Miasto cierpi okrutnie na tym, że wyjeżdżają młodzi. Ale Kielce są dla mnie i dla wielu ludzi mojego pokolenia za małe

Tłum ludzi już schodzi do tunelu, by jak najszybciej uciec z odkrytego peronu, który nie ratuje w żadnym stopniu przed przeszywającym wiatrem, a ja stoję jeszcze chwilę w miejscu, starając się powstrzymać się przed natychmiastowym powrotem do Krakowa.

Nigdy nie sądziłam, że po wyjeździe z Kielc będę się tak często nimi chwaliła – stąd pochodzi najlepszy majonez, najlepszy zespół piłki ręcznej w Polsce (Łomża Industria Kielce pany!), a także wielu artystów (Liroy rapujący „Scyzoryk, scyzoryk, tak na mnie wołają”, Borixon od „Żyję w Kielcach, w miejscu gdzie rap tętni” czy nawet Chillwagon z moją ulubioną piosenką o moim rodzinnym mieście – „Dymi jak flarą, Kielce się palą”). Pochodzę stąd i ja, chociaż nie czuję się jeszcze najlepsza. Jestem całkowicie przeciętna, ale w Kielcach zawsze czuję się gigantyczna. Głównie dlatego, że Kielce są dla mnie i dla wielu ludzi mojego pokolenia za małe.

Zgłoś naruszenie/Błąd