Kilkanaście dni temu spotkali się na boisku pierwszy raz od dwóch i pół roku: życzliwie się przywitali, obejmowali, wchodząc na boisko, a chłodny jesienny wieczór na pustym Camp Nou potęgował uczucie melancholii. Nigdy wcześniej świadomość przemijania jednej z najpiękniejszych rywalizacji w historii futbolu nie była tak silna. Doprowadzona pod każdym względem do absolutnych skrajności rywalizacja trwała jedenaście lat – jeśli za cezurę przyjąć pierwszą Złotą Piłkę dla Cristiano Ronaldo (2008) i ostatnią dla Leo Messiego (2019). Przez ponad dekadę podawali ją sobie z rąk do rąk, tylko w 2018 roku na chwilę dali ją potrzymać Luce Modriciowi. To ich seryjne wygrywanie, zagarnięcie tej nagrody tylko dla siebie, bardzo nam spowszedniało. A przecież, zanim zmienili futbol, w całej historii było raptem trzech piłkarzy, którzy potrafili ją wygrać trzy razy w karierze: Johan Cruyff, Michel Platini i Marco van Basten.
Tymczasem Messi ma sześć Złotych Piłek, Ronaldo pięć. W sumie dziewięć razy wygrywali Ligę Mistrzów, strzelili blisko półtora tysiąca goli, przesunęli granicę tego, co uznajemy w piłce za normalne. A jednak, gdy realizator meczu Barcelona – Juventus zawieszał na nich oko kamery, widzieliśmy, że żaden z nich nie jest już tak wszechmogący, jak wcześniej. Ronaldo strzelił wprawdzie dwa gole, Messi był najlepszy na boisku, ale kontrast między tym co kiedyś a tym co teraz, był przygnębiający. Dlatego mamy śmiałość zapytać: to już koniec?
Udany początek sezonu dla Ronaldo i przełomowy czas dla Messiego
Robert Lewandowski, bohater 2020 roku, wygrywa we wszelkich plebiscytach na zasadach, które przez lata ustalili Messi z Ronaldo: dominując absolutnie – będąc najlepszym piłkarzem najlepszego zespołu, wstawiając do gabloty trzy najważniejsze trofea, przez najdziwniejszy – i pod wieloma względami najtrudniejszy – rok przechodząc bez zadyszki: 55 goli w 47 meczach to bilet wstępu do stolika, przy którym przez ostatnie lata siedzieli tylko Ronaldo i Messi, Stąd to poczucie, że Modrić dostał Złotą Piłkę tylko na chwilę: do jego zwycięstwa było więcej “ale”, Złotą Piłkę wygrał na mundialu, gdzie był symbolem niezłomnej Chorwacji, a już rok później nie było go nawet na liście nominowanych do tej nagrody. Triumfował w 2018, bo był niezbędnym trybikiem w dwóch znakomicie funkcjonujących kolektywach – Realu Madryt i Chorwacji. Lewandowski to inna historia: wydaje się trwalsza i – mimo wszystko – łatwiejsza do powtórzenia. Bayern wygrywający w przyszłym roku trzy puchary, z Polakiem jako przywódcą? Nie brzmi niewiarygodnie.
Tym bardziej że rywalizacja w piłce nożnej zaczyna wracać do poziomu osiągalnego dla ludzi. Messi i Ronaldo nie są już nieziemscy: też zaczynają doskwierać im kontuzje, zaczynamy dostrzegać, że czas nie stoi dla nich w miejscu. Czasami muszą odpocząć, jakiś mecz odpuścić, nie ruszają do każdej piłki. Grają też w słabszych zespołach niż w okresie swoich absolutnych świetności: Barcelona, którą Messi musi dziś dźwigać, waży więcej niż kiedykolwiek, a na odejściu Ronaldo z Realu Madryt straciły obie strony. Jego Juventus odpadł w zeszłym sezonie Ligi Mistrzów na początku fazy pucharowej, ostatnie tygodnie w lidze też nie są wyjątkowo udane. Dla Ronaldo sezon 2018/19 z 28 golami w 43 meczach – co według standardów niemal każdego innego piłkarza trzeba by uznać za udany – był najgorszym od czasu odejścia z Manchesteru United. W ostatnich dwóch latach nie zostawał też królem strzelców Serie A, choć akurat ten sezon zaczął doskonale – w 7 meczach strzelił 10 goli i co ciekawe potrzebował do tego najmniejszej liczby strzałów – 33. Od 2009 roku w żadnym sezonie nie uderzał tak rzadko i tak skutecznie.
Ronaldo powtarza, że może grać w piłkę jeszcze przez sześć lat. Tak to wyliczył, że 41 już od jakiegoś czasu wydaje mu się najbardziej realną granicą. I chociaż dzisiaj nie postrzegamy jego przeprowadzki do Turynu jako fantastycznego ruchu, za chwilę może się takim okazać. Od sezonu 2010/11 w pięciu najlepszych europejskich ligach było tylko sześciu piłkarzy, którzy po skończeniu 34 lat strzelili w jednym sezonie powyżej 30 goli. I aż czterech z nich grało w Serie A. To liga, w której napastnicy mogą się pięknie starzeć. Luca Toni po 34. urodzinach, strzelił jeszcze 56 goli, Antonio di Natale – 54 gole, Francesco Totti – 43, a Fabio Quagliarella 42. Dwaj napastnicy spoza ligi włoskiej to Zlatan Ibrahimović i Aritz Aduriz.
Jeszcze jedna statystyka, żeby lepiej zrozumieć fenomen Ronaldo i Messiego – spośród tych sześciu piłkarzy tylko Totti zaczął grać na najwyższym poziomie równie wcześnie jak oni. Do 23. roku życia Ronaldo miał już 184 mecze w Premier League, Messi – 144 w La Liga, Totti – 150 w Serie A. Ich liczby są bliskie wynikom Wayne’a Rooneya i Michaela Owena, którzy do tego wieku mieli 201 i 168 występów w Premier League. I – jak twierdzi wielu ekspertów – to był główny powód ich wczesnego wypalenia.
Ronaldo i Messi wciąż imponują ambicją
Ten problem nie dotyka Ronaldo ani Messiego. Mówił o tym ostatnio Arthur Melo, który latem przeniósł się z Barcelony do Turynu, więc w ostatnim czasie mógł obserwować ich obu. – Pod wieloma względami są identyczni: skoncentrowani od początku do końca, strzelają trzy gole i natychmiast chcą czwartego, nigdy nie odpuszczają. To jak trenują, robi wrażenie i motywuje innych. Ronaldo trenuje jak zwierzę, nie wie co to odpoczynek i przerwa, zawsze zachęca wszystkich dookoła, żeby dawali z siebie wszystko. Nic nie pozostawia przypadkowi – opowiadał. – Trzeba obserwować Ronaldo, żeby każdego dnia uczyć się bycia najlepszym – komplementował go Leonardo Bonucci, obrońca Juventusu.
Z kolei Messi znalazł się w prawdopodobnie najważniejszym punkcie swojej kariery. Latem jego kontrakt z FC Barceloną przestanie obowiązywać, więc już od stycznia może zacząć negocjacje z nowym klubem. Kiedy odejdzie i gdzie, pozostaje jedną z najciekawszych zagadek na przyszły rok. To wciąż znakomity piłkarz i jeśli dobrze wybierze nowy klub, za chwilę z powrotem może znaleźć się na szczycie. Barcelona mu ciąży, sam niedawno podzielił się refleksją, że w tym klubie obwinia się go już absolutnie o wszystko. Atmosfera jest fatalna, presja niebywała, przeciąganie liny momentami niesmaczne, dlatego wyciąganie dzisiaj jego strzeleckich dokonań niespecjalnie ma sens: za chwilę bowiem obudzi się w nowej rzeczywistość, w nowej roli, w nowej lidze, z innym trenerem, nowymi kolegami. Messi ma dopiero 33 lata – w tym wieku Ronaldo przenosił się do Juventusu. I chociaż Argentyńczyk nie zdradza, kiedy zamierza przejść na emeryturę, można zakładać, że przed nim jeszcze kilka lat grania: dla nowego klubu, a później – to już wedle starych zapowiedzi – w Newell’s Old Boys, w którym planował zakończyć karierę.
A skoro o ich niesłabnącej ambicji już było, to warto jeszcze zajrzeć na listę nieodhaczonych celów. Ronaldo i Messi nie mają mistrzostwa świata – te organizowane przez Katar w 2022 roku wyglądają na osiągalne. Messiemu – w przeciwieństwie do Ronaldo, który jest mistrzem Europy z 2016 roku – brakuje reprezentacyjnego trofeum. Najbliższa okazja to Copa America przełożona na 2021 rok. Z kolei Ronaldo wygrywając Ligę Mistrzów z Juventusem powtórzy wyczyn Clarence’a Seedorfa, który wygrywał ją z trzema różnymi klubami. Dalej są strzeleckie rekordy wszech czasów. Za piłkarza z największą liczbą goli większość źródeł uważa Josefa Bicana, napastnika Austrii i Czechosłowacji, grającego od 1928 do 1953 roku, któremu uznaje się 759 zdobytych bramek. Inne padły w meczach nieoficjalnych, nie wszystkie zostały też uwzględnione, bo zwyczajnie brakuje danych z tamtych czasów.
Na początku grudnia w meczu z Dynamem Kijów Ronaldo strzelił 750. gola w karierze i zaraz po nim zapowiedział na Instagramie: następny przystanek 800. A czy ktoś na kolejnym przystanku jeszcze się do niego i Messiego dosiądzie, tak jak dosiadł się Lewandowski? Czekają Kylian Mbappe, Neymar czy Erling Haaland. Ale Messi i Ronaldo wcale nie planują już wysiąść.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS