8 miliardów ton czarnego surowca może spalić w 2022 roku cały świat – jak przewiduje MAE. Oznacza to wzrost zużycia o 0,7 proc. w stosunku do poprzedniego roku oraz wyrównanie rekordu ustanowionego w 2013 r. Co gorsza, Agencja zakłada, że w przyszłym roku ten rekord zostanie pobity.
Na tegorocznym rekordzie zaważy kilka czynników. Spalanie węgla odbiło się po pandemicznym dołku w 2020 r., kiedy to wyhamowanie globalnej gospodarki, handlu i transportu zbiło statystyki o kilka procent. Ale już w ubiegłym roku węgiel odrabiał straty: gospodarka odżyła po Covid-19, swoje zrobiła pierwsza odsłona kryzysu energetycznego jesienią. Według Statistical Review of World Energy, indeksu tworzonego przez analityków BP, w 2021 r. dzięki czarnemu surowcowi wygenerowano 10 244 TWh energii na całym świecie, co przebija poziom z 2018 r. (10 098 TWh).
W tym roku wzrosty napędza, rzecz jasna, chaotyczne wypełnianie luk po rosyjskich surowcach, w tym w Polsce, a dodatkowo – boom gospodarczy i fala upałów w Indiach. Na rekordzie zaważy też spodziewane w drugiej połowie roku ożywienie gospodarki w Chinach. Wiele tu zależy od tego, jak Pekin poradzi sobie z nawrotem koronawirusa, który – póki co – doprowadził do rygorystycznie egzekwowanego lockdownu w Szanghaju, biznesowym sercu Państwa Środka.
O ironio, tym razem jedynym krajem zachodnim, który redukuje zużycie, są Stany Zjednoczone (o jakieś 4 proc.). W Europie, za sprawą wypełniania luk – zwłaszcza po gazie z Rosji – węgiel wraca do łask na potęgę. Polski rząd prawdopodobnie zdecyduje o przedłużeniu pracy kopalni, decyzje o porzuceniu planów wcześniejszego wyłączenia węglowych bloków elektrowni zapadają w Niemczech, Austrii, Francji czy Niderlandach. Europejski wzrost zużycia węgla sięgnie 7 proc.
Oczywiście, oznacza to cenowy rollercoaster. Jeszcze w lutym br. ceny węgla na światowych rynkach z reguły nie przebijały 200 dol. za tonę – co zresztą było ustawicznym bólem głowy polskich kopalni, które mają wysokie koszty wytworzenia surowca i z trudem udawało im się znaleźć klientów. W ostatni piątek cena węgla w portach ARA (Amsterdam, Rotterdam, Antwerpia) dobiły 340 dol. za tonę, a polskie kopalnie – jak pisaliśmy już na łamach “Rzeczpospolitej” – szukają wszelkich możliwych sposobów, żeby wygospodarować węgiel, który mogłyby sprzedać po rynkowych (a nie zakontraktowanych znacznie wcześniej) cenach.
Ceny i deficyt surowca rozpalają zatem emocje rynkowych graczy i mrożą krew w żyłach konsumentom, na których spadną ostatecznie rachunki za energię. Obu tych emocji doświadczają zaś zapewne ekolodzy i wszyscy zwolennicy zdwajania wysiłków, by zahamować zmiany klimatyczne.
Jak wiadomo, Organizacja Narodów Zjednoczonych – za namową badaczy tworzących Międzyrządowy Panel ds. Zmian Klimatycznych (IPCC) – apelowała do krajów członkowskich, by co roku redukowały zużycie najbrudniejszej, najbardziej emisyjnej kopaliny o 6 proc. O ironio, tylko pandemia była w stanie urzeczywistnić ten postulat: gdy tylko presja Covid-19 zelżała, tudzież pandemia nam spowszedniała, poszczególne państwa ponownie w szybkim tempie zaczęły oddalać się od celów wytyczonych w Porozumieniach Paryskich.
Dostrzega to także MAE. “Nieustanne spalanie olbrzymich ilości węgla wzmaga obawy o efekt tego procesu dla klimatu, a węgiel pozostaje największym źródłem emisji dwutlenku węgla do atmosfery” – konkluduje sucho Agencja w swojej prognozie. Na dodatek, krytycy spalania węgla mają dziś ręce związane, jak nigdy wcześniej – nawet niemieccy Zieloni, słynący z nieustępliwości w sprawie eliminowania zagrożeń środowiskowych, dziś zaczyna … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS