Podczas oglądania Kakegurui i pisania recenzji tego anime zacząłem się zastanawiać nad grami hazardowymi w grach. Oczywiście, nie mam tu na myśli ani loot boksów, ani gier zawierających tylko hazard – lecz minigry.
Jako pierwszy przyszedł mi do głowy rodzimy Wiedźmin. W dwóch pierwszych częściach można było zagrać w kościanego pokera (o Innosie, jak ja tej gry nienawidziłem), zaś w trójce – w bardzo ciepło przyjętego przez społeczność gwinta. Ba, nawet kupiłem fizyczne karty do tej gry (niestety, tylko Królestwa Północy i Nilfgaard… ktoś wie gdzie można tanio kupić pozostałe talie? :D). Sama koncepcja tej karcianki wydała mi się bardzo dobra i mógłbym pokusić się o stwierdzenie, że to najlepsza minigra hazardowa, z jaką się spotkałem. I mam nadzieję, że w „czwórce” też coś dostaniemy ;).
Źródło
Kościany poker przypomniał mi jednak o innej produkcji – Kingdom Come: Deliverance i zawartej w nim grze w… cóż… kości :D. Tu muszę przyznać, że programiści z Czech także świetnie sobie poradzili – minigra jest jasna, przejrzysta i, niekiedy, zaskakująca (szczególnie, gdy jest częścią questa :)). Niestety, KCD nigdy nie ukończyłem, więc nie udało mi się wbić trofeum związanego z kośćmi.
Jednakże, produkcja Warhorse Studios prowadzi do innej serii w klimatach średniowiecza – Mount and Blade. To właśnie w grze TaleWorlds można zagrać w jedną z sześciu gier planszowych. Jednakże, ważniejsza jest możliwość wzięcia udziału w turniejach „rycerskich”, w których można postawić pieniądze… niestety, tylko na siebie (przynajmniej w Bannerlordzie). Niedawno twórcy dodali też interesującego pobocznego questa związanego z tymi walkami – możemy mieć nakazane przegrywać turnieje. Dodaje to smaczku do zakładów ;).
Skoro jednak już o turniejach piszę – TES IV: Oblivion posiadał arenę, na której można było walczyć jako gladiator lub obstawić wynik walki między dwoma NPCami. Szkoda tylko, że niewiele było o nich wiadomo – ot, wygenerowani losowo wojownicy. Dlatego nie postawiłem na nich złamanego septima – skąd miałem niby wiedzieć który jest lepszy?
Źródło
Wprawdzie w Skyrimie nie ma areny (co, moim zdaniem, jest jedną z największych bolączek tej produkcji) to pewna forma hazardu się pojawia. Mowa oczywiście o pojedynkach na pięści. Nie są może tak widowiskowe jak walki w „czwórce”, ale i tak dobrze, że taki element się pojawia. Szkoda, że dotyczy to tylko wybranych NPCów, można walczyć z nimi tylko raz i obstawić można tylko siebie…
Ciekawym przypadkiem minigier hazardowych jest seria Assassin’s Creed… Cóż, mimo mojego (słabnącego ostatnio…) uwielbienia dla tej serii, nigdy jakoś nie umiałem uprawiać w nich hazardu. Fakt, Orlog w Valhalli jest bardzo wciągająca i dobrze zrobiona, ale, niestety, nie potrafię czerpać przyjemności z samej gry. Z kolei gry w Black Flag po prostu omijałem szerokim łukiem. Piracenie na wodach Karaibów mi wystarczyło :D.
Źródło
Na koniec zostawiłem sobie „króla” kasynowych minigier – GTA: San Andreas. Chyba każdy zna tę produkcję, więc napiszę tylko, że jedno z trzech miast jest wzorowane na Las Vegas, więc kasyn i możliwości uprawiania hazardu jest tam bez liku. Osobiście najwięcej czasu spędziłem przy Blackjacku :D.
Na pewno coś pominąłem – dlatego chciałbym poznać Wasze zdanie o hazardzie w grach. Które produkcje jeszcze byście wskazali, które minigry uwielbiacie, a które nienawidzicie?
Piszcie :D.
Życzę Wam udanej Majówki i widzimy się za dwa tygodnie ;).
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS