Kolejne zagrożenie ze strony nanoplastiku. Leki przestają działać

Wykorzystując złożone modele struktur molekularnych powszechnie występujących tworzyw sztucznych, jak polietylen (PE), polipropylen (PP), polistyren (PS) oraz nylon 6,6 (N66), naukowcy z Uniwersytetu Wiedeńskiego, Uniwersytetu w Bonn oraz Uniwersytetu w Debreczynie odkryli, że nanoplastiki mogą wiązać się na poziomie molekularnym z tetracykliną, zaburzając lub wręcz całkowicie blokując zdolność organizmu do wchłaniania części tego antybiotyku.Tetracyklina to powszechnie stosowany antybiotyk o szerokim spektrum działania, używany do leczenia takich chorób jak kiła czy bakteryjne infekcje skóry i płuc. 

Proces wyżarzania symulowanego polega na podgrzaniu molekuł, aby je pobudzić, a następnie ich schłodzeniu w celu znalezienia najbardziej stabilnego stanu, np. takiego, w którym molekuły ponownie się naturalnie łączą. W tym przypadku, po wyżarzaniu, molekuły nanoplastiku fizycznie wiążą się z molekułami tetracykliny. Lukas Kenner z Uniwersytetu Wiedeńskiego teoretyzuje, że skupiska skoncentrowanych, niewchłoniętych antybiotyków przylegające do powierzchni nanoplastików, mogą tworzyć idealne środowisko dla rozwoju bakterii odpornych na leki.