Przyjęty przez Radę UE 8 czerwca 2023 r. system relokacji migrantów pomiędzy państwami UE wywołał ożywione spory. Można zakładać, że debata migracyjna na dłużej zagości w naszej przestrzeni publicznej. Wskazuje na to zarówno waga problemu (możliwa zmiana struktury społecznej), trwający proces legislacyjny w UE, jak i zbliżająca się kampania wyborcza oraz zapowiedź zorganizowania referendum. Nie wydaje się więc, aby temat relokacji migrantów szybko zszedł z pierwszych stron gazet. Stąd warto przybliżyć treść rozporządzenia w sprawie zarządzania azylem i migracją.
Kolejne poszerzenie kompetencji UE
Ustanawia ono nieznany dotąd prawny obowiązek uczestniczenia państwa członkowskiego w mechanizmie relokacji migrantów. Rada UE zadeklarowała wprawdzie, że żadne państwo członkowskie „nigdy nie będzie zobowiązane do przeprowadzenia relokacji”, jednak w praktyce oznacza to tylko tyle, że państwa będą mogły wybrać, które z przewidzianych działań solidarnościowych (relokacje, wkład finansowy, alternatywne środki solidarnościowe, np. delegowanie personelu do obsługi migrantów) podejmą.
Obecnie najwięcej uwagi i politycznych kontrowersji wzbudzało rozwiązanie, które hasłowo można określić mianem „opłata zamiast migranta”. Chodzi o naliczanie ponad 20 tys. euro od państwa członkowskiego jako wkładu finansowego w mechanizm relokacji za odmowę przyjęcia każdego ze skierowanych doń migrantów.
Rozporządzenie wprowadza jakościową zmianę stanu prawnego, zawężając zakres dotychczasowych kompetencji państw członkowskich. O ile obecnie kwestia przyjmowania migrantów jest wyłączną domeną państwa, co skądinąd daje racjonalne podstawy do prowadzenia krajowej debaty (czego przykładem jest krytyka ze strony opozycji nazbyt liberalnej polityki imigracyjnej rządu), o tyle wejście w życie przygotowanego paktu w znacznej części przesunie tę kompetencję na poziom unijny. Z ustrojowej perspektywy nie ma większego znaczenia, z którego rodzaju działań solidarnościowych skorzysta dane państwo (czy przyjmie migrantów, czy też wybierze uiszczenie opłat), istotne jest bowiem ustanowienie samej zasady relokacji jako wiążącej państwa Unii obowiązkowej solidarności migracyjnej. Z tych samych powodów nie ma znaczenia prognozowana liczba relokowanych migrantów w pierwszej fazie działania systemu (do Polski ok. 2000). Liczba ta ma być bowiem ustalana corocznie, a to oznacza, że będzie się zmieniać (zapewne powiększać), co w połączeniu z przepisami dotyczącymi łączenia rodzin może znacząco zmieniać zarówno kulturową tożsamość państwa, jak i jego strukturę społeczną. Takie procesy za … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS