Z końcem kwietnia br. liczba osób
zameldowanych w Kłodzku spadła poniżej 25 tysięcy. To najmniejsza
liczba ludności zamieszkujących miasto od lat 70-tych ubiegłego
wieku, a w przeciągu minionych 25 lat z Kłodzka ubyło ponad 5
tysięcy mieszkańców.
Według danych meldunkowych Urzędu
Stanu Cywilnego w Kłodzku na dzień 30 kwietnia br. liczba ludności
miasta wynosi 24 736 osób. 24 228 osób zameldowanych jest w Kłodzku
na pobyt stały, a 508 – na pobyt czasowy.
Liczba mieszkańców Kłodzka, podobnie
jak wielu podobnych miast w całej Polsce, od dwóch dekad
sukcesywnie spada. Jeszcze w latach 60-tych i 70-tych XX wieku miała
tendencję wzrostową – aż do najwyższego poziomu osiągniętego w
latach 90-tych minionego stulecia. Według danych Głównego Urzędu
Statystycznego pod koniec ubiegłego wieku w Kłodzku mieszkało
ponad 30 tysięcy osób – w roku 1995 było to 30 918 osób. Od
przełomu wieków XX i XXI liczba mieszkańców zaczęła się wolno,
ale systematycznie zmniejszać – w roku 2000 miasto liczyło 29 263
mieszkańców, w 2005 – 28 485, w roku 2010 – 28 861, a w roku
2015 – 27 685 mieszkańców. Informacji o liczbie ludności Kłodzka
w 2020 roku GUS jeszcze nie opublikował, ale z danych kłodzkiego
USC wynika, że na dzień 31 grudnia 2020 roku w Kłodzku
zameldowanych było 25 129 osób.
Jednym z najbardziej oczywistych
przyczyn zmniejszającej się liczby mieszkańców Kłodzka jest
utrzymujące się od ponad dwóch dekad ujemne saldo migracji
ludności. Od 1995 roku corocznie z miasta wymeldowuje się od blisko
300 do prawie 500 osób, a liczba mieszkańców, którzy meldują się
na nowo w Kłodzku – pomiędzy 200 a 300 osób rocznie – nie
rekompensuje powstających ubytków w ludności. Wśród kierunków
migracji dominują przemeldowania do innych miast oraz na wieś,
natomiast emigracja za granicę – po szczycie w latach 2006-2010,
stanowi obecnie niewielki odsetek migracji.
Drugą z przyczyn zmniejszającej się
liczby mieszkańców Kłodzka jest ujemny przyrost naturalny – w
każdym roku od połowy lat 90-tych liczba urodzeń była niższa od
liczby zgonów i według danych GUS wahała się od -4 w roku 2009 do
-188 w roku 2018. Przewaga ilości zgonów nad urodzeniami
szczególnie zauważalna jest w drugiej dekadzie XXI wieku, kiedy
corocznie ujemne saldo przyrostu naturalnego przekraczało liczbę
100, a w ostatnich latach zaczęło zmierzać w kierunku 200. Miniony
rok i pandemia koronawirusa dodatkowo niekorzystnie wpłynęły na
przyrost naturalny – GUS nie opublikował jeszcze danych za 2020
rok, ale z rejestru kłodzkiego USC wynika, że różnica pomiędzy
ilością urodzeń a zgonów w 2020 roku była o blisko 20% większa,
niż w roku poprzednim.
Ujemne saldo migracji i ujemny wskaźnik
przyrostu naturalnego wpłynęły również niekorzystnie na
strukturę demograficzną ludności Kłodzka. O ile w roku 2002
liczba ludności w wieku przedprodukcyjnym (dzieci i młodzież)
stanowiła 19,0% społeczeństwa, liczba ludności w wieku
produkcyjnym – 64,1%, a liczba ludności w wieku 65 lat i więcej –
16,9%, o tyle dwie dekady później – w roku 2019, liczba osób w
wieku 65 lat i więcej stanowiła już 27,4% ludności, liczba osób
w wieku produkcyjnym – 58,0%, a liczba dzieci i młodzieży do 18
roku życia – 14,6%. Oznacza to sukcesywne starzenie się
społeczeństwa Kłodzka, a biorąc pod uwagę prawdopodobieństwo,
że wiele z osób w wieku przedprodukcyjnym po osiągnięciu
pełnoletności może z miasta wyemigrować – w celach edukacyjnych
lub zarobkowych, trend ten może w kolejnych latach się utrzymywać.
Dane statystyczne i demograficzne dla
miasta Kłodzka nie napawają zatem optymizmem, zwłaszcza, że
wskazują na to, iż trendy w migracji ludności oraz demografii są
stałe i w niewielkim stopniu podatne na działania władz lub
czynników zewnętrznych. Pokrywają się również z ogólnymi
trendami w kraju, gdzie w przypadku wielu miast porównywalnych
wielkością i sytuacją społeczno-ekonomiczną występują te same
zjawiska – systematyczny spadek liczby mieszkańców, ujemny
przyrost naturalny i starzenie się społeczeństwa.
red.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS