W tym wyjątkowym dniu, który dziś obchodzimy pamiętamy nie tylko o tych dziadkach, którzy są wśród nas, ale także o tych, którzy już odeszli. To dzień, w którym kolejne pokolenia, wychowane w wolnej dzięki ich poświęceniu Polsce, z dumą pokazać chcą całemu światu swoich wyjątkowych dziadków i babcie, rodzinnych bohaterów.
Jednym z takich bohaterów jest Michał Florek – dziadek starszego szeregowego Mateusza Kaczmarzyka, żołnierza 3 Podkarpackiej Brygady Obrony Terytorialnej. Mateusz postanowił opowiedzieć nam o tym nieprzeciętnym człowieku.
– Żołnierskie życie i dzieje mojego dziadka Michała Florka, jego umiłowanie wolnej i niepodległej Polski, o którą całe życie walczył z pewnością były jednym z najważniejszych czynników, które wpłynęły na moje wychowanie, ukształtowanie patriotycznych poglądów i postawy obywatelskiej. Te wartości, sprawiły, że wstąpiłem do Związku Strzeleckiego „STRZELEC” Józefa Piłsudskiego, a następnie już na samym początku do formujących się Wojsk Obrony Terytorialnej. Podobną drogę obrali inni potomkowie dziadka: mój kuzyn kpr. Radosław Magoń oraz syn mojej kuzynki szer. Marcin Gujda, którzy również są żołnierzami 3 Podkarpackiej Brygady Obrony Terytorialnej – opowiada Mateusz.
Historia dziadka walczącego nie tylko w Armii Krajowej pokazuje, że nie o wszystkich bohaterach z czasów I i II Wojny Światowej, podziemia niepodległościowego, czy Armii Krajowej napisano książki, nie wszystkich nazwiska zostały wyryte na pomnikach naszej historii. Wielu z nich do dzisiaj pozostaje anonimowymi. Ich heroiczne czyny dopiero teraz wychodzą ze starych szaf i pożółkłych albumów.
– Dzisiaj gdybym mógł złożyć mojemu Dziadziowi życzenia z okazji jego święta, podziękowałbym mu za to, że mimo ciężkich przeżyć i czasów wytrwał w swoich przekonaniach do końca. Za to z całego serca jestem mu wdzięczny – wyznaje żołnierz 3PBOT.
Dziadek o którym Mateusz opowiada z wielką dumą to MICHAŁ MARIAN FLOREK. Urodził się w 1899 r. w Żuklinie powiat Przeworsk w zaborze austriackim. W wieku niespełna 17 lat został wcielony do 90. pułku piechoty austriackiej i wysłany na front rosyjski, gdzie walczył przeciwko zaborcom rosyjskim.
– Już jako mały, kilkuletni chłopiec lubiłem słuchać opowieści mojej babci Anny, żony mojego dziadka Michała, o którym jest to wspomnienie oraz mojej mamy Haliny, jego najmłodszej córki. Obie opowiadały wielokrotnie o jego ciężkich, ale zarazem fascynujących losach żołnierskich, jakże mocno związanych z historią naszego Kraju i naszego regionu – mówi st. szer. Mateusz Kaczmarzyk.
Wspomnienia rodziny to nie jedyne co pozostało po żołnierzu Armii Krajowej. Losy starszego sierżanta Florka są jednak historią wartą niejednej książki o bohaterskiej walce o wolność.
– Gdy kończyła się I Wojna Świtowa i zaczynało powstawać niepodległe Państwo Polskie, dziadek przyczynił się do zorganizowania powrotu jego jednostki z Odessy do Jarosławia wraz z całą bronią, amunicją i wyposażeniem wojskowym. W czasie tej drogi zostali zaatakowani przez Ukraińców i zmuszeni do stoczenia z nimi krwawej, ale zwycięskiej bitwy pod Chodorowem. Było to 11 listopada 1918r. gdy na terenie Polski świętowano już odzyskanie niepodległości – opowiada st. Szer. Mateusz Kaczmarzyk – Mój dziadek ciężko ranny w rękę trafił do szpitala wojskowego w Jarosławiu. Ale dzięki determinacji jego i innych polskich żołnierzy cały austriacki transport dotarł szczęśliwie do Jarosławia, gdzie został przekazany polskim władzom wojskowym – dodaje.
Jak wspomina Mateusz, dziadek wstąpił do Wojska Polskiego 1920 r. i został zawodowym podoficerem. Brał udział w wojnie polsko – bolszewickiej w 1920r. W okresie międzywojennym służył w Sztabie Generalnym WP w Warszawie a następnie w 25. Pułku Artylerii Lekkiej W Ostrowie Wielkopolskim, gdzie osiedlił się z żoną i dwiema córkami.
– Po rozpoczęciu II wojny światowej od początku zaangażował się w prace konspiracyjną i 20 lipca 1941r. został zaprzysiężony jako żołnierz Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej, placówka
o kryptonimie „KAZIMIERZ” w Kańczudze Obwód Przeworski. Posługiwał się pseudonimami: „OSTROWSKI i FRANT”. Miał stopień starszego sierżanta i pełnił funkcję dowódcy plutonu – opowiada wnuk st. sierż. Florka. – Z uwagi na swoje wykształcenie oraz doświadczenie jako żołnierz zawodowy był również wykładowcą-instruktorem w tajnej szkole podoficerskiej. Inne zadania i misje jakie wykonywał w tym okresie zostały utajnione, dokumenty zniszczone, aby nie wpadły w ręce NKWD lub UB.
Po wojnie los wielu żołnierzy walczących o niepodległą Polskę i broniących ideałów, za które byli gotowi oddać życie nie były sielanką. Podobnie było w przypadku Pana Michała Florka.
– Po zakończeniu II Wojny Światowej i po rozwiązaniu AK, dziadek podzielił losy innych jej żołnierzy, nie chcąc wstąpić w szeregi LWP lub UB został aresztowany przez NKWD, więziony i torturowany
w Przeworsku, a później na zamku w Rzeszowie. Po zwolnieniu z ubeckiego więzienia dziadek do końca życia nie otrzymał żadnej renty ani emerytury wojskowej, gdyż nie chciał wyrzec się swojej konspiracyjnej przeszłości i działalności w AK. Zmuszony był do utrzymywania siebie, żony i 4 córek
z ciężkiej pracy na roli – wspomina Mateusz – żołnierz Podkarpackiej Brygady.
Mateusz z łezką w oku pokazał nam z trudem odzyskane i zachowane oryginalne materiały i zdjęcia.
– Te przedwojenne fotografie, własnoręcznie przez dziadka kaligrafowane kartki pocztowe oraz legitymacja i przepustka wojskowa są jedynymi i jakże ważnymi dla nas pamiątkami przypominającymi o nim. Ostatnią pamiątką, jest KRZYŻ OFICERSKI ORDERU ODRODZENIA POLSKI za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polski, który jako pośmiertne odznaczenie, został nadany dziadkowi
w 2017 roku przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę – mówi starszy szeregowy.
Mateusz sam przyznaje, że służba w WOT to dla jego rodziny swoista „SZTAFETA POKOLEŃ”
i kontynuacja dzieła z orłem w koronie, flagą biało – czerwoną i kotwicą na ramieniu, którą rozpoczął jego dziadek. Wojska Obrony Terytorialnej są spadkobiorcami idei, wartości i celów jakie towarzyszyły żołnierzom Armii Krajowej i żołnierzom niezłomnym. Dla wielu żołnierzy zaszczytem jest służba
w 3 Podkarpackiej Brygadzie Obrony Terytorialnej im. płk. Łukasza Cieplińskiego, ps. „Pług” – żołnierza podziemia niepodległościowego.
– Obraz dziadka Michała jaki ukształtował się i pozostał w mojej pamięci to obraz honorowego, odpowiedzialnego i odważnego mężczyzny w podoficerskim mundurze, ale równocześnie prywatnie obraz kochającego i wyrozumiałego męża i ojca rodziny. Człowieka pełnego wiary, nadziei i miłości, który się nigdy nie poddawał przeciwnościom losu, przyjmował go z pokorą, ale na ile mógł to starał się go zmienić na lepsze – dodaje st. szer. Mateusz Kaczmarzyk.
Materiały: Mateusz Kaczmarzyk
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS