A A+ A++

Konflikt udowo-panewkowy, nazywany również FAI (ang. femoroacetabular impingement), to dysfunkcja stawu biodrowego, która może dotknąć nawet pozornie zdrowe, młode osoby. Chociaż przyczyny jego powstawania nie są jeszcze dokładnie poznane, istnieją metody skutecznego postępowania po stwierdzeniu tego schorzenia. Dowiedz się więcej o konflikcie udowo-panewkowym i sprawdź, jakie są możliwości terapii.

Czym jest konflikt udowo-panewkowy

Konflikt udowo-panewkowy jest nieprawidłowością w kontakcie między panewką a głową kości udowej. Wynika on z nadmiaru tkanki kostnej w tym obszarze i prowadzi do uszkodzenia chrząstki i obrąbka stawowego. Aby lepiej zobrazować istotę problemu, warto krótko opisać również samą budowę stawu biodrowego. Jest on stawem kulistym, którego panewka znajduje się w kości miednicy. Struktury niszczone w wyniku FAI odpowiadają między innymi za odpowiednią płynność ruchu (śliska chrząstka stawowa) oraz stabilizację stawu (obrąbek stawowy). Dlatego nieleczony konflikt udowo-panewkowy trwale upośledza funkcjonowanie stawu biodrowego.

Przyczyny powstawania konfliktu udowo-panewkowego

Bezpośrednie przyczyny powstawania konfliktu udowo-panewkowego nie są niestety znane. Problem ten dotyka zarówno osoby starsze, jak i młode, uprawiające sport. Istnieją natomiast pewne zależności występowania schorzenia u każdej z płci:

• konflikt typu Cam (krzywkowy) – częściej występuje u mężczyzn, często młodych; Deformacja kostna przebiega tu na granicy głowy i szyjki kości udowej,
• konflikt typu Pincer (kleszczowy) – bardziej powszechny wśród kobiet, szczególnie tych w średnim wieku; deformacja kostna występuje w obrębie panewki i wyrasta poza nią.

Bardzo powszechny u obu płci jest również konflikt mieszany, łączący w sobie typ Pincer i Cam. Uważa się, że niezależnie od typu konfliktu udowo-panewkowego, wpływ na jego powstanie mogą mieć:

• wrodzone wady anatomiczne,
• nieprawidłowy wzrost kości u dziecka,
• urazy w obrębie stawu biodrowego, w tym te związane z aktywnością fizyczną,
• intensywne uprawianie sportu, szczególnie dyscyplin wymagających dużej mobilności stawów.

Objawy konfliktu udowo-panewkowego

Chociaż objawy konfliktu udowo-panewkowego nie u wszystkich wyglądają dokładnie tak samo, możliwe jest wyodrębnienie tych występujących wspólnie. Do najważniejszych należą: zmniejszenie ruchomości w obrębie stawu, szczególnie przy rotacji wewnętrznej, a także ból biodra. Bardzo często występuje ostry ból w pachwinie. Bolesność najczęściej objawia się przy czynnościach takich jak:

• kucanie,
• wsiadanie do samochodu i wysiadanie z niego,
• długotrwałe siedzenie,
• wiązanie sznurówek.

Staw biodrowy może też blokować się lub „przeskakiwać”. Po dłuższym spacerze pacjent może odczuwać sztywność biodra połączoną z jego tępym bólem. Możliwe jest również poczucie zmniejszenia siły mięśni w okolicy bioder, co niekiedy skutkuje nawet zaburzeniami równowagi.

Diagnostyka konfliktu udowo-panewkowego

Diagnostyka konfliktu udowo-panewkowego opiera się na wywiadzie zebranym od pacjenta, badaniach obrazowych oraz badaniu klinicznym. Najczęściej wykorzystywaną techniką obrazowania jest RTG, chociaż w niektórych przypadkach zaleca się przeprowadzenie tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego z kontrastem. Dużą rolę w procesie diagnostyki odgrywa przeprowadzenie przez specjalistę kilku prostych testów:

• FABER – pacjent leży na plecach, nogę dotkniętą problemem zgina w kolanie, a stopę kładzie na drugiej nodze; lekarz odwodzi zgięte kolano do boku,
• FADDIR  – pacjent leży na plecach, podczas gdy lekarz zgina badaną kończynę, uzyskując kąt prosty w biodrze i kolanie, a następnie zaczyna rotować ją do wewnątrz i przywodzić,
• tylnego konfliktu – pacjent leży na plecach, podczas gdy lekarz rotuje badaną kończynę do zewnętrz i odwodzi ją.

Leczenie konfliktu udowo-panewkowego

Po stwierdzeniu konfliktu udowo-panewkowego konieczna będzie zmiana uprawianej aktywności fizycznej, a także skorzystanie z pomocy fizjoterapeuty. Popularność zyskuje także stosowanie osocza bogatopłytkowego podawanego iniekcyjnie bezpośrednio do stawu. W niektórych przypadkach konieczne może być leczenie operacyjne, takie jak mało inwazyjna artroskopia biodra. Polega ona na precyzyjnym usunięciu narośli kostnej przez niewielkie nacięcie w tkankach.

Oryginalne źródło: ZOBACZ
0
Udostępnij na fb
Udostępnij na twitter
Udostępnij na WhatsApp

Oryginalne źródło ZOBACZ

Subskrybuj
Powiadom o

Dodaj kanał RSS

Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS

Dodaj kanał RSS
0 komentarzy
Informacje zwrotne w treści
Wyświetl wszystkie komentarze
Poprzedni artykułPapież o najbardziej wojowniczej z cnót: dzięki męstwu odpowiadamy na zło
Następny artykułDla wspólnego bezpieczeństwa