Rozpoczęły się prace konserwacyjne ołtarza głównego w kościele pw. Imienia NMP w Szczuczynie. Na realizację zadania parafia otrzymała dofinansowanie w kwocie 70 tys. zł z Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu w ramach programu “Ochrona zabytków”.
Z kart historii
J. Siemion “Kościół pw. Imienia Najświętszej Maryi Panny – perła baroku polskiego w Szczuczynie” przy współpracy z proboszczami ks. R. Zielińskim i ks. J. Majkowskim
… Cechy stylowe ołtarza głównego w Szczuczynie, jego struktura, rzeźby i ornamentyka nawiązujące do innych stołów ofiarnych z kościołów Warmii i Mazur, dla których pierwowzorem był ołtarz w Świętej Lipce, wskazują, że szczuczyński ołtarz powstał prawdopodobnie około 1740 r. w pracowni rzeźbiarsko – snycerskiej artysty z Reszla na Warmii, Jana Chrystiana Schmidta, autora m.in.: ołtarzy w kościele bernardynów w Braniewie i Matki Boskiej Bolesnej w Reszlu (…). Szczuczyński ołtarz został gruntownie odrestaurowany w 1898 r. przez warszawski zakład artystyczny J. Pawłowskiego.
Dwukondygnacyjny, kolumnowy ołtarz główny z parawanowo załamanymi częściami bocznymi wykonany w całości z drewna jest polichromowany i ma wiele złoconych elementów. Podstawą jego jest podzielony kolumnami i pilastrami kompozytowymi wysoki cokół, na którego osiach skrajnych znajdują się „bramki z drzwiami” prowadzącymi za ołtarz. Poszczególne kondygnacje zwieńczone są wydatnym wyłamującym się belkowaniem z silnie zaakcentowanym fryzem ornamentalnym i wysuniętym gzymsem. W dolnej kondygnacji, po bokach pola głównego znajdują się dwie pary kolumn i pilastry, kolumny zewnętrzne wysunięte są do przodu i otwierają skośne ażurowe przęsła boczne połączone ze ścianami prezbiterium belkowaniem ujętym pilastrami. Łączące belkowanie zwieńczają wazony kwiatowe, pod spodem umieszczono lambrekin.
W górnej kondygnacji po obu stronach pola głównego znajdują się kolumny. Po bokach ukośnie wstawione wydatne woluty, ujęte w ażurowe uszy. Dekoracje płycin, fryzów i uszu złożone są z płaskorzeźbionych „złoconych ornamentów z motywem kratki regencyjnej”, muszli, liści akantu i wstęg. Całość konstrukcji zwieńczona promienistą glorią. W polu głównym ołtarza umieszczony jest barokowy obraz przedstawiający wizerunek Matki Boskiej Śnieżnej z około 1700 r. Jest to kopia obrazu z rzymskiej bazyliki Santa Maria Maggiore przesłonięta srebrną, częściowo złoconą „regencyjną” sukienką z pierwszej po łowy XVIII w. Wizerunek, wokół którego są wota, „ujęty jest głęboko rzeźbioną ramą” a nad nim znajduje się namiotowy baldachim ozdobiony lambrekinem. Na zasuwie Matki Boskiej Śnieżnej umieszczony jest obraz najświętszego Serca Pana Jezusa210 autorstwa A. Skiwskiego z 1925 r.
Zabytkowy obraz Matki Boskiej znajdował się w Szczuczynie jeszcze przed wybudowaniem murowanego kościoła. Podarowała go St. A. Szczuce królowa Marysieńka, podobnie jak znajdujące się w relikwiarzach i szklanych trumienkach w szczuczyńskim ołtarzu głównym relikwie św. Klemensa. W polu głównym górnej kondygnacji znajduje się immaculata według E. Murillo namalowana w 1898 r. w Warszawie. Nad obrazem umieszczono monogram maryjny.
Pod obrazem Matki Boskiej Śnieżnej umiejscowione jest tabernakulum. W 1898 r. przeprowadzono jego gruntowny remont zachowując oryginalne elementy. Tabernakulum, składające się z szafki i tronu wystawienia, zrobione jest z drewna. Jednoskrzydłowe drzwiczki ozdobione są „kielichem z hostią na chmurach”. Nad drzwiczkami są nakładane, „antyczne złożone smukłe liście akantu”. Nad nimi na środku „uskrzydlona główka aniołka”. Płyciny na szafce wypełnione są lustrami, a na cokole znajduje się ornament akantowy. Szafka zwieńczona jest „belkowaniem z gładkim fryzem i wydatnym, profilowanym gzymsem”. Tron wystawienia w formie baldachimu wsparty jest na czterech kolumnach korynckich. Wierzch baldachimu o profilu wklęsło – wypukłym jest płaskorzeźbiony, z wolutowo – akantowymi spływami w narożach nad kolumnami. Całość zwieńczona jest „rzeźbą Baranka Apokaliptycznego siedzącego na Księdze z pieczęciami na tle wiązek promieni”. Tabernakulum jest złocone a baranek „srebrzony”. Bezpośrednio pod tabernakulum znajduje się antepedium, wykonane z drewna w formie wydłużonego prostokąta o wymiarach „316,5 x 80,5 cm”. Główne pole zbudowane jest z desek, których powierzchnia jest „polichromowana przedstawiająca marmoryzację”, ujęta w listwową profilowaną ramę pomalowaną w „kolorze brązowo oliwkowym”. Na środku antepedium artysta umieścił nakładane, snycerskie płaskorzeźbione i złocone symbole: „Chrystusa i Maryi – z lewej serce oplecione koroną cierniową, nad nimi Chrystogram z literami IHS, z prawej nad sercem przebitym mieczem boleści Marjogram składający się z liter MARYIA”. Całość ozdobiona złoconym snycerskim obramowaniem, w którego narożnikach są gałązki akantu.
W szczuczyńskim ołtarzu wielkim między członami wertykalnego podziału umieszczono polichromowane złocone rzeźby przedstawiające: w dolnej kondygnacji przy obrazie Matki Boskiej – św. Józefa z dzieciątkiem i św. Joachima, w prześwitach św. Elżbiety i św. Anny, nad nimi są „ulatujące aniołki”. W górnej kondygnacji św. Jana Chrzciciela i św. Zachariasza. Po obu stronach gzymsu wieńczącego ołtarz znajdują się rzeźby przysiadających w locie aniołków z gałązką palmową w prawym ręku, które adorują glorię z okiem opatrzności. Zwieńczeniem ołtarza głównego jest rzeźbiona, wykonana z drewna promienista gloria, po lichromowana i złocona, w kształcie zbliżonym do koła. W centrum konstrukcji umieszczono malowane na trójkątnej desce oko. Od trójkąta wychodzą wiązki złocistych profilowanych pro mieni, dłuższych u góry, krótszych u dołu. Na promieniach wokół trójkąta nałożony jest wieniec srebrzystych obłoków, wśród których rozmieszczono symetrycznie – od środka – sześć główek anielskich ze złocistymi skrzydłami, oraz „na zewnętrznych krawędziach wieńca sześć postaci adorujących” – nagich puttów w poruszonych wzlatujących pozach.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS