I jak już tak przysięgałam przed Bogiem w kościele, a potem jeszcze uwiązałam się z jednym facetem umową kredytową na 20 lat, moja siostra postanowiła wyjść za mąż. I przy okazji urządzić wieczór panieński.
Chociaż nie, to nie ona go urządzała. Ja, stara mężatka, miałam zorganizować ostatnie panieńskie szaleństwo dla bandy rozwrzeszczanych i szalonych kobitek. Nie było to łatwe zadanie, ale umówmy się, nie było też niemożliwe. Któż lepiej będzie wiedział co potrzebuje młoda dziewczyna rzucająca się z mostu, to znaczy, tfu, wychodząca za mąż? Jej siostra będąca w monogamicznym związku od kilkunastu lat.
Najtrudniejsza nie była jednak sama organizacja i zaplanowanie atrakcji. Najgorzej było samemu przez to wszystko przejść. Bo kiedy jesteś mamą, mężatką i kobietą pracującą w domu, to w sytuacji, gdy nagle bez żadnych hamulców wychodzisz z domu na babską całonocną imprezę, czujesz się jakbyś uciekła z więzienia i musisz szybko nacieszyć się wszystkim co życie rzuci ci pod nogi. A rzuca wiele. Dosłownie.
Zapamiętaj. Żeby móc bezkarnie cieszyć się nocą panieńską i nie zastanawiać się czy nie spotkasz przypadkiem kogoś znajomego, kto życzliwie doniesie twojemu mężowi jak świetnie się bawiłaś i co robiłaś – musisz zmienić kraj. Albo przynajmniej miasto. I tak właśnie zrobiłyśmy. Żadnych świadków!
I nagle, następnego dnia budzisz się obok jakiegoś faceta. Próbujesz sobie przypomnieć co się wydarzyło poprzedniej nocy. Drętwiejesz ze strachu i nagle budzi się on. Bóg seksu, którego ledwo poznałaś. A poznałaś dogłębnie, więc nie powinnaś teraz się tak rumienić…
Żartowałam. Budzisz się na kacu, w obcym miejscu, nieznanym mieście i ze skrawków wspomnień próbujesz budować całość. A działo się. Bo jako matka polka i przykładna żona nie masz zbyt wielu okazji do bezkarnego picia alkoholu, aż nagle puszcza smycz, na której cię uwiązano lub sama się uwiązałaś i organizm nie jest przyzwyczajony do takiego szoku. Kiedy żołądek próbuje dogadać się z resztą organów, twój mózg zalewa fala myśli.
Były drinki, które piłyście przez słomkę przypominającą męskie genitalia. Świetnie… masz nadzieję, że nikt nie robił zdjęć, a już zdecydowanie modlisz się o to, by żadna z dziewczyn nie wrzuciła ich na fejsa. Było konfetti, które jeszcze zalega w twoich włosach. I zgadnij, też w kształcie męskiego przyrodzenia. Były erotyczne prezenty, jakieś gadżety, dużo śmiechu i wyjście do klubu. O mamo, czy tam też były penisy?
Czujesz jak robi ci się gorąco. Był striptizer. Z takim ciałem, że ojej klękajcie narody, ostatnio takie w filmie widziałaś. W zasadzie z takiego bliska to tylko w filmie. Zamknięto was w małej salce VIP, której strzegła ochrona klubu. Wkroczył strażak Sam, któremu bardzo gorąco było w kostiumie, więc postanowił go zdjąć. A że biodrami przy tym ruszał w taki sposób, że na samą myśl masz ciarki, to przecież tylko szczegół.
Uważałaś się za rozsądną kobietę, matkę trójki dzieci, żonę i wieloletnią partnerkę jednego mężczyzny, inteligentną, oczytaną, wygadaną, dla której występy takie jak męski striptiz są żenujące. A tymczasem straciłaś głos wydzierając się do faceta w stringach, że mało, mało…
Co więcej, myślałaś, że jesteś odważną, pewną siebie kobietą, zdzierać gardło umiałaś jak tańczył nad twoją siostrą, ale kiedy zbliżył się do ciebie, a jego biodra wirowały na wysokości twoich ramion, to jakby ta pewność siebie gdzieś uleciała. Pufff, kuźwa nie ma. Co zrobić z rękami? Dotkąć go? Klepnąć? A te wariatki piszczą posikane ze szczęścia.
I to wszystko właśnie wraca do ciebie z samego rana. Szczęście w nieszczęściu, że tego faceta jednak nie ma w łóżku. Pytanie czy w ogóle był, czy zdążył wyjść po bułki do sklepu. Ustalacie jednak w gronie wszystkich obecnych babeczek, że żadna nic głupiego nie zrobiła. Trochę popatrzyłyście, trochę popiszczałyście, dużo wypiłyście i padłyście zmęczone do łóżek. Zdecydowanie poparłyście również to, że firma wynajmująca pana od striptizu zabroniła robienia jakichkolwiek zdjęć. Ufff.
Wracamy do domu pociągiem, przekraczam próg i słyszę radosny krzyk swoich dzieci. “Mamaaa! Mamo, nareszcie jesteś!”. Dobrze, że w ogóle. Różnie mogło przecież być. Na kanapie siedzi małżon, niby “cześć”, niby “nie opowiadaj, nie chcę wiedzieć”, ale od środka aż go rozrywa, żebym zaczęła mówić.
I on tak walczy ze sobą cały dzień. Mało mówi, dużo myśli. Ja siedzę na messengerze z dziewczynami i lejemy ze śmiechu, bo co rusz coś się którejś przypomina. Jemy obiad w milczeniu, kolację tak samo. W końcu ślubny nie wytrzymuje i kiedy kładziemy się do łóżka obrażonym tonem wyrzuca z siebie: “Może w końcu powiesz jak było!”
Daj spokój, chłopie. Takie zabawy nie są dla mnie. To dla młodszych dziewczyn, panienek, nie dla starej żony i matki. Słyszysz jaką mam chrypkę, nieprzyzwyczajona jestem do zimnych trunków. Nigdy więcej.
Spokojnie zasnął. Odpalam czerwonego od wiadomości messengera i chichram się przykrywając poduszką usta. Jednak drzemie we mnie jeszcze szalona nastolatka.
FRAGMENT MOJEGO E-BOOKA. DO KUPIENIA JUŻ W LISTOPADZIE 🙂
KOLEJNY FRAGMENT
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS