A A+ A++

Starosta Maria Gubała wręczyła doroczne nagrody w dziedzinie kultury Mosty Starosty 2020. Statuetkę za wieloletnie zaangażowanie w pracę Rady Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów oraz pomoc Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w ratowanie zabytkowych nagrobków gorlickiego cmentarza otrzymał prof. Stanisław Tabisz – Rektor Akademii sztuk Pięknych w Krakowie. Starosta wręczyła także „Przęsło” dla młodych obiecujących twórców, za wybitne osiągnięcia twórcze uhonorowane nagrodami krajowych i międzynarodowych konkursów kompozytorskich. Otrzymał je Michał Ziółkowski.

Zwracając się do uczestników spotkania starosta Maria Gubała powiedziała m.in. „Ludzie są jak wiatr. Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje… Drudzy dmą jak wichry i zostają po nich złamane serca, niczym, drzewa po huraganie.  A inni wieją jak trzeba. Tak, żeby wszystko na czas mogło kwitnąć i owocować. I po tych zostaje piękno naszego świata…”. Tacy są właśnie nasi tegoroczni nominowani i laureaci.

W tym roku Kapituła Mostów Starosty pod przewodnictwem starosty Marii Gubały w składzie:  Wojciech Zapłata – radny Rady Powiatu Gorlickiego i przewodniczący Komisji, Edukacji i Sportu. Zdzisław Tohl – rzeźbiarz, dyrektor Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów, Tadeusz Mikrut – dyrektor Wydziału Edukacji, Kultury, Sportu i Promocji Powiatu oraz Krzysztof Mikruta – główny specjalista w/w Wydziału, dokonała wyboru 7 laureatów.
Starosta Maria Gubała wręczyła statuetkę Most Starosty 2020 Jego Magnificencji Rektorowi ASP prof. Stanisławowi Tabiszowi za wieloletnie zaangażowanie w pracę Rady Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów oraz pomoc Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w ratowanie zabytkowych nagrobków gorlickiego cmentarza.
Starosta wręczyła także wyróżnienia. Otrzymali je:
– Urszula Karasińska –  za zasługi na niwie utrwalania historii małej ojczyzny i budowanie związków pomiędzy przeszłością, teraźniejszością i przyszłością
– Łemkowski Zespół Dziecięco-Młodzieżowy „Łemkowski Pierścionek”
– Ján Márhulik –  za budowanie mostów porozumienia i współpracy kulturalnej między Polakami a Słowakami
– Józefa Myśliwiec – za promocję lokalnego dziedzictwa kultury ludowej oraz działania na rzecz utrzymania i rozwoju bobowskiej koronki klockowej. Wyróżnienie obierała córka Maria Ziomek.
– Barbara Rudzińska – za całokształt osiągnięć w dziedzinie plastyki, promocji Biecza i ziemi gorlickiej

Z rąk starosty Przęsło 2020 odebrał Michał Ziółkowski za wybitne osiągnięcia twórcze uhonorowane nagrodami krajowych i międzynarodowych konkursów kompozytorskich.

Uroczystą galę w Dworze Karwacjanów w Gorlicach uświetnił koncert zwycięzcy Przęsła 2020 Michała Ziółkowskiego.

Galę prowadził Daniel Markowicz – dyrektor Wydziału Rozwoju i Inwestycji Starostwa Powiatowego w Gorlicach.

Poniżej przedstawiamy sylwetki laureatów nagrody Mosty Starosty 2020 oraz Przęsła 2020 i nominowanych.

Laureat nagrody głównej statuetki Mosty Starosty 2020
Prof. Stanisław Tabisz – rektor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie – za wieloletnie zaangażowanie w pracę Rady Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów oraz pomoc Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w ratowanie zabytkowych nagrobków gorlickiego cmentarza.
Jest jednym z wybitnych polskich malarzy i grafików, a jego prace znajdują się w zbiorach instytucji muzealnych i galerii w Polsce i za granicą, m.in.: w Niemczech, Szwajcarii, Szwecji, Austrii, Francji, Hiszpanii i Stanach Zjednoczonych. Za swoją działalność artystyczną otrzymał wiele prestiżowych nagród i wyróżnień, m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”, Złoty Krzyż Małopolski, Złotą Odznakę Związku Polskich Artystów Plastyków.
Związki prof. Stanisława Tabisza z z Gorlicami sięgają roku 2012, kiedy został członkiem Rady Muzeum działającej przy Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów, powołanej uchwałą Rady Powiatu Gorlickiego. Rada wspomaga działalność gorlickiego Muzeum, konsultując program wystawienniczy instytucji, zabiegając o jego wysoki artystyczny i merytoryczny poziom.
Dzięki jego zaangażowaniu, Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów rozwija owocną współpracę z Akademią Sztuk Pięknych w Krakowie, zarówno w zakresie wystawienniczym,           jak i organizacji plenerów i konferencji naukowych poświęconych dydaktyce na uczelniach artystycznych. W ramach tej współpracy było podpisana w 2014 roku umowa o współpracy pomiędzy Powiatem Gorlickim, Miastem Gorlice i Akademią Sztuk Pięknych w Krakowie              w dziedzinie ratowania zabytkowych nagrobków gorlickiego cmentarza parafialnego. Efektem umowy są profesjonalnie restaurowane nagrobki na gorlickim cmentarzu przez studentów Wydziału Konserwacji dzieł Sztuki ASP w Krakowie a także pomoc profesorów tej uczelni przy opracowaniu programów konserwatorskich dla następnych, przeznaczonych do konserwacji obiektów oraz ich udział w komisjach odbiorowych i nadzorczych.

Laureat Przęsła 2020
Michał Ziółkowski – nominowany za wybitne osiągnięcia twórcze uhonorowane nagrodami krajowych i międzynarodowych konkursów kompozytorskich.
Pzez 15 lat nic nie wskazywało na to, że muzyka stanie się jego życiem. Los potrafi jednak zaskoczyć. W najmniej spodziewanym momencie, postanowił, że nauczy się grać na pianinie. Jak pomyślał, tak zrobił. Pierwsze dotknięcie klawiszy było niemal mistycznym przeżyciem. Już wiedział czego chce i co będzie robił w życiu. Muzyka zawładnęła nim całkowicie. To opowieść niemalże jak bajki. Takie historie to fikcja literacka lub wymysł scenarzysty. Ta jednak zdarzyła się na prawdę i ma swój dalszy ciąg.
 Michał Ziółkowski muzyką pasjonuje się od 15 roku życia, kiedy zdecydował się na podjęcie nauki gry na pianinie. Rozsłuchiwał się w muzyce filmowej, a ścieżka dźwiękowa do „Władcy Pierścieni” zafascynowała go tak bardzo, że na przerwach w liceum biegł do domu,    by choć przez chwilę posłuchać ulubionych fragmentów.
Jego pierwsze samodzielne kompozycje powstawały już w liceum, gdzie po raz pierwszy dostrzeżono jego umiejętności. Po maturze wybrał studia w Instytucie Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego, a nauka tutaj była przysłowiową „bułką z masłem”. Miał więc czas na nadrabianie zaległości warsztatowych i każdą wolną chwilę spędzał przy fortepianie.
 To właśnie w czasie studiów powstały jego pierwsze kompozycje muzyki klasycznej. Pierwszą poważną próbą kompozytorską była muzyka do wiersza Edgara Allana Poe „Sen we śnie”, trafiła jednak do szuflady. Po drugim roku studiów w Rzeszowie, Michał rozpoczął naukę w Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu, gdzie studiował kompozycję u Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil. I dopiero tutaj poczuł wiatr w skrzydłach. Partyturę „z szuflady” zgłosił na koncert muzyki studentów. Jako kompozytor, po raz pierwszy usłyszał swój utwór w wykonaniu zespołu wokalnego „Rondo Vocal Ensamble” pod batutą Małgorzaty Podzielny. W trakcie słuchania radość, duma i satysfakcja przeplatały się ze sobą. To był początek sukcesów, bowiem kolejne lata owocowały w nagrody zdobywane w konkursach kompozytorskich.  
Otrzymane nagrody to:
1. Konkurs X Musica Sacrta Nova Composers – I nagroda dla „Agnus Dei” – 2014 r.
2. Konkurs Kompozytorski Krzysztofa Pendereckiego dla młodych kompozytorów – II nagroda (ex aequo) za kompozycję pt. „Opening old wounds” – sierpień 2015 r (pierwszej nagrody nie przyznano) – Polska Filharmonia Kameralna Sopot – 2015 r.
3. XI Konkurs Kompozytorów Musica Sacra Nova dla „Ave Maris Stella” – 2015 r.
4. Konkurs Busan Choral Composers – I nagroda dla „Tree of song” – 2015 r.
5. Konkurs Kompozytorów Tadeusza Ochlewskiego – II nagroda dla „Nad głębiami” – 2018 r.
6. IV Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski Arboretum I nagroda i Grand Prix – dla „Musique Atavique”– 29.11.2019
Michał Ziółkowski od lat współpracuje z mistrzynią chóru Małgorzatą Podzielny  i prowadzonym przez nią chórem Rondo Vocal Ensamble oraz chórem dziecięcym Con Brio C, pisząc muzykę chóralną i orkiestrową.
Jednym z największych osiągnięć jest jego pierwsza opera oparta na bajce „Brzydkie kaczątko” H.Ch. Andersena. Prapremiera odbyła się podczas ósmej edycji Leo Festival w 2016 roku we wrocławskim Narodowym Forum Muzyki. Wystawiana była również w 2017 r. Praca artystyczna nie przeszkadza mu w prowadzeniu działalności edukacyjnej jako nauczyciel i wykładowca.
Jego muzyka jest dobrze znana na Litwie, w Niemczech, Szwecji, Anglii i Stana Zjednoczonyc

Wyróżnienia otrzymali:
Urszula Karasińska – za zasługi na niwie utrwalania historii małej ojczyzny i budowanie związków pomiędzy przeszłością, teraźniejszością i przyszłością.
Gorliczanka z urodzenia… bibliotekarka z wykształcenia… rozmiłowana w historii ziemi gorlickiej.
Tę miłość wyniosła z rodzinnego domu, pełnego  pamiątek, starych zdjęć i opowieści mamy o historii rodziny i Gorlic.
Przez lata zawodowo związana z Miejską Biblioteką Publiczną im. Stanisława Gabryela w  Gorlicach, w której od 2004 roku opiekowała się filią naukowo-techniczną. Jest pomysłodawczynią utworzenia cyfrowego archiwum historii miasta i regionu, pod nazwa „Świadkowie lokalnej historii”. Ten autorski projekt realizowany jest wspólnie z zespołem pracowników miejskiej biblioteki. Dzięki niemu na naszych oczach powstaje wielowymiarowy zapis najnowszej historii ziemi gorlickiej. Pani Urszula ożywia pamięć i stawia historię bliżej ludzi. Każdy jej kolejny wywiad udowadnia, że historię można zobaczyć w otaczających nas ludziach, a przytaczane opowieści, to nie tylko suche fakty z podręczników. Na chwilę obecną w archiwum znajduje się ponad 70 wywiadów na temat dziejów naszego miasta i regionu. Wywiady, które przeprowadzała osobiście udowadniają, że każdy z nas może być świadkiem historii. Kilku spośród rozmówców nie ma już wśród nas, ale ich głos i wspomnienia pozostaną z nami na zawsze. Tym nowatorskim podejściem do historii pani Urszula pokazuje, że można podawać ją w sposób ciekawy dla młodych ludzi i promować za pośrednictwem internetu na cały świat.

Łemkowski Zespół Dziecięco – Młodzieżowy „Łemkowski Pierścionek” – nominowany za twórcze interpretacje łemkowskich tradycji śpiewaczych i podtrzymywanie tradycji wielokulturowości Ziemi Gorlickiej.
Zespół aktywnie działa przy Zjednoczeniu Łemków od roku 2003, powstał w Gładyszowie. Skład zespołu stanowią dzieci i młodzież w wieku szkolnym oraz przedszkolnym. Obecnie liczy 40 dzieci z rodzin łemkowskich, głównie z terenu gminy Uście Gorlickie, ale także z pozostałych miejscowości powiatu gorlickiego oraz z Krynicy i Krosna. Jest to jedyny łemkowski dziecięco-młodzieżowy zespół taneczny na Łemkowszczyźnie. Jego kierownikiem zespołu jest Wiktoria Hojsak – pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego, chorografię prowadzi Oksana Bajus (z Zespołu Pieśni i Tańca UJ „Słowianki”), natomiast próby wokalne Anna Kowalczyk.
Zespół w roku 2014 zaprezentował się na 39.Festiwalu Ukraińskich Zespołow Dziecięcych w Koszalinie zdobywając wyróżnienie, trzykrotnie występował na Dziecięcym Festiwalu Kultury Ukraińskiej w Elblągu, gdzie otrzymał bardzo pozytywne recenzje za wysoki poziom artystyczny. Występy odbyły się również w Krakowie, Bochni, Mokrem, Stróżach, Regetowie, Brunarach, Łosiu, Radoszycach, Krynicy Zdroju, Istenbenej podczas IV Zjazdu Karpackiego, Ługach w trakcie Łemkowskiej Watry (wo. Lubelskie). Młodzi artyści wielokrotnie występowali za granicą: na festiwalu Kultury Łemkowskiej w Monastyrysku na Ukrainie, Watrze w Becherowie i Bardejowie na Słowacji. W roku 2017 „Łemkowski Pierścionek” uczestniczył w polsko-ukrainsko-słowackim festiwalu zespołów dziecięcych we Lwowie, a w 2018 w Łemkowskiej Watrze w Zimnej Wodzie koło Lwowa.
Ján Marhulik – nominowany budowanie mostów porozumienia i współpracy kulturalnej między Polakami a Słowakami.
Pedagog z wykształcenia, jako kierownik Wydziału Kultury Urzędu Miasta Berdejow          a następnie dyrektor Miejskiego Centrum Kultury w Bardejowie, przez dwie dekady angażował się w kulturalną współpracę Gorlic i Bardejowa. Jest autorem i współorganizatorem kilkudziesięciu ważnych imprez kulturalno – sportowych i turystycznych, w których brali udział polscy i słowaccy artyści, turyści i sportowcy. Wśród wielu inicjatyw i przedsięwzięć realizowanych przez Jana Marhulika są:
słowacka edycja Gorlickiej Jesieni Muzycznej
koncerty polskich kameralistów w Bardejowie w ramach Mistrzowskich Kursów Muzyki Smyczkowej w Dworze Karwacjanów
wystawy gorlickich artystów plastyków w Bardejowie i słowackich środowisk twórczych     w Gorlicach
salony słowackich artystów fotografików zrzeszonych w Stowarzyszeniu „Bardaf”               w Gorlicach
międzynarodowy konkurs grafiki komputerowej dla dzieci i młodzieży w Polski i Słowacji
 
Wśród dziesiątek organizowanych imprez są również te, cykliczne:
Bardejowski Jarmark w trakcie Dni Bardejowa – od 2000 roku
polsko-słowacki konkurs fotograficzny „Mój Beskid Niski”- od 2001 roku
Festiwal Twórczości, kultury i sportu gorlickich i bardejowskich szkół – od 2006 roku
Międzynarodowe Lato Muzyczne, w której brała udział Orkiestra Dęta FM „Glinik” –          w latach 2006-2010
Słowackie Tango Bardejow – 2010-2011
Projekt w ramach Interreg „Jak bardzo jesteśmy do siebie podobni Bardejov-Gorlice

Józefa Myśliwiec – nominowana za promocję lokalnego dziedzictwa kultury ludowej oraz działania na rzecz utrzymania i rozwoju bobowskiej koronki klockowej.
Urodziła się w 1926 r. w Bobowej. Od najmłodszych lat uczyła się niełatwej sztuki wyrabiania koronek klockowych, rzemiosła, które nadało jej dalszemu życiu i działalności społecznej niepowtarzalny charakter. W okresie pracy zawodowej nieco mniej zajmowała się się swoim ukochanym rzemiosłem, natomiast przejście na emeryturę sprawiło, że rozpoczęła się jej ponowna przygoda z koronką klockową. Przez 10 lat współpracowała w Elbląskim Ośrodkiem Kultury, uczestnicząc w corocznych Targach Sztuki Ludowej w Elblągu i Jarmarku Sztuki Ludowej Krajów Nadbałtyckich. W tym czasie prowadziła także warsztaty nauki koronki klockowej na terenie ziemi warmińskiej.
Przez lata reprezentowała Bobową i region Pogórza uczestnicząc w dziesiątkach imprez folklorystycznych i rękodzielniczych, współpracując ze Spółdzielnią Cepelia – Koronka w Bobowej. Będąc naocznym świadkiem niejednokrotnie dramatycznych wydarzeń historycznych badaniem dziejów swojego rodzinnego miasta Bobowej. Z czasem odkryła w sobie kolejną pasję – zamiłowanie do poezji. Jej dziesiątki wierszy poświęconych ważnym wydarzeniom historycznym, kościelnym i kulturalnym drukowanych było w lokalnej prasie, a następnie zostały zebrane w w dwa tomiki wierszy: „Ty bobowska ziemio” i „Cztery pory roku”.
Za swoją działalność była wielokrotnie nagradzana dyplomami i wyróżnieniami, a oto te najważniejsze: nagroda Ministra Kultury za konsekwentną działalność na rzecz utrzymania promocji i rozwoju koronki klockowej, nagroda „Amicus Minorum” za dobro na rzecz społeczności lokalnej i propagowanie koronki klockowej, odznaczenie „Świadek lokalnej historii”.

Barbara Rudzińska – nominowana za całokształt osiągnięć w dziedzinie plastyki, promocji Biecza i ziemi gorlickiej.
Urodzona się w Gorlicach, dziś mieszka w Klęczanach. Swój malarski talent szlifowała w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Tarnowie. Jest autorką wystaw indywidualnych, prezentowała również prace w wystawach zbiorowych. Od 2004 roku prowadzi swoją galerię w Bieczu. Jest autorką ilustracji do książek o Bieczu.
Uprawia malarstwo sztalugowe, malując obrazy olejne i akrylowe. Nie obca jest jej także akwarela, grafika i malarstwo na szkle. Projektuje również drobne formy użytkowe.
Jest autorką wielu malowideł ściennych w Krakowie i Sękowej.
Artystka tchnęła nowe życie w uratowane gonty ze spalonego kościoła w Libuszy, malując na nich sceny sakralne i nieistniejący już kościół. Jej prace znajdują się wielu prywatnych zbiorach w Polsce i za granicą.
Dwa razy z rzędu, w roku 2017 i 2018 otrzymała wyróżnienia na Salonie Gorlickiego Środowiska Plastycznego. W ubiegłym roku artystka otrzymała nagrodę główną 36. Salonu Gorlickiego, za wrażliwość i nadawanie nowego życia materiałom dla większości bezużytecznych.

More Joomla Extensions

Oryginalne źródło: ZOBACZ
0
Udostępnij na fb
Udostępnij na twitter
Udostępnij na WhatsApp

Oryginalne źródło ZOBACZ

Subskrybuj
Powiadom o

Dodaj kanał RSS

Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS

Dodaj kanał RSS
0 komentarzy
Informacje zwrotne w treści
Wyświetl wszystkie komentarze
Poprzedni artykułOdstrzał sanitarny dzików
Następny artykuł50 plus, razy 3