“W okresie hitlerowskim, po raz pierwszy w swojej historii mieszkańcy Mazur zostali w pełni zaakceptowani jako równoprawni członkowie społeczeństwa i narodu przez ogół Niemców”
Wschodniopruskość określa niemieckie, polityczne identyfikacje mieszkańców prowincji z narodem i ziemią rodzinną w okresie międzywojennym. Polscy i litewscy mieszkańcy mieli odmienne wyobrażenia. O tym opowiada „Wschodniopruskość” Roberta Traby, której IV wydanie właśnie ukazało się w księgarniach, nakładem Muzeum Historycznego w Ełku.
Dwa nurty
“Wyróżnić można dwa nurty tożsamości wschodniopruskiej: monolityczny i mozaikowy. W pierwszym z nurtów wschodniopruska ziemia rodzinna była praźródłem i współczesnym bastionem niemieckości na Wschodzie. Motywem przewodnim tej interpretacji stała się niemiecka misja cywilizacyjna i obrona przed „zalewem Słowiańszczyzny”. Zanurzona była ona głęboko w niemieckiej myśli narodowej (folkistowskiej). Liberalno-narodowy (w części też katolicki) nurt miał natomiast konstrukcję mozaiki, gdzie nie dominowała ideologiczna i mitologizująca przeszłość, lecz racjonalna interpretacja rzeczywistości, fascynacja krajobrazem, odbudową z ruin. Znajdowało się w niej nawet miejsce na akceptowanie, niekoniecznie niemieckiej, wielokulturowości.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS