W kolędach jest wszystko: jest Tajemnica Wcielenia, jest Polska i są wspomnienia naszego dzieciństwa. One są jak “klamry”, które łączą pokolenia podczas wspólnego muzykowania.
W domu rodziny Wiśniewskich z Glinojecka muzyka rozbrzmiewa nie tylko od święta, ale właśnie w tym świątecznym czasie nabiera wyjątkowej “mocy”, i podobnie jak w większości naszych domów pomaga pielęgnować tradycje i wspomnienia. – Kiedy myślę o kolędowaniu od razu widzę dom moich dziadków w Glinojecku. Dziadek Stanisław był organistą, dlatego w ich domu zawsze rozbrzmiewała muzyka. Mieliśmy taką tradycję, że po wieczerzy wigilijnej dzieci przechodziły do pokoju, w którym stało pianino, i tam śpiewaliśmy kolędy. Ale musieliśmy śpiewać tak głośno, żeby usłyszał nas św. Mikołaj. Kiedy przyjechało piętnaścioro wnucząt, to można sobie wyobrazić jaki to był chór. Było nas słychać na ulicy. Z rodziną muzykujemy na co dzień, ale kolędy są wyjątkowe. Skrywają historię, wiarę, nadzieję i miłość, która rodzi się w tym czasie. Myślę, że każdy z nas głęboko w sercu wzrusza się przy tych melodiach – mówi Antonina Wiśniewska-Wenda, z zespołu Moja Rodzina.
Proste, ludowe melodie dotykają najczulszych zakamarków naszego serca. Są pełne rodzinnego ciepła, wspomnień wigilijnych, wspólnych wypraw na Pasterkę i wyczekiwanego “Bóg się rodzi”, które niesie się z każdego kościoła. Ksiądz Tadeusz Kozłowski, Oficjał Sądu Biskupiego Płockiego, zachował w pamięci kilka takich wyjątkowych wspomnień. – Żadna Pasterka nigdy nie dała mi takich przeżyć, jak te z dzieciństwa, kiedy ze śpiewem kolęd pokonywaliśmy śnieżne zaspy, a wyobraźnia podpowiadała “jak to mogło być w Betlejem?”. Tłumy ludzi w kościele, które z taką mocą i przejęciem śpiewały “Bóg się rodzi”, miało się wrażenie, że wszystko drży od tej mocy. I druga zapamiętana, “komunistyczna” Pasterka, którą spędziłem w koszarach jednostki kleryckiej. W świetlicy wojskowej cicho zaśpiewaliśmy kolędę i przeczytaliśmy tekst Mszy św. z formularza na Pasterkę. Ta cicha kolęda też miała swoją moc. Zawsze będę pamiętał tę tęsknotę za domem rodzinnym. U nas zawsze śpiewało się kolędy. Mam ośmioro rodzeństwa, i każde z nas albo gra na jakimś instrumencie, albo śpiewa. Babcia miała znakomitą pamięć i zdolność opowiadania bajek, śpiewania piosenek patriotycznych, przedwojennych, co nas jako dzieci ciekawiło, tak też uczyła nas kolęd. Mój ojciec, Żołnierz Wyklęty, grał na skrzypcach i ja się od niego nauczyłem tej sztuki. W kolędach jest ciepło, szczęście, wszystko, czego może w życiu brakować rekompensuje się w tekstach tych melodii. Nie ma nic piękniejszego niż wspomnienia wspólnego kolędowania z rodziną, dlatego co roku podtrzymujemy tę tradycję – opowiada ks. Tadeusz Kozłowski.
Zwyczaj świątecznego muzykowania ma w Polsce wiekową tradycję. To wdzięczne, wpadające w ucho utwory a powtarzalność refrenów ułatwia kolędowanie nawet mniej muzykalnym osobom. Zwyczajowo, kolędy w naszych kościołach można usłyszeć nawet do 2 lutego. – W kolędach zawsze był duch narodu. Najwięcej powstawało ich w okresie niewoli. W ten sposób przekazywano prawdy wiary i wzbudzano uczucia patriotyczne. Ludzie mają je w sercu. Poza tym każda z nich to jest niesłychany traktat teologiczny. Wykorzystajmy ten czas, niech wybrzmią kolędy, bo każda z nich niesie przesłanie nadziei – zachęca ks. Andrzej Leleń, muzykolog, wykładowca WSD w Płocku.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS