Obywatelskie nieposłuszeństwo odpowiedzią na lockdown

Przepisy te przewidują zakaz prowadzenia m. in. działalności dyskotek i klubów nocnych, basenów, aquaparków, siłowni, klubów i centrów fitness, działalności usługowej związanej z poprawą kondycji fizycznej, czy też w zakresie usług hotelarskich.

Co grozi za złamanie rządowego zakazu

Złamanie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej może spotkać się z dwojakimi sankcjami. Po pierwsze, z karą pieniężną wymierzaną na podstawie art. 48a ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, która może wynosić od 5 tys. do 30 tys. zł. Kary pieniężne wymierza w tym przypadku, w drodze decyzji administracyjnej, państwowy powiatowy inspektor sanitarny i państwowy graniczny inspektor sanitarny.

Po drugie, na podstawie art. 23a ustawy z 28 października 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym związanym z wystąpieniem COVID-19 za złamanie opisywanych zakazów grozi pozbawienie wszelkiej pomocy publicznej otrzymanej w ramach tzw. tarcz antykryzysowych, np. zwolnienia ze składek ZUS czy subwencji z tarczy finansowej 2.0, jak również dotacji unijnych. O nałożeniu tej sankcji decyduje organ przyznający pomoc, a pozbawienie dofinansowania może być związane z każdym naruszeniem obostrzeń, niezależnie od tego, czy było ono jednorazowe oraz czy było istotne.

Jak zatem widać, łamiący ograniczenia mogą liczyć się ze srogimi karami za przejaw obywatelskiego nieposłuszeństwa. Jednak z drugiej strony pojawiło się dla nich światełko w tunelu, za które należy uznać wyrok WSA w Opolu z dnia 27 października 2020 r. (sygn. II SA/Op 219/20) oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 listopada 2020 r. (sygn. VIII SA/Wa 491/20).

Przełomowy wyrok sądu w Opolu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uznał za nielegalne, jako niezgodne z Konstytucją, zakazy nakładane na ograniczenia w prowadzeniu działalności gospodarczej. Sprawa dotyczyła fryzjera, który złamał przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 maja 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem epidemii (Dz. U. z 2020 r. poz. 878), gdyż wykonywał usługi fryzjerskie w swoim zakładzie.

Sąd wskazał, że z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP wynika, że ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw. Oznacza to w świetle ugruntowanego orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, że ustawa musi samodzielnie określać podstawowe elementy ograniczenia danego prawa i wolności.

W konsekwencji podejmowana w tym zakresie samoistna działalność prawotwórcza przez Radę Ministrów doprowadziła do objęcia regulacjami rozporządzenia materii ustawowej i naruszenia szeregu podstawowych wolności i praw jednostki, w tym wolności działalności gospodarczej z art. 22 Konstytucji. Zgodnie z tym artykułem ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.

Wprowadzone zost … czytaj dalej

Zgłoś naruszenie/Błąd