Najlepsze teksty nauczycieli. Wasze wspominki z okazji dnia nauczyciela

Zapytaliśmy Was o to na naszym facebookowym profilu. Z niektórych wspomnień łatwo można się domyślić, kto w jakich latach chodził do szkoły. Część z nich w dzisiejszej szkole byłoby nie do pomyślenia. Relacje nauczyciel-uczeń istotnie się zmieniły.

W dzień nauczyciela nikt nie dostanie 3= 

Nie rozważamy jednak czy „kiedyś było lepiej”, co się zmieniło na lepsze, a co niekoniecznie, tylko uśmiechamy się i wspominamy. Bo w zdecydowanej większości wpisów z sentymentem wspominacie swoich nauczycieli, nawet tych, którzy nie zawsze i nie dla każdego byli mili. Mieli jednak swój urok, a przede wszystkim potrafili nauczyć czy wręcz zafascynować swoim przedmiotem.

Niektórzy nauczyciele mieli swój styl powitań: „Co jest Misie Patysie?” – tak pani Aga wspomina powitanie swojej „fenomenalnej historycy”.

Często we wspomnieniach pojawiają się w różnych wariantach teksty, z których bije uznanie dla wiedzy ucznia. „Bardzo dobrze, wręcz idealnie Kowalski, siadaj, trója na szynach” – przytacza Jerzy.

Słoń, tabaka i następna klasa 

Nauczyciele w przeróżny sposób komentują stan wiedzy swoich podopiecznych.

„Kowalski, jesteś ciemny jak tabaka w rogu” – to parę dekad temu była dość klasyczna recenzja postępów ucznia.

W szkole średniej pojawiały się utyskiwania na zbyt pobłażliwe podejście kolegów z podstawówek: „Kto ci tą krzywdę zrobił wypuszczając cię z podstawówki”.

Są też takie, które w swobodny sposób odnoszą się do tekstów biblijnych:

„Idź obok obejrzyj, jak wygląda następna klasa, bo nie wiem, czy ty zdasz?” – to prawdopodobnie była mowa motywacyjna.

Szkoła to nie cyrk i iloraz inteligencji od minus nieskończoności

Niektórzy, jak Jerzy od matematyka, mogli usłyszeć bardziej wyczerpujący opis swoich możliwości: „Panie B., to, co pan wypisuje na tablicy, to forma clownady, a tu gdzie pan stoi, to nie arena cyrkowa. Pomylił pan technika. Dla pana szkoła to ta sztuki cyrkowej w Julinku”.

Ale bywało też gorzej… „Pana iloraz inteligencji sięga od wartości od minus nieskończoności do wartości 1, ale za odwagę stawiam panu 1+ jako znak nadziei na przyszłość”

Pomoc nauczyciela jest bezcenna 

Można też liczyć na wsparcie podczas odpowiedzi, jak wspomina Marta: „Tam na mapie te niebieskie placki to są jeziora, wiesz?” Albo:

Niektórzy nauczyciele jasno określali zasady oceniania: „Pan Bóg umie na 5, ja na 4, a wy ewentualnie na 3″. Jednak pani Maria zapewnia, że w praktyce nauczyciel nie trzymał się tej reguły.

To gimnazjum, nie freblówka 

Są też wspomnienia osób, którzy załapali się na kadrę nauczycielską przybyłą ze Lwowa. Tu liczy się nie tylko treść, ale i wymowa. Wspomnienie pana Stefana: „Ta pani, tu jest gimnazjum w Złutorii, a ni freblówka w Kuzowi”. Pan Stefan tłumaczy: „To jest liceum w Złotoryi, a nie podstawówka w Kozowie, (małej wsi koło Złotoryi).

Z okazji Dnia Edukacji Narodowej warto podkreślić, że część grona pedagogicznego nie czuje się doceniana. Nauczyciel Igi mawiał: „Czuję się jak pomnik, którego obsrywują gołębie”.

Więcej wspomnień przeczytacie w komentarzach na naszym Facebooku, bo „tym optymistycznym akcentem dotrwaliśmy do dzwonka” lub jeśli ktoś woli, to „widzę, że jest już dzwonek, zapadła klamka nad i”. 

Na koniec wspomnienie z nieco zapomnianych już lekcji przysposobienia wojskowego, które często prowadzili żołnierze, zapewne biegli z zakresu techniki wojennej, ale nie zawsze posiadający wystarczające ogólne wykształcenie. Jurek wspomina, jak chorąży objaśniał budowę karabinu i mówił o kolbie z drewna często dębowego. Uczeń zapytał, czy z drzewa genealogicznego też może być kolba. Chorąży szukał w notatkach i odpowiedział: „jeżeli ma dostateczną twardość, to może”.

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ