Koniec z płaceniem za prąd i ogrzewanie. Wszystko załatwi słońce. Ale musisz zainwestować

Marzenie o własnym domu to piękna sprawa. Dążący do osiągnięcia tego celu mogą być oczywiście powstrzymywani przez koszty, ale mają pewną przewagę nad tymi, którzy pozostają w mieszkaniach. W przypadku domu można zawalczyć o energetyczną niezależność.

Jeszcze kilka lat temu było to trudne ze względu na wydajność instalacji fotowoltaicznych. Teraz jednak to już tylko kwestia decyzji. Dzięki rządowym dopłatom i konkurencji na rynku na zwrot tej inwestycji też nie musimy zbyt długo czekać.

– Instalacja do 10 kilowatów (kW) w zupełności wystarczy, by zapomnieć o płaceniu za prąd i ogrzewanie. Przy dzisiejszej technologii dotyczy to domów o powierzchni 100-140 metrów kwadratowych. Przy dobrych częściach możemy to mieć za 50 tys. zł. Do tego dokładamy tylko folie grzewcze pod podłogą i gotowe – mówi Arkadiusz Witt z firmy Involte, zajmującej się instalacjami fotowoltaicznymi i innymi technologiami OZE.

Obejrzyj też: Atom i odnawialne źródła energii zbudują polską energetykę. PGE gotowe na przyszłość

Rząd dokłada 5 tys. zł

Przyjmijmy, że nasz dom ma 100 metrów kwadratowych. Za folie wraz z instalacją zapłacimy ok. 100 zł za metr kwadratowy, co daje w sumie 10 tys. zł. Łącznie z fotowoltaiką na dachu daje nam to koszt rzędu 60 tys. zł. Rząd do instalacji w programie “Mój prąd” dopłaca 5 tys. zł. Ponadto klienci indywidualni mogą odliczyć część kosztów instalacji od dochodu, w naszym przypadku oznaczać to będzie ponad 2 tys. zł.

Zatem realnie za niezależność energetyczną płacimy ok. 53 tys. zł. Ile będziemy musieli czekać na zwrot tej inwestycji? Za ile lat czystym zyskiem będzie dla nas wysokość dotychczasowych opłat za prąd i ogrzewanie?

W przypadku kotła gazowego roczny koszt ogrzania domu może wynieść, przy oszczędnym zużyciu, od 3 do 4,5 tys zł. Przy oleju opałowym górna granica wzrasta do 5 tys. zł rocznie. Dla obu tych źródeł przyjmijmy więc średnią 4 tys. zł. Średnia stawka za energię elektryczną dla czteroosobowej rodziny mieszkającej w domu wynosi ok. 250 zł miesięcznie, co daje 3 tys. zł rocznie. Kolejny tysiąc złotych rocznie kosztować nas będzie podgrzanie wody.

W sumie daje to ok. 8 tys. zł. Dodać należy również, że są to bardzo oszczędne szacunki i raczej można przyjąć, że trudno się zmieścić w tych kosztach. Niemniej oznacza to, że nasze 53 tys. zł zwrócą się za ok. 6,5 roku. Dla nieprzekonanych mamy jeszcze dwa argumenty. Pierwszy to czyste powietrze. A drugi?

Słońce za darmo

– Jak słyszę, że to dużo, to pytam klienta, jak szybko zwróci mu się wydajny piec albo instalacja grzewcza. W przypadku nowego domu koszty są tylko trochę niższe niż za 10 kW fotowoltaiki. Rzecz jednak w tym, że tylko fotowoltaika się zwraca, bo w innym przypadku ciągle kupujemy gaz, węgiel lub olej opałowy i rok za rokiem dokładamy do tej inwestycji. A za słońce płacić nie trzeba – mówi Witt.

Byłoby jeszcze lepiej, ale – jak każdy odbiorca prądu – płaci 12 zł miesięcznie za tzw. przyłącze. Te znakomite wyniki sprawiły, że nasz czytelnik zainstalował kolejne panele o mocy 4 kWh, teraz ma już zatem 10 kW mocy. W części domu zamienił również ogrzewanie gazowe na elektryczne. Wszystko kosztowało go 24 tys. zł. Przed tymi zmianami rocznie za ogrzewanie płacił ponad 4 tys. zł. Teraz już w 80 proc. wystarcza mu moc grzewcza ze słońca. Według jego wyliczeń całość zwróci się za mniej niż 8 lat, licząc od 2017 r.

Teraz w pozostałych pomieszczeniach zainstaluje np. wspomnianą folię grzewczą pod podłogą i w 100 procentach dom będzie ogrzewany dzięki energii słonecznej. Droga tego zwolennika fotowoltaiki pokazuje też, jak rośnie popularność takich rozwiązań. Kiedy jego przygoda z energią ze słońca się zaczynała, w specjalistycznym serwisie pvmonitor.pl zarejestrowanych było 12 instalacji. Rok temu było ich ponad 600, w maju tego roku 1659, a teraz 2199.

A to tylko pewien procent wszystkich działających w kraju, bo w pvmonitor.pl rejestrują się jedynie prawdziwi zapaleńcy porównujący efektywność swoich rozwiązań.