Elementy wyposażenia żuka, nyski, fiatów, czy starów powstawały w prudnickiej spółdzielni „Ogniwo”, a firma zrzeszała spółdzielców z połowy województwa opolskiego w tym… obsługę promu na Odrze w Otmęcie. Dzięki uprzejmości Danuty Zuchniewicz z Prudnika prezentujemy kronikę spółdzielni.
Pani Danuta pracowała w Spółdzielni Pracy Różnej Wytwórczości i Usług „Ogniwo” od 1963 do 2000 r. (kadry) i to ona przygarnęła kronikę po likwidowanym zakładzie pracy. Na początku lutego skontaktowała się z redakcją „Tygodnika Prudnickiego”, chcą przekazać dokument w dobre ręce i od razu padł pomysł, by było to Muzeum Ziemi Prudnickiej, nasze lokalne archiwum przeszłości. W piątek 10 lutego z udziałem Danuty Zuchniewicz i reprezentującego muzeum Marcina Wiśniewskiego doszło do podpisania aktu przekazania.
Zachowywać się przyzwoicie
Działalność gospodarcza w Prudniku w okresie między zakończeniem II wojny światowej a 1989 r. opisywana jest głównie z punktu widzenia Froteksu. Czasem dostrzega się też drugi największy zakład obuwia oraz Spółdzielnię Inwalidów „Pionier”, tę ostatnią dzięki temu, że z powodzeniem funkcjonuje do dziś. Inne zakłady były w ich tle, tymczasem stanowiły nie mniej ciekawą część dziejów miasta.
Licząca blisko 150 stron kronika Ogniwa powstała w 1982 r. w 35. rocznicę założenia spółdzielni (1947) i precyzyjnie odtwarzała dzieje zakładu od jego początków. Prowadzona była starannie, z tekstem bogatym w liczne, istotne informacje oraz precyzyjnie opisane fotografie.
Kronikę zaczyna przepisane na maszynie postanowienie Sądu Okręgowego w Nysie z siedzibą w Prudniku (po wojnie, wskutek znacznych zniszczeń Nysy, sąd znajdował się w Prudniku) z 30 grudnia 1947 r. o rejestracji Szewskiej Spółdzielni Pracy „Ogniwo” z siedzibą przy ul. Traugutta 15. Rejestr poprzedzony został walnym zgromadzeniem członków 5 września w Domu Cechu. Pierwszymi członkami zarządu spółdzielni zostali: Kazimierz Wolski, Marcin Kołodziej i Józef Halicki. W Radzie Nadzorczej znaleźli się: Andrzej Isalski, Józef Mastykarz, Ludwik Makowski i Teodor Pisko. Kronika wspomina, że po wojnie na ziemi prudnickiej szybko zaczęło przybywać warsztatów rzemieślniczych, najwięcej w 1948 r. Pod koniec tego roku spółdzielnia liczyła 19 członków będących pracownikami. Pierwsze lata to częste zmiany w składzie zarządu spółdzielni.
W związku z tym, że spółdzielcami byli rzemieślnicy, stąd duży nacisk kładziono na praktyczną naukę zawodu. Kronika cytuje „umowę o naukę rzemiosła cholewkarskiego” sygnowaną przez Izbę Rzemieślniczą w Katowicach, w ramach które uczeń zobowiązywał się „zachowywać przyzwoicie”.
Zasięg na połowę województwa
W 1951 r. spółdzielnia otrzymała nową nazwę – Spółdzielnia Pracy „Ogniwo” z siedzibą przy ul. Armii Czerwonej 28 (obecnie ul. Armii Krajowej). Zmienił się też jej charakter, z żywiołowego zgromadzenia miejskich rzemieślników powstał zakład wpisany w gospodarkę centralnie planowaną. W skład Ogniwa weszło pięć zakładów w: Prudniku (ul. Batorego 4), Głuchołazach, Białej, Prężynie i Racławicach Śląskich.
W 1954 r. powstała równoległa do Ogniwa (…)
To tylko ok. 33% całości artykułu. Ciąg dalszy tekstu przeczytasz w „Tygodniku Prudnickim”, nr 7 z 15.02.2023 r. Cały numer gazety dostępny jest również w formie e-wydania. ZAMÓW CAŁOROCZNĄ PRENUMERATĘ Z RABATEM!
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS