Nie żyje prof. Mirosław Handke. Dwukrotny rektor AGH, były minister edukacji

Twórca i długoletni kierownik Zakładu Chemii Krzemianów AGH, który został przekształcony w Katedrę Chemii Krzemianów i Związków Wielkocząsteczkowych Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. Dwukrotnie wybierany na rektora AGH: w latach 1993-1996 oraz 1996-1998. Był to okres niezwykle intensywnej pracy, zreformowano strukturę organizacyjną uczelni (zniesiono instytuty, a powołano katedry) oraz system finansowy uczelni. Jak podkreśla uczelnia, system finansowy działał niezwykle efektywnie i pozwolił na wyprowadzenie AGH z głębokiego deficytu. O jego zaletach świadczy fakt, że obowiązuje on, prawie w niezmienionej postaci, do chwili obecnej.

Wielka reforma szkolnictwa

Jako przewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych prof. Handke był inicjatorem i współzałożycielem Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (KRASP). Od 31 października 1997 r. do 20 lipca 2000 r. sprawował funkcję ministra edukacji narodowej w rządzie Jerzego Buzka. Był współtwórcą reformy systemu oświaty z 1999 r.

Reforma zastąpiła obowiązującą od 1968 r. dwustopniową strukturę szkolnictwa, wprowadzając trzyletnie gimnazja, w których naukę uczeń rozpoczynał po ukończeniu sześciu klas podstawówki. Wprowadzono równolegle powszechny system egzaminów zewnętrznych po szkole podstawowej i gimnazjum. Gruntownie zmieniono zasady egzaminu maturalnego (tzw. nowa matura), przywracając obowiązkowy egzamin maturalny z matematyki. Dzięki obiektywizacji i normalizacji nowa matura zastąpiła egzaminy na wyższe uczelnie. Reforma zakładała również likwidację techników i liceów zawodowych, zastępując je systemem szkolnictwa pomaturalnego. Powołano wyższe szkoły zawodowe.

Kariera naukowa

Łącznie prof. Handke opublikował ok. 150 prac, z których 103 prace znajdują się na liście Google Scholar i według tego wydawnictwa były one cytowane ok. 1200 razy, wskaźnik Hirscha wyliczono zaś na 20. Wszystkie te wskaźniki dotyczą prac w zakresie chemii ciała stałego i spektroskopii oscylacyjnej i były opublikowane po 1985 r. Podane liczby nie obejmują publikacji o tematyce społeczno-politycznej i edukacyjnej.

Autor dwóch podręczników akademickich, pięciu książek i ponad 150 publikacji naukowych z dziedziny chemii krzemianów i spektroskopii. Współpracował z wieloma czasopismami naukowymi, był członkiem komitetów redakcyjnych i redaktorem czasopism wydawanych przez Elsevier: „Vibrational Spectroscopy” i „Journal of Molecular Structure”.

Należał do wielu krajowych i zagranicznych stowarzyszeń naukowych.