Nieposkromiony apetyt AI. Czy serwery zabiorą nam prąd?

Fredericia to niewielkie, urokliwe miasto w południowej Danii, pełne zabytkowych budynków i fortyfikacji, domków z czerwonymi dachówkami, zieleni. Jednak niecałe 10 kilometrów od położonego nad morzem centrum miasta widać inny typ zabudowy – na pustym terenie, ogrodzonym wysoką siatką, stoi ogromny blaszany hangar, a obok niego mniejsze budynki otoczone rurami i kablami. To jedna z najnowszych inwestycji Google w Europie – centrum danych, które zapewnia działanie usług technologicznego giganta, w tym błyskawicznie rosnącej w siłę AI.

Już dziś sztuczna inteligencja analizuje nasze upodobania i zwyczaje w internecie, bierze udział w rekrutacji pracowników, przyznawaniu kredytów, służy jako tłumacz i asystent. Coraz częściej wspomaga też ludzi, od których zależy nasze życie – lekarzy, pilotów, policjantów. Na bieżąco uczy się i doskonali w oparciu o dostarczane jej w gigantycznych ilościach dane i potrzebuje coraz większych mocy obliczeniowych serwerów. A one potrzebują coraz więcej energii. Powoli robi się z tego problem, z którym muszą zmierzyć się nie tylko firmy technologiczne, ale i społeczność międzynarodowa. Przyjrzał mu się amerykański bank inwestycyjny Goldman Sachs, który w opublikowanym w maju raporcie zapowiada, że apetyt jednostek obliczeniowych sztucznej inteligencji wzrośnie o 160 proc. do 2030 r. Centra danych AI będą wtedy konsumować nie 1-2 proc. wytwarzanej na świecie energii, ale 3-4 proc. W USA i Europie ten zwiększony popyt doprowadzi do rozwoju energetyki, jakiego nie widziano od dziesiątków lat.