Michał Czuba. Wrażenie | wystawa

Autor szuka nowej poezji poprzez powrót do źródeł w tak pozornie wyczerpanym temacie, jakim jest natura. Paradoksalnie, ten zwrot ku pejzażowi współcześnie można odczytywać jako bardzo odważny. Michał Czuba jest zafascynowany bogactwem kształtów i kolorów przyrody, która kusiła już rzeszę poprzedników. Wydobywa własną esencję rzeczywistości, skupiając się na fragmentach środowiska, które go zachwyciły, sprowokowały. Pragnie znaleźć ogólny wynik wszystkich barw i form, które budują panoramę. (…)

Artysta pragnie pokazać odbiorcom naturę w jej aspekcie najbardziej spotęgowanym i maksymalnie przenikliwym. Autora pochłania aktywne badanie, czy każde uczucie i każda myśl mają swój odpowiednik plastyczny. Stąd też indywidualne przeżycie natury stało się fundamentem jego sztuki, choć instynkt nie pozwala mu na zbyt długie celebrowanie drobnych przejawów przyrody. Praca twórcza prowokuje Michała Czubę do akcji, do symbolicznego wzięcia w dłonie elementów krajobrazu: łąk, lasów, jezior, i rzucenia ich na płótno. (…)

Obrazy Michała Czuby przypominają żywą tkankę. Gęstość przedstawień, ich różnorodna powłoka tworzą złudzenie nieskończoności, bez horyzontu i bez brzegu. Zdarza się, że kontynuację otwartych kompozycji autora znajdziemy bezpośrednio na podłodze pracowni i pośród zacieków na innych podobraziach – przyszłych pracach, które rzadko kiedy rozpoczynane są z pozycji czystych powierzchni. (…)

Michał Czuba najbardziej lubi sam proces twórczy. Prace, które uznaje za skończone, zostają oddane w ręce widzów. Publiczna prezentacja to czas, gdy płótna przestają należeć do autora i zaczynają służyć ogółowi, który oceni ich energię. Jest to właściwy moment narodzin obrazu, który na zawsze zostanie zapamiętany w swej konkretnej formie. Zupełnie jak ręce graczy w karty Paula Cézanne’a, które już nigdy nie będą proporcjonalne, pokój Vincenta van Gogha, który nie zmieni swojej krzykliwej kolorystyki, czy ledwo dające się określić nenufary w obrazach Claude’a Moneta, które nie staną się bardziej oczywiste. W tych wszystkich przykładach chodzi o śmiałość oglądania rzeczy. Michał Czuba także jest interpretatorem, nie pokazującym jak widzi, ale jak można postrzegać. Pytanie: czy mamy odpowiednią wrażliwość sensualną, i czy jesteśmy mentalnie otwarci na tę sztukę? (…)

Dominika Pawełczyk // fragmenty tekstu do katalogu wystawy „Michał Czuba. Wrażenie”.