Utarło się porzekadło, że w czasie wojen i kryzysów różnej maści, najbardziej cenionymi i potrzebnymi zawodami są te wymienione w tytule.
W zasadzie – chyba nie ma sensu wyjaśniać tych zależności – są oczywiste.
Jedyne, co można dodać, to “dopasowanie” tych zależności do obecnych czasów. A tu są pewne różnice.
Lekarz.
Kiedyś lekarz to była osoba patrząca na człowieka holistycznie i potrafiąca dobierać środki stosowne stanowi pacjenta. Oczywiście środki jakimi dysponowali lekarze były skromniejsze, ale za to widziano pacjenta, a nie “przedmiot zabiegu medycznego”.
Obecnie, szpikując adepta szczegółową wiedzą (bardzo bogatą) dotyczących funkcjonowania organizmu człowieka, wraz z postępującą specjalizacją, lekarz przestaje widzieć całość, a koncentruje się na poszczególnych elementach. Do tego w ramach praktyki – nie leczy, a wykonuje procedury medyczne.
Do tego cała medycyna współczesna (przynajmniej w naszej części świata) nastawiona jest na deprecjację naturalnych sposobów, metod i środków leczenia. Często zastosowanie środka naturalnego (zielarstwo choćby) jest penalizowane w środowisku.
Jak to podsumować?
W przypadku kryzysu, gdy lekarze zostaną pozbawieni dostępu do technicznych środków umożliwiających realizację procedur medycznych, ich rola w społeczeństwie może zostać znacznie ograniczona – będą mniej przydatni.
Piekarz.
Chleb przez setki lat stanowił podstawę żywienia, a jego właściwości pozwalały na zapewnieniu podstawowych składników potrzebnych organizmowi do przetrwania. W środowisku słowiańskim chleb żytni był świętością, a zapewniał wszystkie składniki i miał też (właściwie przygotowany) właściwości lecznicze.
My nie należeliśmy do “basenu Morza Śródziemnego” jako rejonu “chleba (pszennego) i wina” – chleb pszenny wymaga dodatku alkoholu, aby mieć pełną gamę składników, gdy chleb żytni wytwarza śladowe ilości alkoholu w żołądku.
Obecnie – nasze jedzenie jest bardziej urozmaicone, co nie znaczy, że zdrowsze. Także chleb “z dodatkami” nie stanowi dobrego produktu. Niemniej w czasach kryzysu zapewne nastąpi powrót do bardziej ograniczonych (czy naturalnych?) metod żywienia, co przywróci rangę zawodu piekarza, chociaż można też twierdzić, że w cenie będą wszystkie zawody związane z produkcją żywności.
Grabarz.
Cóż. Tu sprawa jest oczywista. W czasie kryzysu następuje zawsze wzrost śmiertelności, to i zapotrzebowanie na grabarzy rośnie.
Mamy jednak dwie tendencje.
Jedna – to ewidentny przerost zatrudnienia w tej branży, co wiąże się z bizantyńskimi formami pogrzebów. Chyba nie należy spodziewać się utrzymania takich form przerostu zatrudnienia w branży.
Druga, to możliwość “wykruszania” się kadry grabarzy z racji pojawiających się epidemii, które sięgają w dużej mierze przedstawicieli tego zawodu. Jednym słowem, w takich wypadkach, przydatność i społeczna wycena zawodu rośnie.
Zbliżający się kryzys, którego skutków jeszcze zbytnio nie doświadczamy, ale które to skutki niedługo staną się dotkliwe (jednym z nich będzie – już jest – przypisanie do miejsca pobytu), wymaga rozejrzenie się za przedstawicielami wskazanych zawodów w bliskim otoczeniu.
Już teraz należy zastanowić się nad kwalifikacjami okolicznych przedstawicieli tych zawodów, aby w miarę łatwo skorzystać z ich usług. Bo może okazać się, że internet nie będzie przydatny, a raczej przekaz ustny stanowić źródło informacji.
No, chyba, że wam nie zależy, kto przyklepie łopatą miejsce pochówku i czy nie zrobi tego tak, że zaboli.;-)))
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS