Zdecydowanym, budzącym respekt i zachwyt faworytem tego meczu był Bayer Leverkusen. Niemcy w tym sezonie zrobili tyle, że właściwie na każdym jego etapie ręce same składały się do oklasków. Wygrali Bundesligę bez porażki, mocno odjeżdżając w niej reszcie stawki, nie przegrali też ani jednego meczu w drodze do finału Ligi Europy, królowali w zestawieniach największej liczby strzelanych bramek.
“Neverkusen” powraca
Nic więc dziwnego, że na rozgrywane w Dublinie spotkanie wychodzili pewnie. Za pewnie. Dwa gole do tyłu byli już po 26 minutach rywalizacji. To w tym momencie niemieckim kibicom zaczynały przypominać się zmory przeszłości. “Neverkusen” – bo tak na początku XXI wieku nazywany był Bayer. Nazwa wzięła się od łatwości w przegrywaniu właściwie wygranych rywalizacji. Leverkusen dwukrotnie tracił wówczas w absurdalnych okolicznościach szanse na mistrzostwo Niemiec, a do tego w 2002 roku nieznacznie przegrał finał Pucharu Niemiec i finał Ligi Mistrzów. Tych trofeów w XXI wieku nie udało mu się zdobyć. Teraz ostrzył sobie zęby na puchar Ligi Europy.
Ostrzył, bo z drugiej strony była Atalanta Bergamo, która w tym tysiącleciu też nic nie wygrała. Chociaż Włosi uchodzą za groźną w ofensywie, świetnie poukładaną przez Gian Piero Gasperiniego drużynę, to jawią się też jako świetny zespół ze skłonnościami do przegrywania finałów. W czasie ośmiu lat pracy Włocha w Bergamo, trzy dotychczasowe finały, Atalanty kończyła źle. Co z tego, że były to tylko finały Pucharu Włoch. Efektownie grający zespół z dyrygentem Gasperinim gablotę miał pustą. Do dziś.
Raków w doborowym towarzystwie. Najazdu Niemców nie będzie
Warto przypomnieć, że w drodze na szczyt Atalanta pokonywała Raków Częstochowa, Sporting CP, Liverpool czy Olympique Marsylia. Jak widać, mistrz Polski znalazł się w znakomitym gronie. Właściwie wszystkie z tych drużyn przekonały się o ofensywnej sile Włochów, która rozkłada się na kilku zawodników. Trio: Gianluca Scamacca, Charles De Ketelaere i Teun Koopmeiners strzeliło w tym sezonie ponad 40 goli we wszystkich rozgrywkach. Z drugiej strony czasem wchodzący z ławki czy generalnie mniej grający Ademola Lookman, też na swym koncie liczbę bramek ma dwucyfrową. To właśnie pochodzący z Nigerii zawodnik zdobył też hat-tricka w finale w Dublinie. Popisał się fantastycznymi strzałami. Nic dziwnego, że po ostatnim gwizdku noszony był na rękach, pewnie też mocno podbił swoją cenę, przy ofertach klubów, które będą go chciały z Bergamo pozyskać.
Ponadto Atalanta w tym meczu, ale też i poprzednich uprzykrzała rywalowi życie wysokim pressingiem, doskonałym kondycyjnym przygotowaniem do meczu i precyzją w ofensywie. Także w finale oglądało się to niezwykle dobrze. W nagrodę Atalanta 14 sierpnia znów przyjedzie do Polski. Tym razem zagra w Warszawie, z triumfatorem Ligi Mistrzów (Real Madryt lub Borussia Dortmund). Już wiadomo, że totalnego najazdu niemieckich kibiców na Warszawę tego dnia nie będzie, bo pierwszy finalista będzie z Włoch.
A Bayer? Niebawem do zagrania ma jeszcze finał Pucharu Niemiec. Jeśli ekipa Xabiego Alonso nie poradzi sobie 25 maja z FC Kaiserslautern, hasło “Neverkusen” powróci na dobre.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS