„S@motność w sieci” powraca! Czy Janusz Leon Wiśniewski rozkocha nas w sobie jeszcze bardziej?
Kiedy usłyszałam, że po osiemnastu latach od wydania kultowej już „Samotności w sieci” będziemy mogli przeczytać kontynuację, moja pierwsza myśl była: Ale po co? Bo czy to, że coś jest dobre, więcej, bardzo dobre, świetne, że nas zachwyca, powala na kolana, wzrusza do łez, oznacza, że trzeba to powtórzyć? I choć Janusza Leona Wiśniewskiego uwielbiam za styl, zmysłowość, sposób budowania postaci, umiejętne przemycanie wiedzy, dzięki czemu po lekturze człowiek czuje się mądrzejszy, mam wrażenie, że to jedna z tych książek, które nie powinny mieć kontynuacji.
S@amotność w sieci to sztos!
„S@motność w sieci” oczarowuje czytelnika od pierwszych stron. Poza świetnym językiem, doskonałymi opisami, ciekawymi dygresjami i mnóstwem z pozoru epizodycznych wątków, które zgrabnie przenikają fabułę, mamy ciekawą historię. Fabuła wciąga! Chcemy wiedzieć, co się wydarzy: Czy ON i ONA się spotkają? Jeśli tak, to co dalej? Czy zaryzykują? Czy będą razem? Jest napięcie, są emocje – jest wszystko!
A w „Końcu samotności” niestety tego zabrakło. Przynajmniej dla mnie. I nie zrozumcie mnie źle – to dobra książka, mamy postaci, które zaczynamy czuć, rozumieć, ale to już nie są TE postaci i to już nie jest TA historia.
To już inna historia
Powracają bohaterowie, za którymi Czytelnicy tęsknili dwadzieścia lat – czytam w zapowiedziach z tym, że jak dla mnie to oni nie powracają, owszem są, ale gdzieś z boku, na drugim planie. Na pierwszy z kolei wysuwa się historia Kuby i Nadii – czyli syna bohaterki „S@motności w sieci” i jego dziewczyny. Są to postaci, które szybko dają się polubić – obydwoje nieco niedzisiejsi, ale może właśnie dlatego fascynujący.
W „Końcu samotności” mamy zupełnie inne tempo niż w „S@motności w sieci” i warto mieć tego świadomość, nim zacznie się czytać. Niektóre sceny czy dialogi wręcz dłużą się, na szczęście Wiśniewski ma tak sprawne pióro, że lektura nadal jest przyjemnością.
PODSUMOWUJĄC:
Podobało mi się! To dobra lektura na jesienne wieczory, która nas rozgrzeje, pocieszy, da do myślenia. Jest wiele ciekawych wątków i postaci – tutaj muszę wspomnieć o moim ukochanym Iskrze. Jest świetny i dopracowany w najdrobniejszym szczególe! O Nadii i Kubie z kolei myślę cały czas. Są z krwi i kości, czujesz, jakby byli twoimi znajomymi, jakbyś mieszkał w tym przytulnym gniazdku Nadii i grillował z nimi w ogródku słuchając Taco Hemingwaya na przemian z Kortezem 😉
Po prostu to już nie jest „S@motność w sieci”, w której się zakochaliśmy. I dobrze, bo to inna historia, ale właśnie dlatego ja wyrzuciłabym z niej nawiązania do poprzedniej książki – dla mnie jest ich za dużo – i zaczęła nowy rozdział.
Przeczytajcie i wyróbcie sobie własne zdanie. Na pewno warto!
a o “S@motności w sieci” pisałam tutaj:
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS