Kamil Glik i Jan Bednarek pokazali, że wciąż mogą przewodzić szczelnemu i skutecznemu blokowi defensywnemu reprezentacji Polski. Karol Świderski po raz kolejny udowodnił, że jest jednym z większych wygranych kadencji Paulo Sousy. Całkowicie niespodziewanie bardzo słaby występ zaliczył zaś Robert Lewandowski. Łapcie noty reprezentantów Polski zwycięstwie nad Albanią w Tiranie.
Noty Polaków za mecz z Albanią, skala 1-10
Wojciech Szczęsny – 5
Mecz podwyższonego napięcia dla każdego bramkarza. Żadnych strzałów, żadnych dośrodkowań, żadnych akcji na przedpolu, a wynik na styku. Szczęsny sprostał wyzwaniu. Paulo Sousa trochę irytował się po jego wyprowadzeniach piłki, ale głównie dlatego, że Albańczycy umiejętnie zagęszczali środek pola, a polscy środkowi pomocnicy nie mogli się w tym wszystkim odnaleźć. Pod koniec meczu Szczęsny pewnie wyłapał niezbyt groźną próbę Broji. Ustrzegł się błędów.
Paweł Dawidowicz – 7
Zaliczył dwie bardzo ważne interwencje, zatrzymujące kontrataki Albańczyków. Nie był tak spektakularny i tak widoczny, jak jego koledzy z bloku defensywnego, ale również dlatego, że najzwyczajniej w świecie był świetnie ustawiony i rzadko musiał uciekać się do bardziej radykalnych środków niż proste wyprzedzenie. Zaliczył egzamin z Anglią, sprostał temperaturze meczu w Tiranie.
Cashback 50% do 500 zł w Fuksiarz.pl
Kamil Glik – 8
Stary, dobry Kamil Glik. Paulo Sousa powiedziałby „Glik is Glik”. Uzuni, Manaj i Roshi często nawet do niego nie podchodzili. Czyścił aż miło. Z trzynastu pojedynków powietrznych wygrał aż dziewięć. To był taki mecz, że trzeba było zagrać twardo. Wyrafinowanie i subtelność schodziły na dalszy plan. Pewnie zbyt wiele razy walił lagami nad głowami Buksy, Lewego i Zielińskiego, ale cóż poradzić? Ważne, że Glik był liderem sprawnie funkcjonującej linii defensywy.
Jan Bednarek – 8
Wygrał osiem z dziesięciu pojedynków. Zablokował dwa strzały. Zaliczył sporo skutecznych interwencji. Był czujny, skoncentrowany, stawiający twarde warunki. Właściwie to podobnie jak Glik – nie bawił się w delikatność. Kiedy trzeba było twardo wjechać – wjeżdżał. Kiedy trzeba było powalczyć łokciami – powalczył. Kiedy trzeba było sfaulować – sfaulował. Kiedy trzeba było zaasekurować Tymoteusza Puchacza – asekurował. Bardzo udany występ.
PUCHACZ Z DOLINY SMOKÓW
Tymoteusz Puchacz – 6
To Puchacz zapoczątkował akcję bramkową, to on dogrywał Klichowi przed wrzutką na nogę Świderskiego. Piłkarz Unionu Berlin ma problemy w klubie, nie gra, szuka swojego miejsca w Niemczech, ale w kadrze nie zawiódł. Zaliczył aż dwadzieścia pięć strat, parę razy ktoś uciekł mu w obronie i zrobiło się groźnie, ale na tym etapie kariery to wkalkulowane w jego profil. Bo przy tym wszystkim Puchacz gwarantuje sporo pożytecznego chaosu z przodu. Urywał się, wchodził w pojedynki, skiepścił parę dośrodkowań, ale przynajmniej coś się działo. W drugiej połowie, już po godzinie gry, miał taki moment, że wyglądał bardzo przekonująco. Tak jakby miał więcej siły niż cała pozostała boiskowa zgraja.
Kamil Jóźwiak – 4
Nie był to jakiś bardzo zły występ Kamila Jóźwiaka. Ale widać też, że nie jest w rytmie meczowym. Nie spóźniał się w defensywie, zaliczył sporo kontaktów z piłką, wszedł w wiele mini-pojedynków pojedynków, ale też nie powiemy, żeby tym samym pchał grę Polaków do przodu. Jego skrzydło nie hulało, napastnicy nie mogli liczyć na jego dogrania. A tego się od niego oczekuje.
CO DALEJ Z KARIERĄ KAMILA JÓŹWIAKA?
Jakub Moder – 3
Cierpiał, bo Polska nie mogła wygrać środka pola. Próbował szukać nieszablonowanych rozwiązań akcji, raz czy dwa wypuścił Puchacza, kilka razy uruchamiał napastników, ale efekt zawsze był taki sam – przerwanie akcji. Osiemnaście strat w czterdzieści pięć minut nie przystoi zawodnikowi z Premier League. Celność podań na poziomie 52% – tak samo. Do przerwy Jakub Moder nie był najgorszy, ale nikt nie płakał po jego zmianie.
ILE KRYCHOWIAK MOŻE JESZCZE DAĆ KADRZE?
Grzegorz Krychowiak – 4
Do przerwy Krychowiak był katastrofalny. Chaotyczny, panikujący z piłką przy nodze, spowalniający kolejne akcje, spóźniony i stwarzający problemy w defensywie. Wydawał się pierwszym gościem do zmiany, ale został na murawie i… pokazał swoją lepszą reprezentacyjną twarz. Akcja, w której wywarł presję na Keidim Bare i pognał w stronę bramki Albanii, pierwsza klasa, choć trochę szkoda, że szukał dogrania do Lewego, zamiast samemu spróbować szczęścia. Krycha przestał popełniać juniorskie błędy, częściej mądrze ustawiał się w defensywie, przyspieszył też proces myślenia w rozegraniu, co znacznie wpłynęło na wygranie środka pola. Stanowczo wolimy wersję Krychowiaka z drugiej połowy.
Piotr Zieliński – 6
Autor jednego z dwóch celnych strzałów reprezentacji Polski w tym meczu. To nie były wielkie zawody Ziela, ale długo był on jednym z nielicznych polskich piłkarzy, komfortowo czujących się z piłką przy nodze i szukających innego rozwiązania akcji niż laga pod nogi Berishy. Kierunkowe przyjęcia, wchodzenie w małą grę, odgrywanie na jeden kontakt – przyjemnie się na to patrzyło. Z drugiej strony zabrakło nam jakiegoś konkretu – nawet nie mówimy tutaj o bramce czy asyście, ale o jakimś przeszywającym prostopadłym podaniu, celnym dośrodkowaniu czy czymkolwiek w tym stylu.
Adam Buksa – 5
Nie miał łatwo. Wychodzi z tego meczu poszarpany, podrapany, poobijany. Dostał żółtą kartkę, bo przepychał się i kłócił z Albańczykami. Nie odpuszczał, walczył, biegał do końca w prawie każdej akcji. W pierwszej połowie, gdzieś z ziemi, na leżąco, w niezbyt dogodnej sytuacji, zdołał oddać całkiem groźny strzał, ale piłka poszybowała wysoko nad bramką. Był mało widoczny – choć tym jednym efektownym zagraniem do Klicha dał się zapamiętać – ale swoje zrobił.
LEWANDOWSKI: MAM NADZIEJĘ, ŻE W GŁOSOWANIU NA ZŁOTĄ PIŁKĘ NIE BĘDZIE POLITYKI
Robert Lewandowski – 3
Jeden z najsłabszych reprezentacyjnych meczów Lewego od bardzo, bardzo dawna. Najlepszy piłkarz świata za poprzedni rok nie mógł odnaleźć własnego rytmu. Biegał gdzieś między środkiem pola i skrzydłami, wchodził w rolę ślamazarnego rozgrywającego, rzadko kiedy coś mu się udawało. Wchodził w drybling – ktoś go wyprzedzał. Udało mu się kierunkowo obrócić – niecelnie dograł do Jóźwiaka. Miał pomysł na akcję – zagrał nie w tempo do Zielińskiego. Przepchał albańskiego defensora i wyszedł sam na sam z Berishą – zagonił się za pole karne i nici z tego wyszły. Czternaście strat, cztery wygrane pojedynki na trzynaście podjętych – nie wypadło to dobrze.
Mateusz Klich – 6
Zaliczył cudowną asystę do Karola Świderskiego. Tego wymaga się od środkowego pomocnika z inklinacjami ofensywnymi. Wydawało się, że optymalnym rozwiązaniem tej akcji będzie szukanie oskrzydlającego podania, ale Klich wybrał inaczej i wybrał wręcz rewelacyjnie. Poza tą akcją nie zdziałał już zbyt wiele, ale miał swój udział w tym, że w drugiej połowie Polska wygrała środek pola.
Przemysław Frankowski – 4
Dostał niewiele minut, ale też nie dał od siebie zbyt wiele. Zaliczył dwanaście kontaktów z piłką i cztery straty. Z drugiej strony: niedługo po jego wejściu Polska strzeliła gola, a umówmy się, że zawodnik o jego profilu nie bardzo przydaje się w organizowaniu szyków defensywnych na ostatni kwadrans bronienia wyniku.
Karol Świderski – 7
Piękna historia. To mini-ulubieniec Paulo Sousy. Gość, którego portugalski selekcjoner stworzył dla reprezentacji Polski. Do tej pory zagrał w dwunastu z trzynastu meczów kadencji Sousy, strzelił pięć bramek. To trafienie jest stanowczo najważniejsze. Doskonale wyczuł intencje Klicha, zaczaił się z dala od linii spalonego, wszedł za plecy stoperów drużyny rywali, perfekcyjnie wpakował piłkę do siatki i przetrwał deszcz butelek ze strony idiotów z albańskiej trybuny. Idealna zmiana. Krzysztof Piątek i Arkadiusz Milik mogą mieć problem, żeby znów wrócić na drugie-trzecie miejsce hierarchii snajperów w polskiej kadrze.
Fot. Fotopyk
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS