Sypialnia Prezydenta RP w Zamku w Wiśle. Fot. NAC
Moda na tapicerowane meble ze stalową konstrukcją trwa do dziś. Nadal wyglądają nowocześnie i mają wiele zalet. Są wytrzymałe, dużo lżejsze od tradycyjnych mebli drewnianych i stosunkowo łatwe w produkcji, dzięki czemu są tańsze. Materiały, z których je się wykonuje powodują, że można je szybko wyczyścić, dlatego sprawdzają się nie tylko w domowych wnętrzach, ale również w przestrzeni publicznej.
Stalowe projekty krzeseł i foteli doceniono wiele lat temu nie tylko na świecie, ale w Polsce. Upodobał je sobie między innymi Marcel Breuer – architekt i projektant pochodzenia węgierskiego, przedstawiciel stylu międzynarodowego, który działał w Niemczech, Wielkiej Brytanii i USA. Należał do pierwszego rocznika studentów Bauhausu – uczelni artystyczno-rzemieślniczej, która powstała w Weimarze w 1919 roku, z połączenia Akademii Sztuk Pięknych i Szkoły Rzemiosł Artystycznych. Od 1925 r. działała w Dessau, gdzie został wykładowcą oraz rozpoczął nowe, designerskie projekty. W latach 1932-1933 szkoła funkcjonowała jeszcze w Berlinie.
Po przeprowadzce do Dessau, młody wówczas Marcel Breuer postanowił sobie kupić pierwszy rower, by móc zwiedzać miasto. Okazał się dla niego wielką inspiracją. Duża wytrzymałość sprzętu oraz lekka, stalowa konstrukcja natchnęły go do nowych, projektowych pomysłów. Pomyślał: “Skoro z tego niezniszczalnego materiału można było zrobić kierownicę, to dlaczego nie wykorzystać go do produkcji mebli?”. W 1925 roku z niklowanych rur i tapicerowanego siedziska, z pomocą ślusarza wykonał fotel B3, który dziś jest ikoną designu i znany jest pod nazwą Wasilly Chair. W kolejnych latach stworzył następne projekty oparte na wyginaniu stalowych rur, m.in. krzesło Cesca (1928) czy fotel klubowy S35 (1930).
Krzesła i fotele o stalowych konstrukcjach, które wykonał Marcel Breuer stały się wyraźną inspiracją dla polskich projektantów.
“Luksusowe stalowe meble to szczyt dobrego stylu i wyczucia estetyki”
– tak pisała ówczesna prasa o awangardowych meblach, które odpowiadały wtedy najnowszym trendom i znajdowały się w Zamku w Wiśle, górskiej Rezydencji Prezydenta RP Ignacego Mościckiego, którą odbudowano na przełomie lat 20. i 30. XX wieku (Wcześniej budynek był własnością austriackich Habsburgów, wybudowaną w 1907 roku). Uzyskały status jednych z najciekawszych, polskich, modernistycznych projektów wzornictwa użytkowego. Były wyraźną inspiracją takich ikon designu jak krzesła Marcela Breuera. Natomiast pozostałe elementy wystroju Zamku w Wiśle dopasowano do aranżacji, jak kilimy czy lampę o ciekawym designie.
Projekt aranżacji wnętrz Zamku w Wiśle łączył tradycję z ówczesną nowoczesnością. Rezydencja miała służyć wypoczynkowi w pięknym Beskidzie Śląskim. Architektura i design okazały się jednak na tyle interesujące, że dziś można śmiało powiedzieć, że były też początkiem wdrażania pionierskich pomysłów i modernizmu w Polsce.
Wnętrze Zamku w Wiśle. Fot. Facebook @Modernizm Krakowski
Łącznie powstało ponad trzydzieści różnych mebli, między innymi: krzeseł, foteli, biurek, łóżek, toaletek, leżanek, stolików, gablotek. Większość wykonana była z giętych, chromowanych rurek połączonych ze sklejką, drewnem i szkłem. Były też meble tapicerowane tkaniną i ekskluzywną, szarą skórą antylopy, a także projekty z konstrukcją ze stalowych rurek, jak krzesło, które w 1931 roku zaprojektowali Adolf Szyszko-Bohusz (pełnił główny nadzór nad projektami aranżacji) i współpracujący z nim Andrzej Pronaszko i Włodzimierz Padlewski.
Wnętrze Rezydencji PR w Wiśle. Fot. NAC
Wszystkie pomieszczenia wyróżniały nowatorskie, przytulne aranżacje, które akceptował sam Ignacy Mościcki. Meble z chromowanych rur stalowych nadawały im subtelnej szykowności i blasku. Miały często zaokrąglone krawędzie i wygodne siedziska. Niektóre wyróżniały nie tylko tapicerowane, ale drewniane wykończenia z popielatego jaworu lub ciemno barwionej gruszy. Stoliki prócz stalowej konstrukcji miały szklane blaty.
Wnętrze Rezydencji PR w Wiśle. Fot. NAC
W rezydencji Prezydenta RP każdy detal był dopracowany, kolory ścian i artystyczne wyposażenie zamku. Tars zdobiły meble koszykowe. W jadalni serwowano dania w pięknym serwisie z porcelany oraz w szkle stołowym. Było też designersko wykonane radio, zegary, lampy. Wnętrza zdobiły stylowe wazony i donice z kwiatami, ramki na zdjęcia, obrazy czy kilimy. Natomiast dekoracyjną podstawą był Orzeł Śląski, który wyrzeźbiono w granicie i wkomponowano w portal przy głównym wejściu do zamku. Miał symbolizować nowy etap dla tej ziemi ze względu na zjednoczenie Górnego Śląska z Polską, którego oficjalną datę ustalono na 16 lipca 1922 roku. Podpisano wówczas Akt Objęcia Górnego Śląska przez Polskę.
Po II wojnie światowe Zamek w Wiśle stracił swoją świetność. Przywrócono ją ponownie w dobie III Rzeczpospolitej, dzięki staraniom prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. Większość pomieszczeń zamku w Wiśle została przearanżowana. Dodano nowe meble, by kojarzył się z projektową nowoczesnością.
Tak jak w latach trzydziestych XX wieku Rezydencja Prezydenta RP w Wiśle pełniła funkcję gmachu reprezentacyjnego, przeznaczonego dla najwyższych władz państwa. Od 7 czerwca 1994 roku jest już chroniona wpisem do rejestru zabytków. Dziś można ją zwiedzić, a nawet w niej przenocować.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS