Drodzy Czytelnicy, mamy dziś zaszczyt podzielić się z Wami informacją o zwycięstwie Pani Teresy Połeć, Klubowiczki naszego DKK, od początku moderowanego przez Panią Magdalenę Mozgowiec w konkursie na recenzję książki ogłoszonym przez Instytut Książki. Recenzja autorstwa Pani Teresy zdobyła nagrodę w lipcowej edycji całorocznego konkursu, a zwyciężczyni podzieliła się swą opinią na temat książki Domy pisarzy” Marzeny Mróz-Bajon. Składamy najserdeczniejsze gratulacje Laureatce konkursu i dziękujemy za głęboki wkład w działalność DKK oraz reprezentowanie naszego Klubu. Z całego serca życzymy naszym Klubowiczkom lektur poruszających, owocujących przemyśleniami zasługującymi na najwyższe nagrody. Drogie Panie, dziękujemy za wszystkie minione i przyszłe lata razem!
Recenzja książki „Domy pisarzy” Marzeny Mróz-Bajon
Biorę do ręki książkę Marzeny Mróz-Bajon i spoglądam na okładkę. Na rozmytym, niby zamglone niebo błękicie poukładana z wyrazów konstrukcja – domu czy może miasta? Gra kolorami toczy się dalej : czerwone na samej górze (może to dach), pomarańczowe (może przytulne poddasze) i w końcu solidne belki, stropy, kolumny w granacie. Po wewnętrznej stronie tłoczą się już całe oddziały domów z białymi oknami. Tak wprowadza nas w meandry Domów pisarzy Anna Pol, która tworzy okładki i strony tytułowe dla wielu książek z Wydawnictwa Marginesy. Podoba mi się prostota i przejrzystość przekazu, bez zaglądania do środka już wiem- to będzie o wielkich i dobrze znanych pisarzach. Nie znam lepszego pomysłu na zaproszenia czytelnika, aby poszedł dalej.
Nie czytam jej od razu, nie zaglądam do komentarzy z tyłu książki, tylko pakuję do walizki. Będzie mi towarzyszyć w czasie moich wakacji. Intuicja mnie nie zawiodła. To bardzo interesująca lektura, pisana lekkim stylem przez dziennikarkę- podróżniczkę, która wyraźnie we wstępie zaznacza za Marquezem „Wszystko, czym jestem, wzięło się z tamtej podróży”.
A podróży odbyła bardzo wiele i uskładała się z tego opowieść połączona jednym -fascynacją zwykłymi przedmiotami i miejscami i równocześnie niezwykłymi, bo tam żył, tworzył wyjątkowy artysta: T. Mann, Cz. Miłosz, W. Faulkner … w sumie 17 twórców. Każdemu z nich poświęcona jest osobna część. Nie musimy sztywno trzymać się kolejnych rozdziałów. Przypomina mi to trochę kolekcję reportaży pisanych na potrzeby prasy, gdzie mile widziane są ciekawostki z życia sławnych artystów, anegdoty. Tu jeszcze mamy przytoczone fragmenty utworów (znanych i lubianych) nawiązujących do miejsc. Wszystko wzbogacone zdjęciami wykonanymi przez autorkę, często opatrzonymi emocjonalnym komentarzem. Bo też poznajemy osobiste doświadczenia i to właśnie na tym polega urok tej narracji. Mówi o ludziach, z którymi podróżuje: wytrawnych przewodnikach, swoim mężu, przyjaciołach, dzieciach i tych, których spotyka przypadkowo. Opisuje trasy przemierzane koleją, samochodem, pieszo, miasta słynące ze swojej urody lub prowincjonalne mieściny, budynki a w nich pokoje lub mieszkania i meble. Niekiedy to już tylko muzeum a czasem ktoś tam nadal mieszka. Wszędzie pojawiają się kolory, dźwięki, zapachy działające na zmysły. I przyroda… olśniewająca, niezwykła.
Podzielam te fascynacje. Zachwycają mnie drzewa opisywane w rozdziale 11 o nazwie jakarandy. Miałam okazję oglądać je na wiosnę na Teneryfie. Są niezwykłe. Przeglądam własne zdjęcia robione ręką amatora. Nie szkodzi. Nic nie odbierze niezwykłej urody drzewom obsypanym niebieskimi kwiatami. Niebieskimi a nie czerwonymi. Pomyłka, pewnie chodziło autorce o tkz. płomień Afryki. To również tropikalne drzewo, ale kwitnące na czerwono. No i jeszcze nazwa ryby z opowiadania „Stary człowiek i morze”. To marlin, który może ważyć nawet 1000 kg. i mierzyć 5 metrów. Natomiast merlin, na którego powołuje się autorka, dobrze byłoby zapisać wielką literą jako Merlin -wielki czarodziej z legend arturiańskich, obecnie spopularyzowany w serii książek o Harrym Potterze. No cóż, domyślam się, że takie drobne pomyłki pewnie są sprawką jakichś sił nieczystych…
A tymczasem moje wakacje płyną swoim leniwym rytmem. Lubię ten czas i wypełniam go nie tylko lekturą, bo i miejsca niezwykłe i mobilizacja płynąca z mojej ciekawości świata nie dają o sobie zapomnieć. Dlatego szukam ważnych miejsc, niezwykłych, egzotycznych ale też takich, gdzie żyją zwyczajni ludzie. Kreta to wyspa Nikosa Kazantzakisa. Lotnisko w Heraklionie, stolicy wyspy nosi jego imię. Marzena Mróz- Bajon nie umieszcza go na liście swoich podróży, ale daje wskazówki, jak uruchamiać swoją wyobraźnię, na co zwracać uwagę, co wyszukiwać. Spacer ulicami starej części stolicy i jazda samochodem po małych wioskach z dala od turystów, pobyt na różnych malowniczych plażach powoduje, że to co w książce staje się bliskie, zaczynamy lepiej odczuwać dramaty literackich bohaterów. Powieść Grek Zorba rozgrywa się właśnie na Krecie i przyznam, że poznanie tego miejsca i czytanie tej niezwykłej opowieści dostarcza wyjątkowych przeżyć.
Usłyszałam opinię, według mnie bardzo trafną, że książka Domy pisarzy warto mieć zawsze pod ręką, gdzieś na półce z ulubionymi tekstami, żeby w każdej chwili można było sięgnąć i wczytać się kolejne fragmenty.
Nie wszędzie przecież jesteśmy w stanie dotrzeć, nie wszystko zauważymy, tak jak robi to autorka.
I tylko jednego mi tu zabrakło, dla równowagi , może warto przygotować kolejny tom zatytułowany Domy pisarek. I kto wie, czy takie sugestie nie padły już ze strony Wydawnictwa Marginesy, które w tym roku otrzymało Nagrodę Ikar za książkę Chłopki Joanny Kuciel-Fryszak. Na spotkania z autorką przychodzi wiele osób a w kolejce po książkę w naszej bibliotece byłam dziewiąta. Wszystko wskazuje na to, że współczesny czytelnik/czytelniczka chcą czytać również o kobietach.
Ale wróćmy do Domów pisarzy. Jest tu rozdział poświęcony japońskiemu poecie Matsuo Basho i oczywiście miejscu z nim związanym. Żył w XVII wieku i był mistrzem haikai. Cytując autorkę, tworzenie w tym stylu wierszy to „doskonały sposób na praktykowanie uważności”. Wydaje się, że to zadanie wyznaczyła sobie również Marzena Mróz -Bajon . To nie przypadek , że ten akurat wiersz został w książce przytoczony .
Podróżny śpi-
Chora dzika kaczka
Tłucze się zimną nocą
Zbudź się , motylu-
Późno, całe mile
Są przed nami.
(…)
Krople rosy
Czym lepiej obmyć
Pył świata
(…)
Samotność-
Świerszczyk w klatce
Na ścianie.
(…)
W mojej chacie nie ma wiosny,
nie ma nic,
Jest wszystko.
(…)
Teresa Połeć – klubowiczka DKK dla dorosłych w MiPBP w Dębicy
Źródło: https://www.mbpdebica.eu/ogolne/nagroda-w-konkursie-na-recenzje-dla-teresy-polec-czlonkini-dkk-dla-doroslych-dzialajacego-przy-mipbp-w-debicy-20535
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS