Nim się obejrzeliśmy, zostało już tylko kilkanaście spotkań fazy pucharowej rozgrywek. Warto jednak spojrzeć na ten wyjątkowy czas zmagań w grupie, bo zostaną one zapamiętane na długo. Nie tylko dlatego, że mundial ten wciśnięto między klubowe rozgrywki w środku sezonu, choć nie pozostało to bez wpływu na postawę niektórych zespołów. I piłkarsko, i na poziomie emocji to po prostu świetne dwa tygodnie.
1. Faworyci na mękach
Po raz pierwszy od amerykańskiego mundialu 1994 roku żadnej z drużyn nie udało się zdobyć kompletu punktów w fazie grupowej. Przynajmniej cztery rozstrzygnięcia można uznać za sensacyjne, choć akurat porażka Argentyny z Arabią Saudyjską (1:2) pozostała bez wpływu na przegranego. Tak jak nikt nie wierzył w potknięcie Leo Messiego i spółki, tak mało kto spodziewał się, że Japonia pokona Niemców i Hiszpanów, Portugalia ulegnie Korei, a Kamerun wypunktuje Brazylię. Choć należy zaznaczyć, że w trzech ostatnich wspomnianych starciach faworyci zagrali w składzie dalekiego od ideału. Wyniki te nie pozostały bez znaczenia na innych zainteresowanych. I tak wpadka Hiszpanii przełożyła się na wyeliminowanie podopiecznych Hansiego Flicka, a wyszarpana w ostatniej chwili wygrana Koreańczyków wywaliła z mundialu Urugwaj.
2. Karma wraca?
Jednym z najbardziej symbolicznych obrazów tych mistrzostw jest zalana łzami twarz Luisa Suareza. Wprawdzie Urugwajczycy wygrali w ostatniej kolejce z Ghaną 2:0, ale o jedną bramkę za nisko, by cieszyć się z awansu. Suarez był już wtedy na ławce rezerwowych, nie mógł uwierzyć w przebieg wydarzeń (prowadząca z Portugalią Korea) i przypominał sobie sytuację sprzed 12 lat, kiedy na mistrzostwach świata w RPA zatrzymał piłkę ręką na linii bramkowej. Urugwaj grał wówczas z… Ghaną, a stawką był półfinał. Suarez wtedy był antybohaterem, teraz musiał zmierzyć się z myślą, że być możne jego kariera reprezentacyjna, a na pewno na mundialach, właśnie dobiega końca. To niewiarygodne, że zostaje z niczym tak wyjątkowe pokolenie urugwajskich graczy z doświadczonymi Suarezem, Fernando Muslerą, Diego Godinem, Edinsonem Cavanim (wszyscy około 35 lat), młodszymi Jose Gimenezem, Sebastianem Coatesem, będącymi właśnie na szczycie Federico Valverde, Rodrigo Bentancurem, czy rosnącym w oczach Darwinem Nunezem.
3. Wyblakła Europa?
Urugwaj – przypomnijmy, że to pierwszy mistrz świata – jest bolesną historią dla wyznawców futbolu romantycznego. Ale niebywałą plamę dali przede wszystkim europejscy faworyci. Duńczyków wielu widziało w roli czarnego konia rozgrywek, Belgowie, choć byli w czwórce najlepszych drużyn poprzedniego turnieju, mieli wreszcie potwierdzić triumfem nadzwyczajne możliwości cudownego pokolenia z Kevinem de Bruyne, Edenem Hazardem, Driesem Mertensem czy Romelu Lukaku, który z mnóstwem niewykorzystanych sytuacji w meczu z Chorwacją (0:0), pozostał największym pechowcem fazy grupowej. Mówmy otwartym tekstem: to koniec zespołu w takim kształcie i z niewyczerpalną wydawało się nadzieją na wygranie mundialu lub mistrzostw Europy. Symbolem tego końca jest odejście trenera Roberta Martineza.
Równie wielki zawód, choć w innych kategoriach, sprawili Niemcy. Odpadli z zabawy, choć mieli tylko kilkadziesiąt słabych minut w tym turnieju. Kluczowy okazał się ostatni kwadrans meczu z Japonią (1:2), choć w pierwszej części meczu dominacja podopiecznych Hansiego Flicka była bezdyskusyjna. Naszych zachodnich sąsiadów boli ten mundial, bo jest kolejnym, w którym Niemcy nie wychodzą z grupy, a nastąpił po Euro, w którym drużyna zatrzymała się na 1/8 finału (z Anglią). Przy okazji dodajmy, że Niemcy, jak i Hiszpania przegrali z Japonią wymieniając ponad 700 podań. Nigdy wcześniej w historii mistrzostw to się nie zdarzyło, by mieć taką przewagę w polu, ale nie przenosząc tego na gole.
Generalnie w fazie grupowej Europa zawiodła. Zdobyła zaledwie 41 punktów i to jej najsłabszy mundial w historii. Najlepszy był w 1998 roku, wygrywała wówczas Francja. W fazie pucharowej obejrzymy osiem zespołów ze Starego Kontynentu, ale spodziewano się ich przynajmniej dziesięciu.
4. Im strzelać nie kazano
Mundial ten pokazuje, że niekoniecznie trzeba dobrze grać w piłkę, by osiągać zakładany cel (vide Polska). Przypadek Niemców potwierdza, że można stwarzać średnio najwięcej okazji bramkowych, a i tak nie awansować. Podobnie było ze strzałami na bramkę. Niemcy zajęli w tej klasyfikacji pierwsze miejsce z 24 uderzeniami przed Brazylią, która miała tylko jeden strzał mniej. Poczucie niedosytu mogą mieć również Meksykanie, którzy mieli 15 uderzeń (głównie w meczu z Arabią Saudyjską). Polska ma cztery strzały (wyszły z tego dwa gole), zamyka listę wszystkich uczestników turnieju. Lepsze o dwa strzały okazały się drużyny Kostaryki, Kanady i Kataru, który grał w piłkę tak, że bolały oczy. Przez grzeczność nie wspominam o tym, jak gra polska reprezentacja. Dodajmy tylko, że byliśmy jedną z trzech drużyn, które prześlizgnęły się do 1/8 finału zdobywając cztery punkty. W podobnej sytuacji byli Hiszpanie i Korea Południowa, ale te oddały odpowiednio 15 i 12 strzałów.
5. Widowiska aż miło. Dwa razy Serbia
Było kilka meczów, które przechodzą do historii, ale zapamiętane zostaną na lata. Pod względem intensywności gry, walki o każdy centymetr boiska, ale i jakości piłkarskiej spotkanie Hiszpanii z Niemcami (1:1) było chyba najlepszym, jakie dotąd oglądaliśmy. To też jest w jakiś sposób okolicznością łagodzącą dla żegnających się z turniejem Niemców, bo momentami grali świetnie. Hiszpanie zaś, zwłaszcza trener Luis Enrique, pokazali, że nie ma znaczenia wiek i doświadczenie. Zestawienie z Gavim i Pedrim w środku pola było posunięciem odważnym, ale wartościowym. Wygrana 7:0 z Kostaryką, choć dysproporcja między rywalami byłą spora, pokazała, jaki potencjał tkwi w hiszpańskich młodziakach.
Co ciekawe inne warte zapamiętania widowiska stworzyła reprezentacja Serbii, która ostatecznie wypisała się z turnieju. Najpierw przeciwko Kamerunowi, kiedy prowadziła 3:1, ale w dwie minuty pozwoliła rywalowi na wyrównanie. Równie otwartą, pozbawioną grę podopieczni Dragana Stojkovicia pokazała przeciwko Szwajcarom, kiedy przegrywała, prowadziła i na końcu uległa żegnając się ostatecznie z mundialem. Przy okazji warto wspomnieć o Helwetach, którzy być może są jedną z niedocenianych drużyn zdolną sprawić niespodziankę w fazie pucharowej. We wtorek ich rywalem będzie Portugalia.
Przejdź na Polsatsport.pl
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS