Rozmowy o Goncalo Feio bywają przewidywalne. Nieważne, z kim się dyskutuje. Dopóki mowa o jego trenerskim warsztacie, twardych kompetencjach taktycznych, umiejętności przekazywania wiedzy i opowiadania o futbolu, słychać autentyczne zachwyty. Juniorzy Legii Warszawa, których prowadził lata temu? Zauroczeni – nie mieli lepszego i bardziej inspirującego trenera. Piłkarze Rakowa Częstochowa? Wydawało im się, że Feio w niektórych aspektach przerasta Marka Papszuna, którego był asystentem. Zawodnicy Motoru Lublin, w którym zaczął pracować na swój rachunek? Skoczyliby za nim w ogień. Rywale z I ligi? Wielu twierdziło, że z Motorem, choć to beniaminek, gra się najtrudniej, bo jest świetnie zorganizowany i ułożony taktycznie. Absolwenci Szkoły Trenerów? Szczerze doceniali jego fachowość. Wykładowcy? Mówili, że rzadko wśród kursantów trafia się taki talent. Słowem: Goncalo Feio jest jednym z najlepszych trenerów w Polsce.
I gdyby tylko o fachowość chodziło, prawie wszyscy by Legii przyklasnęli. Tyle że rozmowy o Feio zwykle mają jeszcze drugą część, gdy mina rozmówcy staje się poważniejsza, pauzy między słowami dłuższe, a czas wypełniają westchnienia. Portugalczyk zbyt często nie kontroluje swoich emocji. Staje się agresywny i porywczy. Krytykuje, narzeka, obraża. On nazywa to szczerością, inni – nieobliczalnością. On mówi – ambitny, inni mówią – furiat. Ma za sobą sporo skandali: w Wiśle Kraków, w której był asystentem trenera, starł się z ochroniarzami, bo po tym jak zapomniał identyfikatora, nie chcieli wpuścić go na trybunę VIP. Jak relacjonowała “Gazeta Krakowska” – ochroniarkę miał szarpać, a ochroniarza opluć. Z Rakowa odszedł po tym, jak pobił się z kierownikiem drużyny. W Motorze rzucił kuwetą na dokumenty w prezesa Pawła Tomczyka, raniąc go w okolicy oka, a rzeczniczce prasowej naubliżał. Pod koniec marca komisja dyscyplinarna PZPN ukarała go roczną dyskwalifikacją w zawieszeniu na dwa lata, nałożyła na niego karę finansową w wysokości 30 tys. złotych i kazała przeprosić pokrzywdzonych.
Wątpliwości towarzyszące zatrudnieniu Feio w Legii nie dotyczą zatem merytoryki. Są natury moralnej – czy największy polski klub powinien promować trenera o tak szemranej przeszłości.
“Pisałem, że będzie ciekawie. Ale nie przypuszczałem, że aż tak”
Wątpliwości nie są nowe. Kilka miesięcy temu byliśmy w Szkole Trenerów PZPN, by rozmawiać o bardzo mocnej grupie trenerów kończącej kurs UEFA PRO. Wśród nich byli Adrian Siemieniec z Jagiellonii Białystok, Dawid Szwarga z Rakowa Częstochowa, Maciej Kędziorek z Radomiaka Radom, Kamil Kuzera z Korony Kielce – czyli trenerzy, którzy już pracują w Ekstraklasie. Ale najwięcej komplementów i tak usłyszeliśmy o Feio. Bardzo na czasie wydaje się anegdota, która już wtedy rozbudziła dyskusję, która przetacza się teraz wśród kibiców i ekspertów. Feio na jednym ze zjazdów występował przed grupą dyrektorów sportowych, którzy w tym samym momencie mieli swój zjazd. Mówił tak, że jeden z dyrektorów z ekstraklasowego klubu stwierdził, że chciałby go mieć u siebie. – Mimo afer? Mimo skandali? Mimo konfliktów? – dopytywaliśmy. Jak widać.
Przytoczyłem tę historię na X, gdy Feio odchodził z Motoru. I skomentowałem: “Obstawiam, że mimo oczywistych wad, chętnych na zatrudnienie Feio nie zabraknie. Wielu prezesów i właścicieli uwierzy, że jakoś da sobie z nim radę, a on zrobi wyniki. W Motorze też długo w to wierzyli i te wyniki mieli. Tak czy siak – ciekawie będzie to śledzić”. Ten krótki komentarz poparty był kilkoma rozmowami z osobami ze środowiska. Przekonały mnie, że w końcu ktoś się na niego skusi. Że za duże ma umiejętności, by będący w potrzebie klub, nie machnął ręką na swój wizerunek i nie poprosił go o pomoc. Układało się to w historię, w której zespół jest zagrożony spadkiem, a władze klubu gotowe są oddać Feio sporą władzę, byle tylko ich uratował. Trochę jak w Motorze, w którym jego pozycja z czasem okazała się silniejsza od pozycji samego prezesa. Tam Zbigniew Jakubas regularnie decydował się na kompromisy i bardzo długo przymykał oko na wybryki Feio, bo owe oko cieszyło każde spojrzenie w tabelę. Przez lata nie mógł wydostać się z II ligi, dokładał coraz więcej pieniędzy, a wyniki wciąż były rozczarowujące. Aż w końcu chwycił się Feio. Portugalczyk najpierw wyciągnął klub ze strefy spadkowej i jeszcze w tym samym sezonie awansował do I ligi poprzez baraże, a później wcale nie bił się o utrzymanie, ale o awans do ekstraklasy. Odchodząc w połowie marca, zostawiał zespół na piątym miejscu – gwarantującym grę w barażach.
Pisałem, że ciekawie będzie śledzić przyszłość Feio. Ale nie przypuszczałem, że aż tak. Zaskoczenie jest olbrzymie, bo po Portugalczyka nie sięgnął żaden ligowy desperat, a Legia. Wcale nie stojąca pod ścianą, tylko wciąż walcząca o europejskie puchary. Owszem – zawodząca, ale na pewno nie tylko z winy trenera. Nie mająca za sobą serii porażek, ale dwa zwycięstwa i remis z liderem. Ponadto mająca struktury, zaplecze i jasną hierarchię. Feio nie wylądował w ligowej piwnicy, a w jej salonie.
Przed laty Goncalo Feio wpadł do gabinetu prezesa Legii. Krzyczał, miał pretensje. Teraz wraca
Przy zderzeniu tylu osobowości i tylu wpływów – właściciela Dariusza Mioduskiego, dyrektora Jacka Zielińskiego, kapitana Josue i Feio – skrajne scenariusze wydają się najbardziej prawdopodobne. Patrząc na pracę Feio w Motorze, uwierzymy, że w końcówce sezonu poprawi grę zespołu, wprowadzi go do pucharów, a latem dopieści szczegóły. Najpierw przekona do siebie zespół, później uwiedzie kibiców. Z Josue się nie pożre, bo swój trafi na swego – razem rzucą się na innych. I najpierw do każdego współpracownika Feio będzie się uśmiechał i z każdym podyskutuje o piłce. Dziennikarzy też zachwyci merytorycznymi konferencjami, na których rozbierze mecze na czynniki pierwsze. Będzie w klubie od świtu do zmierzchu, a na ludziach zrobi wrażenie nie tylko to, ile pracuje, ale jakie są tego efekty. Ale jemu to nie wystarczy. Będzie chciał więcej. Punktów, wzmocnień, udogodnień treningowych.
I dlatego uwierzymy też w scenariusz mniej korzystny dla Legii: że Feio w końcu zacznie coś przeszkadzać, że prędzej czy później znajdzie w gabinetach kogoś, kto wyda mu się za mało ambitny albo wręcz działający na szkodę klubu, że w końcu z kimś się pokłóci, że podzieli wtedy klub na dwie ekipy – tę z szatni, na której czele stanie i tę z gabinetów. Nie zaakceptuje sprzeciwu. Zirytuje się, sfrustruje. W końcu wybuchnie. Przesadzi.
Ale to nie musi wydarzyć się w pół roku czy rok. Legia zaoferuje Feio więcej niż jakikolwiek klub, w którym dotychczas pracował. Standardy, które wciąż chciał podnosić w Lublinie, w Warszawie już są na bardzo wysokim poziomie. Z piłkarzy, z którymi się spotka, będzie mógł wycisnąć najwięcej. W Motorze nie mógł, ale też nie chciał poświęcić się tylko piłce – nie miał nad sobą dyrektora sportowego, a prezesa pozbył się jednym rzutem. W Legii są i skoro podpisują z nim kontrakt, najwyraźniej wierzą, że zdołają się z nim dogadać.
Feio po najgłośniejszej aferze w Motorze nieco się uspokoił. Zrozumiał? Zmienił się? A może to zawiasy w wyroku są tak skutecznym hamulcem? Może presja, która zaraz gwałtownie wzrośnie, ostatnio była niższa?
Tak opowiadał o nim dyrektor Szkoły Trenerów PZPN, Paweł Grycmann. – Na początku kursu chodził swoimi ścieżkami, a dzisiaj sporo rozmawia i żartuje. Wydaje mi się, że zaczął otwierać się na innych. W szkole widzimy innego człowieka, ale nie wiem, jak jest w szatni Motoru. Tam na pewno ma swoje zasady. Jest na bardzo wysokim poziomie merytorycznym. Ma doskonale uporządkowaną wiedzę i dar jej przekazywania. Każde jego wystąpienie na kursie jest wyczekiwane, panuje podczas niego cisza, a ludzie robią notatki. To cecha, którą posiadają naprawdę nieliczni. Inni trenerzy jeżdżą do niego na staże. Doszło do tego, że jeden z kursantów stwierdził: “Dajmy Goncalo mikrofon, niech pogada 2-3 godziny, dzięki temu dowiemy się na pewno czegoś nowego”. Obserwujemy rynek edukacji trenerów, dziś z punktu widzenia merytoryki Goncalo to dla nas absolutne top 3 w Polsce.
Pewne jest tylko jedno – jeśli po czasie Legia i Feio się sobą rozczarują, nie będzie mowy o zdziwieniu. Feio zna Legię, a Legia zna Feio. Przez ponad trzy lata pracował w klubowej akademii, a przez dwa był analitykiem w sztabach Henninga Berga i Stanisława Czerczesowa. I już wtedy napędzała go niezwykła ambicja, która czasem pchała go jednak na manowce. Gdy klub rozstawał się z Bergiem, Feio był szczerze rozczarowany, że nie został jego następcą. Serwis Weszło przytaczał historię, jak wpadł do gabinetu Bogusława Leśnodorskiego, ówczesnego współwłaściciela i prezesa Legii, ze łzami w oczach, Krzyczał i miał pretensje, że nie został nowym trenerem. Leśnodorski stwierdził wtedy, że to niedojrzały emocjonalnie szczeniak. Trzy miesiące później już go w Legii nie było. Teraz wraca – starszy, bardziej doświadczony, z sukcesami w Motorze. Ale czy dojrzalszy?
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS