Swoją patronkę św. Klarę wspominają 11 sierpnia szczególnie siostry w klasztorze Zakonu Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji w Kętach. Choć zgromadzenie powstało w XIX wieku, to podstawą duchowości tej wspólnoty jest życie według pierwotnej reguły św. Klary – współzałożycielki franciszkańskich klarysek na początku XIII wieku.
S. Rafaela Rapacz OCPA w rozmowie z KAI wyjaśniła, że coroczna uroczystość św. Klary jest dla klarysek przede wszystkim okazją do dziękczynienia za dar powołania. „O to prosiła nas Asyska Święta w swoim Testamencie, byśmy za wielkie dobrodziejstwo naszego powołania umiały nieustannie chwalebnemu Dobroczyńcy całym sercem dziękować. Tego nigdy dość!” – podkreśliła.
Siostra Rafaela zwróciła też uwagę, że Klara potrafiła tworzyć piękne relacje z ludźmi, oparte na wierze i prostym braterstwie. „Była siostrą i matką w sposób tak przejrzysty i naturalny, że aż ujmujący i pociągający innych do Boga. Takiej postawy wciąż się uczymy i staramy się do niej dorastać. To zatem wyzwanie dla nas – klarysek na te czasy. Gdy więzi międzyludzkie są tak kruche, płytkie i krótkotrwałe, my, czerpiąc siłę i światło z Boga i wpatrując się we wzór św. Klary, mamy pokazywać swoim życiem, że można inaczej. I że warto” – dodała.
W klasztorze w Kętach, w którym od 1910 r. trwa nieprzerwanie adoracja Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie, w liturgiczne wspomnienie św. Klary sprawowane są uroczyste Msze św., a siostry za klauzurą biorą udział w nabożeństwie „Transitus”, upamiętniającym przejście św. Klary z tego świata do nieba. Wierni mogli uczcić relikwie patronki zakonu, a kapłan poświęcił podarowaną mniszkom figurę św. Klary z drewna – wyrzeźbioną przez Janusza Marcinkowskiego z Czeladzi.
W kazaniu ks. Kazimierz Kowalczyk SCJ zachęcił do refleksji nad znaczeniem i sensem istnienia wspólnot zakonnych, szczególnie tych klauzurowych. Podkreślił, że choć wspólnoty te mogą wydawać się odizolowane, ich istnienie i rozwój świadczą o tym, że mają one wartość i sens.
Przywołał przykład papieża Jana Pawła II, który doceniał znaczenie osób chorych, cierpiących oraz wspólnot klauzurowych, pokazując, że w życiu liczą się nie tylko zdrowi i sprawni, ale także ci, którzy cierpią i są w trudnej sytuacji.
Wskazał na konieczność przestrzegania pewnych zasad i wartości, które tworzą jedność i wspólnotę, niezależnie od tego, czy mówimy o rodzinie, zakonach czy innych grupach. Zaznaczył, że takie wspólnoty przetrwają i będą się rozwijać, jeśli będą oparte na podstawowych, naturalnych zasadach, takich jak wzajemny szacunek, dobroć, przebaczenie i wyrozumiałość.
„Dlatego warto, z racji takiego święta i wspomnienia św. Klary oraz św. Franciszka, przypomnieć sobie o tych prostych, nieraz przyziemnych, ludzkich zasadach, żeby one nam nie spowszedniały, żeby nie wypłowiały, jak nieraz piękne płótno, które traci kolor, a z nim i swoje piękno. Dziękując Panu Bogu za istnienie tego typu zakonów, klasztorów, zgromadzeń, umiejmy dziękować, ale także prosić, by trwały, rozwijały się i tym samym służyły i były pomocne w zbawieniu wiecznym i odkupieniu dla każdego z nas” – zaapelował.
Zakon Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji (OCPA) powstał w połowie XIX w. we Francji. Do jego powstania przyczyniło się dwoje fundatorów: ks. Jan Chrzciciel Heurlaut i Matka Maria od św. Klary (Wiktoria Józefina Bouillevaux). W 1866 r. do wspólnoty w Troyes wstąpiła Polka – Ludwika Morawska – Matka Maria od Krzyża. W 1871 roku przeszczepiła ona zakon Franciszkanek Najświętszego Sakramentu na ziemie polskie.
Początkowo siostry próbowały założyć klasztor w Granowie, a następnie w Gnieźnie. Na skutek germanizacji i kulturkampfu musiały opuścić Wielkopolskę i osiedliły się we Lwowie. Stamtąd wyszły kolejne fundacje. Obecnie na całym świecie istnieje 29 autonomicznych domów Klarysek od Wieczystej Adoracji – m.in. we Francji, w Niemczech, w Austrii, Stanach Zjednoczonych, Indiach i Bangladeszu. W Polsce jest osiem takich domów: w Bydgoszczy, Elblągu, Hajnówce, Kętach, Kłodzku, Pniewach, Słupsku i Ząbkowicach Śląskich.
Do Kęt siostry przybyły w 1910 r., na prośbę istniejących tu wcześniej kapucynek, które, nie mogąc otrzymać oficjalnego zatwierdzenia ze strony władz państwowych i kościelnych, zdecydowały się na inkorporację do innego, duchowo bliskiego im zgromadzenia. 6 lutego 1910 r. bp Anatol Nowak dokonał uroczystego wystawienia Najświętszego Sakramentu do kęckiego klasztoru. W 1999 roku bp Tadeusz Rakoczy ogłosił to miejsce lokalnym sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.
Święta Klara urodziła się w Asyżu w Umbrii we Włoszech. Była córką Favarone Offreduccio i Ortolany. W roku 1212 za przykładem Franciszka z Asyżu zdecydowała się na ubogie życie monastyczne, stając się pierwszą klaryską. Przeżyła 42 lata w klasztorze San Damiano w swym rodzinnym Asyżu. Jej sposób prowadzenia wspólnoty sióstr oraz świętość życia przyczyniły się do wczesnego wyniesienia jej do chwały ołtarzy. Dokonał tego papież Aleksander IV, wcześniejszy kardynał protektor zakonu franciszkańskiego, w roku 1255 (zmarła dwa lata wcześniej). Ciało św. Klary spoczywa w asyskiej bazylice, dedykowanej jej imieniu.
cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie!
Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz trudniejsze.
Dlatego prosimy Cię o wsparcie portalu eKAI.pl za pośrednictwem serwisu Patronite.
Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS