“Ci, którzy są wolni od myśli pełnych urazy, z pewnością odnajdą spokój. Żegnaj mój Przyjacielu, ministrze, niezawodny obrońco mundurowych!” – napisał w mediach społecznościowych Andrzej Rozenek.
Polityk KO w ten sposób przekazał informację o śmierci Andrzeja Milczanowskiego.
“Zmarł Andrzej Milczanowski, państwowiec do bólu, prawy człowiek, który nigdy nie cofał danego słowa” – napisał w mediach społecznościowych europoseł KO Bartłomiej Sienkiewicz.
“Na tle współczesności wspominamy go jakby był z innej epoki, jak z innej gliny” – dodał.
“We wszystkich sprawach się różniliśmy i sporo o tym mieliśmy okazję rozmawiać w Szczecinie (…) – napisał o zmarłym historyk Sławomir Cenckiewicz.
Dodał, że “jednak dwie kwestie nas pogodziły (…) że Józef Oleksy był agentem wywiadu wojskowego PRL (…) i że likwidacja WSI był czymś pozytywnym”.
“A poza tym miło się rozmawiało o Gunterze Grassie… Niech odpoczywa w pokoju” – zaznaczył Cenckiewicz.
Nie żyje Andrzej Milczanowski. Działał w opozycji PRL
Andrzej Milczanowski urodził się 26 maja 1939 w Równem. Jego ojciec był wiceprokuratorem w Równem na Wołyniu, w 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD.
W 1962 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracował w Prokuraturze Powiatowej w Szczecinie na stanowisku prokuratora.
W latach 1968-1980 był radcą prawnym w przedsiębiorstwach komunalnych i rolnych. Od 1978 do 1980 współpracował z KSS “KOR”, a od 1980 z NSZZ “Solidarność”.
Po wprowadzeniu stanu wojennego w dniach 13-15 grudnia 1981 uczestniczył w komitecie strajkowym w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego. Po pacyfikacji strajku został aresztowany, a w marcu 1982 skazany na karę 5 lat pozbawienia wolności.
Andrzej Milczanowski nie żyje. Był ministrem spraw wewnętrznych
Zaangażował się w działalność podziemnej “Solidarności“. Jako reprezentant strony solidarnościowo-opozycyjnej brał udział w obradach Okrągłego Stołu w podzespole do spraw reformy prawa i sądów.
W 1990 rozpoczął pracę w Urzędzie Ochrony Państwa jako zastępca szefa. Pełnił funkcję szefa UOP od sierpnia 1990 do stycznia 1992 oraz od czerwca do lipca 1992, a od 5 czerwca 1992 do 11 lipca 1992 także sekretarza stanu w MSW.
11 lipca 1992 powołany na stanowisko ministra spraw wewnętrznych. Podał się do dymisji 22 grudnia 1995 po wyborze Aleksandra Kwaśniewskiego na prezydenta. Dzień przed złożeniem dymisji udzielił w Sejmie informacji o rzekomej współpracy premiera Józefa Oleksego z radzieckimi i rosyjskimi służbami specjalnymi, co dało początek tzw. aferze Olina.
Zarzuty przeciwko Józefowi Oleksemu nie zostały nigdy potwierdzone, a prokurator przedstawił Andrzejowi Milczanowskiemu zarzut ujawnienia tajemnicy państwowej. W lutym 2008 Sąd Okręgowy w Warszawie w pierwszej instancji uniewinnił go.
Andrzej Milczanowski po odejściu z rządu praktykował jako notariusz w Szczecinie, prowadząc kancelarię notarialną wraz ze swoją żoną Sławomirą.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS