Wspaniałe klasztory Portugalii odzwierciedlają najwspanialsze rozdziały jej historii. Przy okazji rozpoczynających się w Lizbonie Światowych Dniach Młodzieży przypomniała o tym niemiecka agencja katolicka KNA. Zwróciła uwagę na trzy z nich, w miejscowościach: Alcobaça, Tomar i Batalha.
Gdy pierwszy król Portugalii Afons I Zdobywca walczył przeciwko mauretańskiemu miastu Santarem w 1147 roku, obiecał, że jeśli wygra, przekaże wszystkie ziemie leżące wokół Alcobaça młodemu jeszcze zakonowi cystersów – i dotrzymał słowa. Po tym, jak cysterski mnich Bernard z Clairvaux lobbował u papieża za uznaniem portugalskiej władzy królewskiej, opat z Alcobaça stał się jednym z najwyższych rangą dostojników w imperium.
Kościół i klasztor, którego budowę rozpoczęto w 1178 roku, były pierwszymi budowlami gotyckimi w Portugalii. Klasztorny kościół, jest nadal największym miejscem kultu w Portugalii. Cystersi zbudowali klasztor na powierzchni 44 tys. metrów kwadratowych; kościół ma długość 106 metrów, kuchnia o wysokości 18 metrów może pomieścić do 1000 mnichów. Od 1910 roku opactwo znajduje się na liście Pomników Narodowych. Ze względu na swoje artystyczne i historyczne znaczenie w 1989 roku zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Od 2007 roku jest jednym z siedmiu cudów Portugalii.
Inny przykład, to klasztor Klasztor Chrystusa (Convento de Cristo) – kompleks klasztorny na obrzeżach miasta Tomar, w 1983 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Po zwycięstwie nad Maurami Alfons I Zdobywca podarował zdobyte miasto templariuszom, którzy zbudowali tam kościół romański o nietypowym układzie: ośmiokątny ołtarz główny znajduje się pośrodku szesnastokątnej budowli z wieloma elementami orientalnymi. Charola, zwana też rotundą lub apsydą templariuszy, zachowała się do dziś.
Kiedy za namową Francji zakon został rozwiązany, a jego ogromny majątek skonfiskowany, już w 1318 roku portugalski król Dionizy I przywrócił zakon pod nową nazwą: Zakon Rycerzy Chrystusa. Klasztor w Tomarze – tak jak i inne majątki templariuszy – przeszedł na własność nowego zakonu, podległego jednak od tej pory bezpośredniej władzy królewskiej.
Królestwo miała później czerpać z tego ogromne korzyści podczas odkrywania Nowego Świata: wczesne wyprawy kolonialne były finansowane z pieniędzy zakonu. W XV i XVI wieku klasztor w Tomar znacznie rozbudowano, kiedy godność wielkiego mistrza otrzymał w 1492 roku późniejszy król Manuel I. Dzięki bogactwom zdobytym w zamorskich koloniach dobudował on nową nawę. Wtedy też powstały bogato zdobione, typowo „manuelińskie” okna na głównej fasadzie sali kapituły. Tematyka pełnych przepychu zdobień nawiązuje do portugalskich wypraw kolonialnych – przeważają tu motywy „morskie”, jak splecione liny, kotwice, boje, korale, wodorosty i karawele.
Trzeci przekład, to klasztor w miejscowości Batalha. Młody król Jan I ślubował, że jeśli Maryja poprowadzi go do zwycięstwa w decydującej bitwie przeciwko mającej wyraźną przewagę Kastylii i Francji, zbuduje na jej cześć najwspanialszy klasztor w kraju. W rzeczywistości, z pomocą angielskich łuczników odniósł sukces w Aljubarrota w 1385 roku i Portugalia w końcu stałą się niepodległa.
Na miejscu bitwy („batalha”) został zbudowany największy kompleks klasztorny w kraju, Santa Maria da Vitoria (Matki Bożej Zwycięskiej), miejsce pochówku wielu portugalskich królów. W 1388 roku klasztor został oddany dominikanom, którzy zachowali go aż do likwidacji zakonów w tym kraju w 1834 roku. Kościół – trójnawowa bazylika z transeptem – ma 80 metrów długości i jest jednym z największych kościołów gotyckich w Portugalii. Klasztor uważany jest za wzorcowy przykład połączenia architektury angielskiego gotyku i elementów rodzimego stylu „manuelińskiego”.
Portugalia przeżyła swój złoty wiek wraz z epoką żeglarzy i odkryć. Przyprawy i inne luksusowe towary z Indii, Afryki, Dalekiego Wschodu i Orientu przyniosły wielkie korzyści finansowe. Obfitość pieniędzy i międzynarodowa egzotyka dały początek własnemu stylowi sztuki: „manuelińskiemu”, łączącemu gotyk z rzeźbami o motywach marynistycznych i elementami orientalnymi. Jego najwyższym ucieleśnieniem jest klasztor św. Hieronima w lizbońskiej dzielnicy Belém, którego budowę rozpoczęto w 1501 roku. Kamieniarze przetworzyli przesadną pewność siebie w wystawne późnogotyckie sklepienia, malowidła ścienne i grobowce, które mówią: „Mamy wszystko – i nie musimy na niczym oszczędzać”.
cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie!
Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz trudniejsze.
Dlatego prosimy Cię o wsparcie portalu eKAI.pl za pośrednictwem serwisu Patronite.
Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS