Miasto upamiętniło postać Mariana Głuta

Jego postać przybliżono podczas dzisiejszego posiedzenia miejskiej Komisji Oświaty i kultury. Gośćmi spotkania byli członkowie rodziny Mariana Głuta – z Nowego Targu i Krakowa, wśród nich wnuk – Piotr.

Tablicę wykonała nowotarżanka, rzeźbiarka – Joanna Borowicz.

Życiorys

Urodzony w Krakowie, uczył się w Tarnowie, jeszcze przed maturą zaangażował się w działalność Związku Strzeleckiego – ps. Ciemny.

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich, ranny w bitwie pod Nowym Korczynem we wrześnio 1914 r. Po wyjściu ze szpitala przydzielony do Intendentury I Brygady Legionów, potem jako podoficer ratunkowy służył w Komendzie Legionów. Internowany w obozie w Szaldobos, potem wcielony do wojska austriackiego, służył na froncie włoskim, we wrześniu 1918 r. odbył kurs oficerów rezerwy w Opawie.

W listopadzie 1918 roku wstąpił do WP, służył jako dowódca plutonu, brał udział w odsieczy Lwowa. Był m.in. dowódcą kompanii przy Grupie Operacyjnej gen. Władysława Jędrzejewskiego., potem dowódca 3. kompanii. Jednocześnie podjął studia na Wydziale Prawa UJ.

W 1932 roku był dowódcą kompanii szkolnej korpusu Ochrony Pogranicza w Święcianach. Wtedy zdecydował się na zmianę kariery zawodowej. Po odbyciu praktyki administracyjnej w Wileńskim Urzędzie Wojewódzkim – mianowany został w lutym 1935 roku radcą w Zarządzie Centralnym MSW, a potem starostą nowotarskim. Stanowisko starosty pełnił do wybuchu II wojny światowej. Był zaangażowany w rozwój spółdzielczości na Podhalu oraz “zachowanie dziewiczego charakteru Tatr”. Sprzeciwiał się dzikim schroniskom dla turystów, był przeciwnikiem budowy kolejki na Kasprowy Wierch, miał pośredniczyć w polsko-słowackich rozmowach na ten temat. Był rok 1938. Decyzja co do spornych obszarów Spisza i Orawy, a także konflikt z wiceministrem komunikacji Aleksandrem Bobkowskich – miały być przyczyną złożenia przez Głuta wniosku o dymisję.

Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez NKWD, po trzech tygodniach został zwolniony i przedostał się do Lwowa, gdzie włączył się w działania Organizacji Orła Białego – ps. Buk i Roch. wobec groźby aresztowania uciekł do Krakowa, gdzie pod nazwiskiem Gut – kontynuował działalność z SZP, a potem ZWZ-AK. Kierował Organizacją Bezpieczeństwa Wydziału Wojskowego Delegatury Rządu na Kraj. Nie zaprzestał działalności konspiracyjnej do maja 1944 roku – mimo formalnego odejścia ze tych struktur. Nadal udostępniał swoje mieszkanie dla kurierów organizacji.

Podejrzewany o przynależność do WiN został w grudniu 1952 roku aresztowany. Zwolniono go z więzienia we wrześniu 1953 roku. Zmarł 6 lat później w Krakowie. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim.

Odznaczony m.in. Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych – czterokrotnie, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem za Wojnę 1918-21, Medalem za Długoletnia Służbę – brązowym i srebrnym.

Archiwalne zdjęcia oraz życiorys opracowany został na podstawie dokumentów udostępnionych przez Wydział Promocji nowotarskiego Urzędu Miasta.

s/

Zgłoś naruszenie/Błąd