Mistrzostwo Bucks, rekord Curry'ego i rozstanie z Taylorem – rok 2021 w koszykówce

Założone w 1994 roku San Pablo Burgos (wówczas jeszcze CB Miraflores) wciąż czeka na swoje pierwsze mistrzostwo Hiszpanii – ekipa z Kastylii i Leonu sezon 2020/2021 zakończyła na ćwierćfinałach play-offów, ulegając w dwóch meczach Lenovo Tenerife. Na arenie międzynarodowej koszykarze z Burgos ugrali dla siebie jednak zdecydowanie więcej. 6 lutego zostali triumfatorami FIBA International Cup (Klubowego Pucharu Świata), w dość nietypowej edycji tych rozgrywek.

W przeciwieństwie do poprzednich lat, w tym roku nie rozgrywano półfinałów – San Pablo od razu więc zagrało o końcowy triumf z argentyńską Quimsą – na argentyńskiej ziemi dodajmy, bo w Buenos Aires. Hiszpańska ekipa pokonała rywali 82-73, ale to nie był jej ostatni tytuł.

Dokładnie 9 maja w Niżnym Nowogrodzie drużyna z Burgos wygrała także europejską Ligę Mistrzów, pokonując w finale rozgrywek turecki Pinar Karsiyaka 64-59. Co warto podkreślić, był to drugi z rzędu triumf San Pablo w tej rywalizacji, dzięki czemu drużyna ta udowodniła, że ma obecnie w swoim składzie specjalistów od turniejów ponadnarodowych.

W 2021 roku pożegnaliśmy wiele ważnych postaci związanych z koszykówką, nie każda jednak mogła się popisać takimi sukcesami, jak Elgin Baylor.

Urodzony w stolicy Stanów Zjednoczonych Baylor już od samego początku swojej profesjonalnej kariery zapowiadał się na wielkiego sportowca – w 1958 roku został wybrany z numerem pierwszym w drafcie przez Minneapolis Lakers i temu zespołowi (przeniesionemu później do Los Angeles) pozostał już wierny do końca.

Zdobył tytuł debiutanta roku i dotarł do finału NBA, tam jednak “Jeziorowcy” ulegli zdecydowanie, bo 0-4 Boston Celtics. Finały to była zmora Baylora – między 1959 a 1970 rokiem występował w nich łącznie ośmiokrotnie, ale ani razu nie zdobył mistrzostwa.

Wystąpił za to aż 11 razy w meczu gwiazd i aż trzykrotnie był wybierany do grona najlepszych graczy w historii NBA (na 35-lecie, 50-lecie i 75-lecie rozgrywek). Został oczywiście również włączony do Basketball Hall of Fame, a w Lakers ma status legendy – jego numer 22 został zastrzeżony.

Elgin Baylor zmarł z przyczyn naturalnych  dokładnie 22 marca 2021 roku w wieku 86 lat. Adam Silver, komisarz NBA, podkreślił wówczas, jak niebagatelną rolę dla historii koszykówki miał dawny skrzydłowy Minneapolis / Los Angeles Lakers i jak stał się jedną z pierwszych “supergwiazd” tego sportu.

ARGED BM SLAM Stal Ostrów Wielkopolski – bo tak brzmi obecnie pełna nazwa drużyny – już od kilku lat próbowała zawojować Polską Ligę Koszykówki – regularny udział w play-offach w ostatnich latach (nie licząc sezonu 2019/2020, kiedy to tytuł został przyznany po rozegraniu kilkudziesięciu meczów sezonu zasadniczego) w końcu się opłacił i ostrowska ekipa sięgnęła po swój wymarzony triumf.

Ich rywale w finale rozgrywek – Zastal Enea BC Zielona Góra – nie oddał im tytułu zupełnie bez walki. Do rozstrzygnięcia rywalizacji konieczne było aż sześć spotkań – ostatecznie Stal w serii zwyciężyła 4:2, a kropkę nad “i” zespół postawił dokładnie 6 maja. Wówczas “Stalówka” wygrała 92:85, a w kontekście całego spotkania kluczowy okazał się bardzo dobry początek gospodarzy z Ostrowa Wlkp. W pierwszej kwarcie zdominowali swoich oponentów, uzyskując wynik 34:13 i takiej różnicy, nawet mimo późniejszej, lepszej gry, Zastal nie był w stanie nadrobić.

Nie można przy tym zapomnieć, że nieco wcześniej Stal pokazała się od bardzo dobrej strony także w Pucharze Europy FIBA – w tych rozgrywkach polski klub doszedł aż do finału, ulegając jednak ostatecznie izraelskiemu Ironi Nes Ziona. Tak czy inaczej podopieczni Igora Miliczicia mogli z dumą powiedzieć “Wiosna jest nasza!”.

Po tym, jak w sezonie 2019/2020 finały – oczywiście z powodu przesunięć w terminarzu związanych z pandemią – zakończyły się dopiero w październiku, kolejna kampania w mocno ekspresowym tempie rozpoczęła się w grudniu 2020. I choć nie można powiedzieć, że zakończyła się absolutną sensacją – bo, bądź co bądź, Bucks zapowiadali się naprawdę solidnie – to jednak zdobycie tytułu przez ekipę z Wisconsin było sporą odmianą.

Podopieczni Mike’a Budenholzera nie mieli jednak lekko w drodze po mistrzowskie pierścienie. Na Wschodzie zajęli “tylko” trzecie miejsce w tabeli – przy 46 wygranych i 26 porażkach ulegli w walce o prymat w swojej konferencji 76ers i Nets – z ekipą z Brooklynu los połączył Bucks potem w play-offach.

Nim jednak do tego doszło, w pierwszej rundzie play-offów drużyna z Milwaukee pokonała gładko, bo 4-0 w serii Miami Heat. Można powiedzieć, że była to słodka zemsta, bo to właśnie koszykarze Heat wyeliminowali Bucks we wcześniejszym sezonie z walki o mistrzostwo – wówczas w półfinale konferencji franczyza z Florydy zakończyła rywalizację przy stanie 4-1.

Tym razem “Kozły” okazały się zdecydowanie lepsze, natomiast późniejsze starcie ze wspomnianymi Nets było znacznie bardziej wymagające. Na tyle trudne, że po pierwszych dwóch meczach zdawało się, że gracze Bucks mogą już pakować się na wakacje, bowiem ich rywali wygrali dwukrotnie. Dzięki wielkiemu samozaparciu Giannis Antetokounmpo wraz z kolegami odwrócili losy rywalizacji i zrównali wynik na 2-2 – nawet późniejsza, trzecia wygrana zespołu z Brooklynu nie zdołała ich ostatecznie wybić z drogi do finałów Konferencji Wschodniej. Tam już czekali Atlanta Hawks, którzy co prawda nieco się postawili, ale ostatecznie ulegli “Kozłom” 2-4.

Walka Milwaukee Bucks – Phoenix Suns była naprawdę niezwykła. “Słońca” nigdy nie zdobyły mistrzostwa, za to dwa razy grały w finałach – po raz ostatni w 1993 roku, kiedy to uległy genialnym Chicago Bulls z Jordanem na czele. Bucks z kolei wygrali rozgrywki tylko raz – w 1971 roku, a więc mijała właśnie okrągła, 50. rocznica tego triumfu.

Podopieczni Budenholzera znów wystartowali źle – dwa pierwsze mecze to wygrane Suns 118-105 i 118-108. Statystycznie było im w tamtym momencie szalenie trudno odmienić losy współzawodnictwa – w dziejach NBA tylko cztery drużyny podniosły się wcześniej po porażkach w dwóch pierwszych starciach finałów: Boston Celtics (1969), Portland Trail Blazers (1977), Miami Heat (2006), Cleveland Cavaliers (2016).

A jednak udało się – cztery kolejne wygrane – w tym jedna różnicą 20 punktów – sprawiły, że Milwaukee Bucks po raz drugi w historii zostali mistrzami NBA – dokładnie 20 lipca. Kogo ogłoszono MVP finałów? Nie mogło być inaczej – po ten tytuł sięgnął Antetokounmpo.

Nie opadło jeszcze konfetti po zakończeniu rozgrywek najlepszej koszykarskiej ligi świata, a już rozpoczynały się kolejne emocje związane z basketem – tym razem w wydaniu olimpijskim. Zawody w Tokio były niezwykły przede wszystkim z jednego względu: prócz “tradycyjnej” koszykówki rozegrano także rywalizację 3×3.

W turnieju mężczyzn wzięła także udział reprezentacja Polski – niestety “Biało-Czerwonym” nie poszło zbyt dobrze i w rozgrywkach grupowych zajęli przedostatnie miejsce – po dwóch zwycięstwach i pięciu porażkach zdołali wyprzedzić jedynie Chińczyków, którzy przy identycznych rezultatach mieli gorszy bilans punktowy.

 W fazie pucharowej nastąpił mały zwrot akcji – Serbia i Belgia, czyli lider i wicelider fazy grupowej, awansowały od razu do półfinału, by tam ulec Rosjanom i Łotyszom, którzy musieli wcześniej pomęczyć się w ćwierćfinałach.

Ostatecznie złoto wywalczyli Łotysze, wygrywając ze swoimi oponentami z Rosji 21-18. Brąz otrzymali Serbowie. Z kolei w turnieju kobiet nie było wielkich “plot twistów” – Amerykanki skończyły pierwsze w tabeli przed Rosjankami w fazie grupowej i obie ekipy spotkały się ponownie w finale, gdzie znów drużyna USA okazała się lepsza 18-15. Brąz wywalczyły Chinki, pokonując Francuzki.

Amerykanów można zawsze w ciemno obstawiać jako mocnych pretendentów do zdobycia złota w koszykówce na igrzyskach olimpijskich – zarówno w kategorii męskiej, jak i kobiecej. Nie inaczej było i tym razem, choć akurat kadra męska przed startem IO napędziła nie lada strachu kibicom za oceanem.

Zespół USA rozegrał cztery spotkania przygotowawcze przed wyjazdem do Tokio – dwa pierwsze, z Nigerią i Australią, zakończyły się przegranymi i to wywołało niemały niepokój wśród amerykańskich komentatorów, natomiast potem kadra wróciła już na właściwe tory – w kolejnych tygodniach przegrała tylko raz, z Francją w olimpijskim starciu grupowym, ale koniec końców… Pokonała również Francję w finale IO. Oczekiwania zostały spełnione.

Sytuacja w amerykańskiej kadrze żeńskiej była odrobinę podobna – na start przygotowań zawodniczki z USA przegrały z Australią, ale potem były już bezkonkurencyjne “autostrada do finału” zakończyła się triumfem nad Japonkami – i do tego można powiedzieć, że wyraźnym, bo 90-75. Kibice mogą spać spokojnie… przynajmniej do Paryża 2024.

Pod koniec września świat polskiego basketu obiegła informacja, którą wiele osób przyjęło z niemałym zaskoczeniem – zarząd Polskiego Związku Koszykówki zadecydował – jak stwierdził prezes tej instytucji, Radosław Piesiewicz, jednogłośnie – iż nadszedł moment, by selekcjoner Mike Taylor rozstał się z koszykarską reprezentacją Polski.

“Biało-Czerwoni” co prawda nie polecieli do Tokio po porażce w kwalifikacyjnych play-offach z Litwą, ale nie było to raczej zdarzenie, które mogłoby jednoznacznie wskazywać na dymisję Taylora. Amerykanin w czasie swojej kadencji dopisał do swojego konta kilka niewątpliwych sukcesów – dwukrotnie wprowadził Polaków na mistrzostwa Europy i raz na mistrzostwa świata – w 2019 roku. Co warto podkreślić, był to pierwszy awans polskiej kadry na mundial po 52 latach.

Mike Taylor był drugim najdłużej pełniącym swoją funkcję trenerem reprezentacji Polski w dziejach – stery drużyny dzierżył przez blisko osiem lat, bowiem został zatrudniony w styczniu 2014 roku. Tylko Witold Zagórski (selekcjoner w latach 1961-1975) wypada pod tym względem lepiej.

Taylor został zastąpiony na początku października przez Igora Miliczicia. Pytanie, czy Chorwat będzie miał szczęście pracować na tym stanowisku tak długo, jak chociażby Amerykanin?

W przypadku tego wydarzenia ciężko wskazać konkretną datę, bowiem celebra została rozplanowana na cały sezon 2021/2022, ale jeden dzień w trakcie tej kampanii był z całą pewnością szczególny – 1 listopada minęło dokładnie 75 lat od pierwszego meczu rozegranego w ramach ligi NBA, zorganizowanego, co ciekawe, w Kanadzie, a konkretnie w Toronto.

To właśnie tam miejscowi Huskies (dziś uznawani za protoplastów Raptors) zmierzyli się z New York Knickerbockers (dziś lepiej znani pod skrótem “Knicks”). Lepsi okazali się nowojorczycy, którzy ograli gospodarzy 68-66. Smaczku tej rywalizacji dodał fakt, że na trybuny można było wówczas wejść za darmo – o ile miało się więcej, niż 203 cm wzrostu, czyli tyle, ile mierzył najwyższy ówczesny koszykarz Huskies, George Nostrand.

1 listopada 2021 roku (już 2 listopada w nocy wg czasu polskiego) z kolei NBA za … czytaj dalej