Niewykorzystany urlop. TSUE wydał wyrok ws. ekwiwalentu

W czwartkowym wyroku Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że prawo pracowników do corocznego wypoczynku, niezależnie od tego, czy jest on realizowany w formie urlopu, czy ekwiwalentu pieniężnego, jest prawem fundamentalnym, które nie może być podporządkowane względom ekonomicznym, takim jak ograniczanie wydatków publicznych.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Pieniądze za niewykorzystany urlop. Jest wyrok TSUE

TSUE zajmował się sprawą Włocha, który od 1992 r. do 2016 r. był zatrudniony przez gminę Copertino w Apulii na stanowisku kierownika technicznego. Wypowiedział on umowę o pracę w celu przejścia na wcześniejszą emeryturę i zażądał wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za 79 dni corocznego płatnego urlopu niewykorzystanego w okresie trwania stosunku pracy.

Gmina Copertino sprzeciwiła się temu żądaniu, powołując się na zawartą we włoskich przepisach normę, zgodnie z którą pracownicy sektora publicznego w żadnym wypadku nie są uprawnieni do ekwiwalentu pieniężnego w miejsce corocznego płatnego urlopu niewykorzystanego w chwili ustania stosunku pracy.

Sąd włoski rozpatrujący spór pomiędzy pracownikiem służby publicznej a gminą Copertino powziął wątpliwości co do zgodności tej normy z prawem Unii. Zgodnie bowiem z dyrektywą w sprawie czasu pracy pracownikowi, który nie mógł wykorzystać całego swojego corocznego płatnego urlopu przed ustaniem stosunku pracy, przysługuje z tego tytułu prawo do ekwiwalentu pieniężnego.

Pracownik ma prawo do wypłaty

W czwartkowym wyroku TSUE orzekł, że prawo pracowników do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy jest prawem fundamentalnym, które nie może być ograniczane z powodów finansowych, nawet jeśli powodem takim jest rozwiązanie stosunku pracy z własnej inicjatywy pracownika.

Zastrzegł jednak, że w sytuacji, “gdy pracownik rozmyślnie nie wystąpił o coroczny płatny urlop, mimo że pracodawca zachęcał go do tego i informował o ryzyku utraty urlopu z końcem okresu rozliczeniowego lub okresu dozwolonego przeniesienia, prawo Unii nie stoi na przeszkodzie utracie tego prawa“.