zostać mniszkami. Przyjmują habit, a następnie wyznają swoją wiarę. Zazwyczaj albo składają śluby po roku lub dwóch, albo wychodzą. Znajdują się tu również wszystkie grobowce, w tym grobowiec ksieni Madame de Bourbon-Condé.
– powiedział Philippe Blanchard.
Ksienią, o której mowa, Madame de Bourbon-Condé, to prawdopodobnie wnuczka Ludwika XIV. Około 1720 roku została zakonnicą, a w 1732 roku ksienią w Beaumont, zmarła w 1772 roku. Ksieni prawdopodobnie wiodła stosunkowo wygodne życie, z własnym domem i służącymi, którzy nim zarządzali.
XVIII-wieczny porcelanowy serwis do herbaty odkryty podczas wykopalisk sugeruje, że zakonnice importowały szlachetną ceramikę z Chin, prawdopodobnie za duże pieniądze.
Rejestr szat liturgicznych i pochówków wskazuje, że Madame de Vermandois zmarła w styczniu 1772 roku i że została pochowana w kościele, , w pobliżu ołtarza Najświętszej Marii Panny i w krypcie.
Ponieważ zidentyfikowaliśmy tylko jedną kryptę w kościele, może być tylko jej. W środku nie znaleźliśmy nic poza porozrzucanymi kośćmi i ceramiką, a skarbiec był całkowicie wypełniony. Trzeba sobie wyobrazić, że najprawdopodobniej na ziemi znajdował się płaski grobowiec „tu spoczywa ciało szlachetnej damy, Jej Najjaśniejszej Wysokości” i że grób ten, z konieczności bardzo widoczny, był jednym z pierwszych, które zostały otwarte podczas rewolucji. Nagrobek trzeba było uratować. Możemy sobie również wyobrazić, że została pochowana w ołowianej trumnie i że ołów ten został odzyskany do produkcji „patriotycznych kul”. Rzeczywiście, w 1792 roku republika znalazła się w niebezpieczeństwie podczas bitwy pod Valmy i ołów był odzyskiwany ze skarbców. Podobne krypty wykopałem w Epernon (Eure-et-Loir), gdzie wiadomo, że to generał Marceau, jeden z bohaterów rewolucji, nadzorował poszukiwania tych ołowianych krypt.
– powiedział Philippe Blanchard.
Wykopaliska archeologiczne zostały całkowicie zasypane, co według P. Blancharda pozwala na kontynuowanie nowych inwestycji. Po 14 miesiącach pracy w terenie, wielka naukowa i ludzka przygoda jest teraz kontynuowana dzięki badaniom laboratoryjnym zebranych danych, jak napisał P. Blanchard na swojej stronie internetowej Chroniques de Beaumont.
Źródła:
- Chroniques de Beaumont [dostęp: 28.02.2024].
- L’ABBAYE DE BEAUMONT FOUILLÉE DANS SON INTÉGRALITÉ (INDRE-ET-LOIRE), Inrap [dostęp: 28.02.2024].
- Kristina Killgrove, 1,000 burials and medieval village found in excavation of abbey destroyed in French Revolution, Live Science [dostęp: 28.02.2024].
Fot. Philippe Blanchard, Inrap
Czytaj również:
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS