Śmierć znakomitego aktora Gustawa Lutkiewicza skłoniła mnie do refleksji na temat wybiórczej pamięci Polaków.
Zdecydowana większość naszych rodaków w ogóle nie interesuje się ziemiami wschodnimi Rzeczypospolitej. Są dla nich równie egzotyczne jak Gabon czy Burkina Faso.
Ta mniejszość, która kultywuje pamięć o utraconych „Kresach” (nie cierpię tego słowa!), ogranicza się zaś na ogół do wschodnich województw II RP, które po wojnie odebrali nam bolszewicy. A co z Kownem? Co z Mohylewem? Co z Żytomierzem i Kamieńcem Podolskim?
Wszędzie tam mieszkali (i mieszkają) Polacy, wszystkie te miasta były niegdyś częścią Rzeczypospolitej. To, że nasi cudowni „mężowie stanu” oddali je w 1920 roku litewskim nacjonalistom i bolszewikom nie oznacza, że powinniśmy wymazać je z naszej pamięci.
A co ma z tym wszystkim wspólnego Gustaw Lutkiewicz? Otóż wybitny aktor urodził się w 1924 roku w Kownie. Był więc moim „krajanem”. Rodzina moja od zarania mieszkała bowiem na Kowieńszczyźnie. W okolicach Wędziagoły, a także w samym Kownie, gdzie mieliśmy dom na ulicy Nowej.
Do dzisiaj uważam Kowieńszczyznę – a nie obskurne warszawskie blokowisko, na którym się wychowałem – za swoją prawdziwą ziemię ojczystą. Odwiedzam ją co roku i mam nadzieję, że na starość uda mi się do niej powrócić i zamieszkać na Litwie.
Dla nas, ludzi stamtąd, to nie są bowiem żadne „Kresy” – to po prostu Ojczyzna.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS