Nie żyje prof. Wiesław Jerzy Domasłowski, wybitny chemik i konserwator dzieł sztuki

Przez ponad pół wieku związany z UMK

Z Toruniem związał się w 1947 roku, studiując chemię na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Pracę magisterską obronił w 1952 roku, a rozprawę doktorską „Badania nad technologią materiałów do kitowania i rekonstrukcji kamiennych rzeźb i detali architektonicznych” – w 1964 roku. W 1967 r. uzyskał habilitację, w 1975 r. tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1989 r. – profesora zwyczajnego. Po studiach pracował w Katedrze Technologii i Technik Malarskich, a od 1969 r. w Instytucie Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa na Wydziale Sztuk Pięknych. Przez 13 lat pełnił funkcję jego dyrektora.

Był też prorektorem UMK do spraw nauki i współpracy z zagranicą, kierował Laboratorium Naukowo-Badawczym Konserwacji Kamienia i Szkła PP PKZ oraz Zakładem Konserwacji Elementów i Detali Architektonicznych. Na emeryturę przeszedł w 1996 roku, jednak nadal współpracował z uczelnią i prowadził zajęcia dla studentów. Był promotorem ponad 150 prac magisterskich i 13 doktoratów.

Prace za granicą, w Polsce, w Toruniu

Głównym tematem badań prof. Domasłowskiego była konserwacja kamiennych obiektów zabytkowych, a także zastosowanie żywic sztucznych do celów konserwatorskich. Zasłynął jako badacz kamiennych kolosów na Wyspach Wielkanocnych (Chile), zajmował się też m.in. świątynią Hatszepsut w Egipcie i świątynią buddyjską Angkor Wat w Kambodży. W latach 1977 i 1979 prowadził wykłady z konserwacji kamienia na międzynarodowych kursach UNESCO w Wenecji, zaś w latach 1989-1991 na Fachhochschule w Kolonii. Był ceniony w kraju i na świecie.

W Polsce zajmował się m.in. rekonstrukcją kamiennych pilastrów w Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu w Krakowie, romańskiego portalu w katedrze św. Marii Magdaleny we Wrocławiu i wystroju rzeźbiarskiego elewacji wrocławskiego ratusza, a także barokowych rzeźb na moście gotyckim w Kłodzku. Wykonał też kopię brązowych Drzwi Gnieźnieńskich W roku 1955 wraz z Leonardem Torwirtem i Edwardem Kwiatkowskim stworzył nowoczesną metodę konserwacji szkła witrażowego oraz drewna. Opracował kilkadziesiąt ekspertyz konserwatorskich, opublikował ponad 100 prac naukowych.

W Toruniu przeprowadził m.in. konserwację manierystycznego kamiennego portalu kamienicy Eskenów w Toruniu, wieżyczek ratusza w Toruniu oraz gotyckiej konsoli z Mojżeszem, pozostałej po zaginionej figurze Pięknej Madonny w katedrze św. Janów. Wykonał też w latach 90. ekspertyzę dla miasta dotyczącą zawilgocenia kamienic na starówce.

Wielokrotnie nagradzany

Prof. Domasłowski został wyróżniony Nagrodą Prezydenta Miasta Torunia za rok 2001 i Medalem Thorunium w 2016 r. Był współzałożycielem i pierwszym prezesem Stowarzyszenia Dziedzictwo Torunia. Otrzymał też liczne nagrody państwowe i uczelniane, w tym Krzyż Kawalerski i Oficerski Order Odrodzenia Polski.

Był uczestnikiem licznych sympozjów, członkiem szeregu stowarzyszeń i rad naukowych, m.in. jako rzeczoznawca Ministra Kultury i Sztuki (1970-2000), PP PKZ (1969-1994) i UNESCO (od 1971). Konserwatorem zabytków była również jego żona, Wacława Szmidel-Domasłowska, która zmarła 9 lutego 2021 r. w Warszawie.

Korzystałam z materiałów Urzędu Miasta Torunia.