Nowe śluzy do izolacji chorych na COVID-19 we wrocławskim szpitalu

Prototyp śluzy do szybkiego montażu powstał w czerwcu 2020 r. i był odpowiedzią na problem skutecznej izolacji pacjentów z COVID-19. Pierwszy wariant był kabiną przymocowaną do ościeżnicy drzwi do sali chorych, co zapewniało personelowi medycznemu lepszą ochronę niż np. alternatywnie stosowane kurtyny paskowe.

– Zdecydowaliśmy się na  konstrukcję z popularnych w przemyśle aluminiowych profili rowkowych zabudowaną ścianami z poliwęglanu komorowego przy użyciu taśmy dwustronnej – dedykowanej do łączenia tego typu materiałów – tłumaczy dr inż. Gustaw Sierzputowski z Katedry Inżynierii Pojazdów na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej. – Wszystkie te elementy są bardzo łatwo i szybko dostępne, a sposób ich łączenia umożliwia dopasowanie do nierównych ścian i podłogi – dodaje.

Nowe warianty śluz

– Okazało się jednak, że wiele szpitali potrzebuje oddzielenia całego korytarza lub modułu na swoich oddziałach. Stworzyliśmy więc kolejne warianty śluz. Ich złożenie zajmuje jedynie kilka godzin i o to nam też chodziło przy projektowaniu – wyjaśnia dr inż. Gustaw Sierzputowski z Politechniki Wrocławskiej.

Pierwsza śluza, w formie „mini-korytarza” stanęła w szpitalu w Legnicy. Wtedy okazało się jednak, że konieczne jest wprowadzenie kilku poprawek. Powiększono m.in. drzwi, żeby umożliwić transport łóżek szpitalnych oraz usunięto wszystkie poprzeczki w podłodze. I takie cztery nowe śluzy zamontowano także w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym we Wrocławiu przy ul. Borowskiej.

Nowa śluza w USK we Wrocławiu, źródło: USK

– Bardzo pozytywnie oceniamy współpracę z Politechniką Wrocławską. Te śluzy są dla nas dużym wsparciem. Szczególnie że ich wymiary zostały dostosowane do potrzeb naszej placówki. Zamontowane zostały one m.in. przy Klinice Neurologii czy Klinice Urologii i Onkologii Urologicznej – mówi Monika Kowalska, rzeczniczka USK we Wrocławiu.

Analizy skuteczności

Analizę skuteczności konstrukcji wykonywała mgr Justyna Molska z Katedry Inżynierii Pojazdów, która rozpylała bioaerozol testowy po jednej stronie śluzy sprawdzając redukcję liczby bakterii testowych na poszczególnych etapach przechodzenia przez śluzę oraz poza pomieszczeniem. – Rozwiązanie w wykazało redukcję bioaerozolu testowego o ponad 87%, a przy braku śluzy, redukcja ta wynosiła zaledwie niecałe 12% – zaznacza naukowiec.

Wszystkie etapy prac konsultowano ze specjalistami, m in. od mikrobiologii.