Nawet filmowy Zagłoba odwiedzał bazę żeglarską iławskiego MOS-u [ZDJĘCIA]

ROZWÓJ OŚRODKA
Ośrodek działał według planu pracy, planów szkoleniowych sekcji, kalendarza imprez sportowych i turystycznych. W celu usprawnienia działalności została zorganizowana klasa z rozszerzonym programem wychowania fizycznego w Szkole Podstawowej nr 3 w Iławie. W czasie szkolenia żeglarskiego wiele uwagi poświęcano nauce pływania. Mobilizowano do aktywności samorząd młodzieżowy, również do prowadzenia stosownej dokumentacji. Starano się o nawiązywanie kontaktów ze szkołami, z których rekrutowali się członkowie ośrodka oraz bezwzględny nakaz dostarczania przez nowych członków sekcji zaświadczeń lekarskich, potwierdzających brak przeciwwskazań do uprawiania sportów wodnych.

W celu ściślejszej współpracy z rodzicami żeglarzy powołano przy MOSW komitet rodzicielski. Za czasów, kiedy placówką kierował Antoni Gierszewski, najwyższą władzą była Młodzieżowa Rada MOSW, w skład której wchodził: przewodniczący, kapitan portu, bosman, sekretarz i kronikarz, a w razie potrzeby kapitanowie załóg wszystkich żaglówek ośrodka. Każdy z funkcyjnych musiał spełniać kryteria, które były spójne z oczekiwaniami Gierszewskiego.

KONKURS NA BANDERĘ MOSW
I NOWI WYCHOWAWCY
Wśród pomysłów wychowawczych, mających integrować młodzież, było zaprojektowanie, wykonanie i sposób używania bandery MOSW. Ogłoszono konkurs, w którym wzięło udział 250 uczniów, głównie ósmych klas. Było bardzo wiele ciekawych propozycji, ale pierwszej nagrody nie przyznano. Wręczono za to dwie drugie. Nagrodami były wartościowe książki sprowadzone z „Domu Książki” w Gdańsku. Konkurs był dobrze przeprowadzony dzięki zaangażowaniu Witolda Jareckiego i Andrzeja Niklewskiego z Rady MOSW. Drugie miejsce zajęli: Jan Wiśniewski i Tadeusz Araszkiewicz i otrzymali w nagrodę album „Ermitaż”, trzecie miejsce zajął Edward Król – dostał album „Lewiatan”. Wyróżnienia przyznano Janowi Wiśniewskiemu i Grażynie Kuczyńskiej. Uroczyste wręczenie nagród odbyło się w obecności wszystkich uczniów szkoły i grona nauczycielskiego.

Uczniowie starsi byli wysyłani na szkolenia żeglarskie i po skończeniu specjalistycznych kursów oraz zdobyciu uprawnień prowadzili zajęcia. Odbywało się to za przyzwoleniem Gierszewskiego, który umiejętnie wyłuskiwał osoby z predyspozycjami do uczenia młodszych kolegów. W działaniach wychowawczych wyróżniał się dyrektor Stanisław Hertel. „Skóra albo matura”, mówił młodzieży, a robił to tak ujmująco, że nawet najbardziej krnąbrnych mobilizował do nauki i sportu. Otwierał uroczyście zawody, gratulował zwycięzcom, witał przyjeżdżających z zimowisk i wędrówek na dworcu. Zawsze planował w harmonogramie roku szkolnego kilka dni święta sportu. O tym, że w szkole dobrze się działo, świadczyły pochwały. Również w prasie. Pisano, że rozwój sportu w Liceum Ogólnokształcącym w Iławie to zasługa miedzy innymi zaangażowania młodzieży i właściwej atmosfery stwarzanej przez dorosłych.

PROGRAMY WYCHOWAWCZE „POZNAJ WŁASNY KRAJ”,
„BYĆ PATRIOTĄ” I INNE
W latach 80-tych program wychowania ideowo-patriotycznego realizowano w MOSW według kilku haseł. Miedzy innymi „Poznaj własny kraj”, którego wdrażaniem w życie zajmowali się instruktorzy ośrodka. Zachęcali do lektury czasopism i map, a także odwiedzenia wystaw. podczas biwaków, wycieczek, rajdów, rejsów zapoznawali młodzież z walorami najbliższej okolicy i regionu.

Okazją do poznawania innych części kraju były wyjazdy na regaty. W czasie podróży trenerzy mieli nakazane wręcz, by zwracać uwagę młodzieży na okolice, które mijali. Mówić im o tym.

„Być patriotą”, to hasło realizowano na każdej niemal imprezie, organizowanej w MOSW lub z udziałem jej członków. Chodziło o hołdowanie pewnym formom zachowań, tak by młodzież umiała z szacunkiem odnosić się do obiektów kultury, zabytków czy symboli narodowych, ale także świąt państwowych – aktywnie w nich uczestnicząc.

„Służyć socjalistycznej ojczyźnie”. Realizacja tego hasła zobowiązywała instruktorów do podkreślania wartości każdego człowieka w budowie socjalizmu. To hasło było akurat mało chętnie powtarzane, ale jego realizacja wielce pożyteczna. Podopieczni wykonywali bowiem wszystkie prace sumiennie, dobrze się ucząc, mieli pomagać słabszym, dbać o zdrowie i bezpieczeństwo własne i innych, być uczynnymi.

„Solidarność z ludźmi na świecie” polegała na wykorzystaniu regat do spotkań towarzyskich z rówieśnikami z innych państw. Kontakty miały służyć nawiązywaniu przyjaźni, wymianie listów, poznawaniu kultury innych narodów, odwiedzaniu się.

„Walczyć o pokój” – kadra i zawodnicy mieli włączać się w nurt walki o pokój, solidaryzować się ze wszystkimi ludźmi na świecie walczącymi o pokój. Część młodzieży z liceum, będąca członkami MOSW, mieszkała w internacie, którego jednym z podstawowych zadań była troska o stan zdrowia i rozwój fizyczny wychowanków. W tym celu funkcjonowały w nim zespoły sportowe oraz koło turystyczno-krajoznawcze. Ta działalność pozytywnie wpływała na jakość pracy wychowawczej.

Sport i turystyka dawały młodzieży możliwość przeżywania zorganizowanej przygody, co było szczególnie ważne w wieku dojrzewania. Pierwszy obóz wędrowny został zorganizowany w 1958 r. i zachęcił młodzież do corocznego organizowania tego typu imprez. Za obozami pieszymi poszły narciarskie, później rowerowy po Warmii i Mazurach, wreszcie spływy żeglarskie i kajakowe. Obozy narciarskie odbywały się w Karpaczu, Zakopanem, Wiśle, Ustrzykach Dolnych. Stanowiły osobną działalność MOSW i były formą nagrody dla jego członków – młodzieży internatu czy liceum. Przy typowaniu brane były pod uwagę wyniki w nauce i zachowaniu oraz postawa społeczna. Liczyła się też aktywność sportowa. Kandydat musiał wyróżniać się nienaganną postawą moralną. Nie było mowy o paleniu papierosów czy piciu alkoholu. Decydujący głos w sprawie kwalifikowania na kandydatów miała Młodzieżowa Rada MOSW.

CZ. IV już w kolejnym wydaniu Życia Powiatu Iławskiego oraz na portalu internetowym „Gazety Iławskiej”.

Zgłoś naruszenie/Błąd