Bo do tej pory nie mówiło się o wojnie przez ten pryzmat: psychologicznego aspektu wojennych przeżyć, traumy, stresu pourazowego. A to jest właściwa perspektywa i właściwy język do opowiadania o tych wydarzeniach. Ci ludzie, miliony ludzi, przeżyli ogromny stres, który u wielu wywołał traumę. Dziś pochylamy się nad każdym, nawet drobnym, powodem utraty psychicznej równowagi, a w czasie wojny ludzie przeżywali rzeczy niewyobrażalne i nie mieli żadnej pomocy psychologicznej. Potem, już po wojnie, też nikt się nimi nie zajmował, bo przecież trzeba było odbudowywać Polskę, działać, żyć. Gdzie taki ciężar przeżyć, schować, co z nim zrobić? A ludzie próbowali jakoś żyć z tym ciężarem. To był często temat tabu w rodzinach, mówiło się o tym za pomocą oględnych słów, metafor: ktoś się dziwnie zachowuje, ktoś jest nerwowy czy zamknięty w sobie, ktoś się budzi z krzykiem w nocy, ktoś pije. To się odkładało latami, pokoleniami, ta wojna się odkładała i ona jest w nas, w ludziach urodzonych w pierwszym, drugim pokoleniu po wojnie. Nadal nosimy w sobie tę traumę. To w Polsce zjawisko masowe. Trzeba o tym mówić.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS