Odeszła pierwsza dama polskiej socjologii. Swój autorytet budowała latami. Nadprzeciętna inteligencja, za którą stała odwaga. Nawet jej adwersarze czuli do niej respekt. Nigdy nawet nie otarła się o posądzenie o polityczny koniunkturalizm. Jeśli coś mówiła, to każdy czuł, że to jest jej pogląd. Można się było z nim zgadzać lub nie, niekiedy był zawiły, trudny do zrozumienia, ale był jej. Dla mojego pokolenia, które po 1989 r. próbowało szukać narzędzi zrozumienia sojuszu byłych opozycyjnych liberałów z postkomunistami, była intelektualnym przewodnikiem. Bez niej w tych niekiedy gorzkich latach bylibyśmy o wiele bardziej samotni.
Litewskie korzenie
W rodzinie Staniszkisów nic nigdy nie było proste. Pradziadek Jadwigi Wincenty Staniszkis (1853–1926) był aktywistą litewskiego ruchu odrodzenia narodowego, który w końcu XIX w. zrywał z polskością. Ale już dziadek Witold Teofil (1880–1941), w odróżnieniu od swego ojca, czuł się Polakiem, został działaczem polskiego ruchu narodowego i był gotów za swój patriotyzm zapłacić nawet najwyższa cenę – za udział w wojennej konspiracji Niemcy zamordowali go w obozie w Auschwitz.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS