Kult św. Barbary w Zagłębiu nie był mniejszy niż na Górnym Śląsku. “Niesprawiedliwa łatka czerwonego regionu”

Robert Garstka jest etnografem pracującym w Instytucie Myśli Polskiej im. Korfantego. – Moja rodzina nie pochodzi z Zagłębia, ale tak się złożyło, że przez czterdzieści lat mieszkałem na os. Syberka w Będzinie. Zagłębie przez lata stało na bazie przemysłu węglowego. Trud, znój górniczy były tu tak samo powszechne jak na Górnym Śląsku. Jednak przez lata w kontekście górniczego święta mówiło się głównie przez pryzmat górnośląskich zakładów i miast. Podobnie było w przypadku kultu św. Barbary, której postać utożsamiana była z Górnym Śląskiem. Zacząłem sprawdzać w Będzinie, Czeladzi, Dąbrowie Górniczej, Sosnowcu, Wojkowicach, Siewierzu, Sławkowie, Zawierciu i mniejszych zagłębiowskich miejscowościach. Okazało się, że mnogość wizerunków św. Barbary na obrazach, witrażach, sztandarach czy w rzeźbie świadczy wyraźnie o silnym kulcie, jakim święta była i jest nadal darzona przez czynnych i emerytowanych górników oraz mieszkańców tego regionu – podkreśla Garstka. Jak dodaje, mylna w ocenie sytuacji była przyklejona do Zagłębia łatka “czerwonego regionu”. – Myślenie o Zagłębiu w kategorii skupiska ateistów jest błędem. Oczywiście pokutuje taka opinia, którą przez lata pielęgnowali komuniści, przywłaszczając sobie historię działających w Zagłębiu ruchów socjalistycznych. Ale przeczy temu chociażby liczba nagromadzonych tu kościołów i kapliczek – wskazuje etnograf.

Zgłoś naruszenie/Błąd