Stare tradycje chrześcijańskie są powoli zapominane, ale zawierają historię obchodzenia największych świąt chrześcijańskich przez szereg dni. Nie były to nigdy święta jednodniowe.
Obchody Świąt Wielkiej Nocy mają początek w celebrowaniu Paschy… O tym już było; ale warto pamiętać, że to właśnie podczas uczty paschalnej, Jezus ustanowił sakrament Eucharystii. Następnego dnia umarł na krzyżu.
Warto przypomnieć inne, bardzo ważne obrzędy.
Właśnie zaczęło się Triduum Paschalne (inaczej Triduum Wielkanocne), obchód liturgiczny w rzymskim Kościele katolickim, rozpoczynający się w Wielki Czwartek wieczorem, a kończący się nieszporami Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego.
Pierwsze wzmianki o celebracji Wielkiego Tygodnia pochodzą z IV wieku. Już św. Augustyn pisał o „najświętszym triduum ukrzyżowanego, pogrzebanego i wskrzeszonego” Chrystusa.
Do 1929 r. na określenie Triduum Paschalnego stosowano termin Triduum Sacrum. Obecnie używana nazwa pojawiła się w 1924 r.
Sama nazwa triduum pochodzi to z języka łacińskiego i oznacza „trzy dni”, chociaż może się wydawać się, że Triduum Paschalne trwa 4 dni i składa się z Wielkiego Czwartku, Wielkiego Piątku, Wielkiej Soboty i Niedzieli Zmartwychwstania.
Ta rozbieżność wynika z praktyki kościelnej, bo obchód niedzieli i uroczystości rozpoczyna się w Kościele wieczorem dnia poprzedniego; czyli – Triduum Paschalne rozpoczyna się wieczorem w Wielki Czwartek, czyli w wigilię Wielkiego Piątku. Potem jest Sobota, która zaczyna się wieczorem w Piątek, i Niedziela, która zaczyna się w wieczór sobotni.
Znaczy to, że te trzy dni stanowią jeden wspólny obchód liturgiczny.
Drugi człon nazwy „Triduum Paschalne”, wywodzi się od hebrajskiego słowa „pesach”, które oznacza „przejście”, a w chrześcijaństwie odnosi się do przejścia człowieka ze stanu grzechu do stanu odkupienia; przejścia Jezusa z tego świata do Ojca oraz prawdziwego i ostatecznego przejścia od śmierci do życia, które to dokonało się przez ofiarę Chrystusa na krzyżu.
Rzecz jasna, Pascha Chrystusa nie jest tym samym, co Pascha żydowska, święto obchodzone na pamiątkę wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej; niemniej, z niej się wywodzi… O tym też już było.
Jak podaje Księga Wyjścia (Wj 12) wyjście Żydów z Egiptu poprzedziło rytualne spożycie baranka paschalnego. Ofiara z baranka stała się dlatego ważnym elementem celebracji święta Paschy. W chrześcijaństwie, to właśnie Chrystusa uznaje się za Baranka Paschalnego, który dopełnił zbawczej ofiary za grzechy całego świata. Modlimy się –
„Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem.”
Triduum Paschalne stanowi szczyt katolickiego roku liturgicznego. Celem i treścią obchodów jest celebracja tajemnicy męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
Msza święta w Wielki Czwartek przywołuje pamięć Ostatniej Wieczerzy i ustanowienia przez Chrystusa sakramentu Eucharystii oraz sakramentu kapłaństwa.
Po czwartkowej liturgii opróżnia się tabernakulum, w którym przez cały rok przechowywany jest Najświętszy Sakrament. Odtąd aż do Nocy Zmartwychwstania pozostaje ono puste, a Eucharystia zostaje przeniesiona do „Ciemnicy”, specjalnie przygotowanej na ten czas kaplicy.
Przed kaplicą wierni czuwają, wspominając modlitwę Jezusa w Ogrójcu Jego pojmanie i przesłuchania. W ten sposób wchodzą w czas męki Chrystusa.
W Wielki Piątek cały dzień trwa adoracja Najświętszego Sakramentu, odprawiane są również Drogi Krzyżowe, a wiernych obowiązuje ścisły post. W czasie liturgii odczytuje się opis Męki Pańskiej według św. Jana, a po modlitwach w intencji całego świata i po adoracji Krzyża następuje tzw. Missa praesanctificatorum (łac. „Msza darów już konsekrowanych”); podczas której nie ma konsekracji nie ma, ale w ramach Komunii św. rozdaje się hostie przyniesione z ciemnicy.
W Wielki Piątek trwa cisza i podczas wszystkich obrzędów organy i dzwony milczą. Wielkopiątkową liturgię kończy przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy, zwanej Grobem Pańskim.
Monstrancja jest przykryta białym welonem na pamiątkę całunu, którym owinięto doczesne szczątki Jezusa. Tego wieczora i przez cały następny dzień trwa adoracja.
W Wielką Sobotę wierni niosą do kościołów tzw. „święconkę”, koszyk wypełniony potrawami o symbolicznym znaczeniu.
Jajka są symbolem nowego życia, baranek – zmartwychwstania Chrystusa, chleb – nawiązaniem do Ciała Pana Jezusa. Wkładana do koszyków wędlina – jest symbolem dostatku, a sól chroni przed zepsuciem.
Wielu chrześcijan gromadzi się w ten czas także na modlitwie przy Grobie Pańskim i odwiedza symboliczne groby Chrystusa w innych kościołach.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS