Długoletni czytelnicy tych felietonów wiedzą bardzo dobrze, że moją domyślną reakcją na większość sytuacji życiowych jest utrata zaufania, przygnębienie i widoczny wybuch gniewu. Tymczasem ubiegły tydzień przyniósł prawdziwy pochód tego, co trudno nazwać inaczej niż dobrymi wiadomościami.
Brakuje mi przyjaciół
Wstałem i zabrałem się do pisania felietonu w poczuciu rosnącej nadziei. A przecież wcześniej byłem pogrążony w głębokiej depresji. Bardzo brakuje mi moich śląskich przyjaciół. Dopiero teraz uświadomiłem sobie, jak bardzo mi na nich zależy. Jestem zwierzęciem towarzyskim. Potrzebuję kontaktów twarzą w twarz. Gdy ich zabraknie – więdnę i ginę. Nie trzeba dodawać, że dostałem potężnego cykora i nawiązałem zbyt silny związek z nadmierną ilością alkoholu. Do tego stopnia, że budziłem się i pociłem na głos.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS